To najstarszy i najbardziej pierwotny francuski pies długowłosy. Spaniel francuski jest nazywany legendarnym psem Średniowiecza. Początkowo nazywano go również psem ptasznikiem. Oznaczało to, że był to pies myśliwski polujący na ptaki z siecią. Polegało to na tym, że gdy pies zobaczył ptaka, kładł się na ziemi, a następnie pozwalał myśliwemu nakryć się siecią wraz ze zdobyczą.
W XVI wieku spaniele francuskie przeżyły prawdziwy boom. Zarówno szlachta uwielbiająca polowania, jak i przedstawiciele niższych klas społecznych, którzy także zafascynowali się tą formą rozrywki, pokochała spaniele.
Podobnie jak wiele ras francuskich, po Rewolucji z 1789 roku, jej przedstawiciele ulegli rozproszeniu. Rasa pojawiła się ponownie dopiero w 1850 roku. W tym czasie spaniel francuski przestał uchodzić za psa szlacheckiego, a towarzyskiego dla niższych klas społecznych. Wyższe warstwy społeczne uznawały za wstyd pokazywanie się z psami tej rasy. Jedynie ksiądz Fournier, znany w całej Francji, zadbał o to, by spaniel francuski dalej służył jako pies myśliwski i zachęcał do tego innych znajomych. Dzięki temu rasa wróciła na łowiska i jest ceniona po czasy obecne.
- Długość życia 11 - 13 lat
- Wysokość psa 56 - 61 cm
- Wysokośc suki 55 - 59 cm
Spaniel francuski to spokojny, zrównoważony i wszechstronny pies myśliwsko-użytkowy. Sprawdza się szczególnie w trudnym bagnistym i porośniętym terenie. Chętnie wchodzi do wody i bezproblemowo z niej aportuje. Jest bardzo związany z przewodnikiem, miły, pojętny i posłuszny. Jeśli otrzymuje dużą dawkę ruchu oraz ciekawych zabaw, może być z powodzeniem traktowany jako pies rodzinny. Rasa ta odnosi się z ciekawością i życzliwością do wszystkiego i wszystkich. Spaniel francuski uwielbia bieganie i zabawy z dziećmi. Nie zapominaj, by nauczyć najmłodszych właściwego zachowania wobec psa. Jest to pies obdarzony bardzo dużą wrażliwością, więc szkolenie powinno być prowadzone umiejętnie i spokojnie.
Spaniel francuski to pies obdarzony znacznym temperamentem, ale szczeka jedynie, gdy wyczuje niebezpieczeństwo. Dzięki temu, że zależy mu, aby przypodobać się swojego opiekunowi, szkolenie nie przysparza mu żadnych trudności. Jest to pies bardzo ruchliwy, który nie przesiedzi spokojnie na kanapie, jeśli uprzednio nie wyszaleje się na spacerze. Jeśli nie jesteś myśliwym, musisz zagwarantować mu inną rozrywkę, np. aportowanie i pływanie, co pozwoli spożytkować dużą energię Twojego pupila.
Spaniel francuski (Epagneul français)
Mniej więcej raz w tygodniu należy szczotkować i czesać swojego spaniela francuskiego. Regularnie sprawdzaj czystość uszu i przystrzygaj nadmiar włosów na łapach pomiędzy opuszkami palców. Należy również zwrócić uwagę na stan uzębienia, czy aby na jego zębach nie osadza się kamień nazębny.
Umaszczenie spaniela francuskiego to biel z brązowymi łatami. Sam brąz może przybierać odcień od jasnego cynamonowego do ciemnego wątrobianego. Sierść to mniej lub bardziej pofalowane cienkie włosy o średniej długości.
Spaniel francuski to pies generalnie bardzo zdrowy, choć jak wszystkie rasy psów o obwisłych i kiepsko wentylowanych uszach ma i swój słaby punkt. Dobrym pomysłem jest przycięcie psu włosów wewnątrz ucha, gdyż na nich najłatwiej zbiera się brud i kurz. Zewnętrzny brud najłatwiej usunąć wacikiem z roztworem delikatnego mydła, natomiast wewnętrzne części ucha przemyć specjalnymi płynami, które kupić można w sklepach zoologicznych.
Spaniele francuskie są psami z natury bardzo aktywnymi. Muszą więc dostawać taką karmę, która zaspokoi ich potrzeby życiowe. Psy tej rasy można karmić bardzo dobrymi suchymi karmami niezawierającymi zbóż, sztucznych konserwantów. Idealna będzie również dieta Barf oparta na surowym mięsie, chrzęstnych kościach, surowych podrobach. W diecie tej nie podaje się ryżu, makaronu czy kasz. Posiłki, które sami będziemy przygotowywać należy pamiętać o dodatkowym suplementowaniu. Przed podaniem preparatów np wapniowych należy to skonsultować z lekarzem weterynarii, oraz zrobić podstawową morfologię. W przeciwnym razie nieświadomie możemy psu zaszkodzić.
