Jest to rasa zaliczana do wyżłów kontynentalnych. Hodowla wyżła niemieckiego długowłosego rozpoczęła się w 1879 roku. Na obrazach średniowiecznych można zauważyć psy myśliwskie wyglądem bardzo przypominające tę rasę. Bliskimi przodkami wyżła niemieckiego krótkowłosego były psy, które wykorzystywano do polowań na ptactwo i dziką zwierzynę wodną. Najprawdopodobniej były to ogary i ptaszniki. Pierwsi przedstawiciele tej rasy znacznie się różniły od dzisiejszych wyżłów. Były one silniejsze i masywniejsze. W 1897 roku baron von Schorlemer ustanowił po raz pierwszy specyficzne szczegóły i stworzył sposób hodowli tej rasy.
W późniejszym okresie, dzięki krzyżowaniu z wystawiającymi wyżłami brytyjskimi , a przede wszystkim czarno-białymi seterami angielskimi, pies o pierwotnie ciężkim typie stał się eleganckim wyżłem długowłosym. Związek Wyżła Niemieckiego Długowłosego powstał w 1929 roku.
Długość życia: 14 - 16 lat
Wysokość w kłębie psa: 60 - 70 cm, idealny wzrost 63 a 66 cm
Wysokość w kłębie suki: 58 - 66 cm, idealny wzrost 60 a 63 cm
Waga: ok 30 kg
Wyżeł niemiecki długowłosy ma smukłą lecz dobrze umięśnioną sylwetkę. Jest to pies łatwy do ułożenia, opanowany, o spokojnym i zrównoważonych charakterze. Jest silnie przywiązany do swojego właściciela. Należy jednak pamiętać, że psy tej rasy mają silne popędy łowieckie. Dlatego ważne jest, aby już od wieku szczenięcego był szkolony. Główny nacisk kładziemy na posłuszeństwo i powrót do właściciela na komendę, ponieważ, kiedy wyżeł poczuje wiatr z interesującym go zapachem nie będzie się długo zastanawiał, aby za nim pobiec. Wyżły to psy aktywne, pracujące, dlatego muszą mieć sporo ruchu. Na pewno nie zadowoli się krótkim spacerem po parku. Idealny, przyszły właściciel to ten, który uprawia jogging, dużo jeździ na rowerze niezależnie od panującej na zewnątrz pogody.
Wyżły te specjalizują się przede wszystkim w pracy w wodzie i mają wyjątkową umiejętność pracy w lesie. Praca przy tropieniu postrzałów zwierzyny płowej, szczekanie podczas płoszenia i rewelacyjne aportowanie sprawiły, że w Niemczech zaczęto ich nazywać starymi psami leśnymi.
Pielęgnacja wyżła jest prosta i nie zajmuje dużo czasu. Wymaga regularnego czesania, aby usunąć martwy włos. Należy także pamiętać, aby regularnie sprawdzać ich uszy. Przez to, że są długie i włochate mają słaby dostęp powietrza, a to może doprowadzić do powstania różnego rodzaju infekcji. Uszy najlepiej przemywać wacikiem higienicznym. Jeżeli poczujemy nieprzyjemny zapach, wydobywający się z ucha, należy skonsultować to lekarzem weterynarii.
Oto dopuszczalne, według wzorca FCI/ZKwP umaszczenie niemieckiego wyżła długowłosego:
- brązowe, brązowe z białymi plamkami lub cętkami na piersi i łapach
- brązowo - dereszowate
- dereszowate ciemne
- dereszowate jasne
- nakrapiane - liczne małe, brązowe plamy na białym tle; głowa brązowa z kłębkiem lub gwiazdką
- brązowe i białe, albo czysto brązowe lub białe
Najczęściej spotykaną przypadłością jest dysplazja stawów biodrowych i łokciowych.
Wyżły niemieckie długowłose są psami bardzo aktywnymi. Musimy więc wybrać im taką karmę, która zaspokoi ich potrzeby życiowe. Psy tej rasy można karmić bardzo dobrymi suchymi karmami niezawierającymi zbóż, a także idealna będzie dieta Barf oparta na surowym mięsie, chrzęstnych kościach, surowych podrobach, bez dodatku ryżu, makaronu czy kasz. W dietach, które sami będziemy przygotowywać należy pamiętać o dodatkowym suplementowaniu. Przed podaniem preparatów np. wapniowych należy to skonsultować z lekarzem weterynarii, oraz zrobić podstawową morfologię. W przeciwnym razie nieświadomie możemy psu zaszkodzić.
