Spaniel Bretoński to ulubiony wyżeł Francuzów. Należy on do psów myśliwskich, wystawiających zwierzynę. Rasa ta powstała z kojarzenia psów ras francuskich i angielskich. Psy które były wykorzystywane do polowań w 1700 roku, zwana Fougeres zostały skrzyżowane w XIX wieku z seterami i wyżłami. XX wieku breton został formalnie uznany jako oddzielna rasa.
Dużą popularność pies tej rasy zyskał sobie w Stanach Zjednoczonych, do których trafił w latach dwudziestych oraz w Wielkiej Brytanii, gdzie pojawił się w latach siedemdziesiątych.
- Długość życia: 12 - 15 lat
- Wysokość w kłębie psa: 48 - 51 cm, idealny wzrost 49 - 50 cm
- wysokość w kłębie suki: 47 - 50 cm, idealny wzrost 48 - 49 cm
- Waga ok 20 kg
Epagneul Breton to namniejszy wyżeł. To pies harmonijnie zbudowany, bez mocnego kośćca. Jest psem inteligentnym o mądrym spojrzeniu. Spaniel bretoński potrafi dostosować się do każdych warunków. Należy to psów towarzystkich, o zrównoważonym charakterze, a także uważnym. Spaniele bretońskie, hodowane były przede wszystkim jako psy typowo myśliwskie. Posiadają znakomity węch i są psami wystawiającymi. Potrafią aportować, dodatkowo są szybkie i wytrwałe, doskonale okładające pole. Jego pasją są polowania na ptactwo oraz drobną zwierzynę. W pracy, potrafi spędzić cały dzień, nie zważając na panujące warunki atmosferyczne. Spaniel bretoński to urodzony myśliwy.
Spaniel bretoński, jak to przystało na psa pracującego, jest energiczny i niezmordowany. Zawsze chętny do ćwiczeń umysłu i ciała. Jest łagodny, miły, świetnie nadaje się jako towarzysz rodziny. Jeżeli zdecydujemy się na tę rasę, to musimy mu zapewnić odpowiednio dużą ilość aktywności fizycznej. W przeciwnym razie, nasz breton może się stać nadpobudliwy i niestabilny emocjonalnie. Potrzebuje on dostępu do miejsc bezpiecznych, w których będzie mógł swobodnie pobiegać. Pamiętajmy, że to nie jest pies dla leniuchów. Właściciel musi być aktywny, w każdą pogodę. Musi mieć czas na długie spacery i szkolenia. Spaniel bretoński będzie idealnym kompanem do zabaw z dziećmi, które pokocha bardziej niż swojego jedynego właściciela. Bretony to psy bardzo łatwe do wyszkolenia, choć bywają uparte. Tylko przy łagodnym lecz konsekwentnym, cierpliwym szkoleniu, opartym na nagrodach w postaci smaczków i pochwał wyrośnie z naszego bretona cudowny, ułożony pies. Spaniele te, są przyjaźnie nastawione do innych psów czy kotów znajdujących się na jego podwórku. W stosunku do kotów, których nie zna, może być mniej miły. Ponieważ jak każdy pies myśliwski, również breton ma silny instynkt łowczy, dlatego lepiej izolować go od królików, świnek morskich czy chomików.
Breton ma jednolitą, średniej długości sierść, dlatego jej pielęgnacja nie jest zbyt trudna. Należy poświęcić troszkę czasu, aby spaniela wyszczotkować i wyczesać. Niektóre psy tej rasy mają bardzo obfity włos na uszach i nogach. Dlatego przy szczotkowaniu należy o tych miejscach nie zapominać. Po spacerach należy dokładnie obejrzeć jego sierść, czy przypadkiem nie ma przyczepionych rzepów lub małych gałązek.
- białe i pomarańczowe
- białe i brązowe
- białe i czarne
- dereszowate lub
- czasami cętkowane na nosie, faflach i kończynach
- mogą mieć kropki lub ciapki
W przypadku tej rasy, odnotowano dysplazję stawów biodrowych, postępujący zanik siatkówki oraz hemofilie i urazy skóry.
Wszystkie psy, a zwłaszcza te bardzo aktywne, powinny dostawać pokarm wysokiej jakości. Czym charakteruje się odpowiednia karma?
Po pierwsz to taka, która nie zawiera zbóż. Czworonogi są z natury stworzeniami, które opierają swoje żywienie na mięsie i do właściwego wzrostu, zwłaszcza w okresie silnego rozwoju, potrzebują dobrej jakości białka zwierzęcego.
Po drugie efektywna karma to taka, w której składzie, na pierwszym miejscu jest suszone mięso. W większości karm producenci podają procent zawartość świeżego mięsa, czyli takiego, które zawiera w sobie wodę i nie zostało odwodnione. To może być mylące, bo np. świeża jagnięcina zawiera w sobie nawet 80% wody. Oznacza to, że po samego mięsa jest tam może tylko kilka procent.
W tym miejscu warto podkreślić, że interesującą alternatywą w żywieniu spaniela bretońskiego (czy innego) może być dieta Barf. Oparta jest ona na podawaniu psom nieprzetworzonego mięsa. W jej przypadku należy też podawać odpowiednie suplementy, jeżeli oczywiście jest ku temu potrzeba.
