Seter szkocki (Gordon) powstał w wyniku krzyżowania ze sobą czarnych pinterów z seterami irlandzkimi. Powołane zostały na świat już w XVII wieku przez księcia Aleksandra von Gordona (stąd w nazwie “Gordon”), który hodował czarne i czarno podpalane psy.
Pierwszy klub tej rasy powstał pod koniec XIX wieku, jednak został rozwiązany podczas trwania I wojny światowej. Największe zainteresowanie tą rasą na całym świecie przypada na 1945 rok.
- Długość życia: 12 - 14 lat
- Wysokość w kłębie psa: 66 cm
- Wysokość w kłębie suki: 62 cm
- Waga psa: 29,5 kg
- Waga suki: 25,5 kg
Gordon jest psem o szlachetnym wyrazie, z sylwetką przypominający silnego konia myśliwskiego - huntera. Jest harmonijnie i proporcjonalnie zbudowany. Seter szkocki to inteligentny, pojętny, pełen godności pies. Śmiały, towarzyski, o usposobieniu przyjaznym i zrównoważonym. Seter szkocki to pies myśliwski i nie należy o tym zapominać. Jeżeli szukasz psa, który w trakcie spacerów będzie tuż przy tobie, czy pobiegnie za aportem i przyniesie go do nogi, to nie jest rasa dla Ciebie. Bowiem Gordon, to pies który pracuje w polu i żadna atrakcja aktywna, typu bieg przy rowerze, nie zadowoli go tak jak długie buszowanie po łąkach i polach. Gordona wystarczy wypuścić na otwarte pola i sam będzie wiedział co ma robić. Za tego typu spacery, seter szkocki będzie Ci bardzo wdzięczny. Setery te, to wyśmienici pływacy i z chęcią mogą się z Tobą ścigać na otwartych wodnych akwenach. Te zakochane w swoim właścicielu psy, mogą zrobić dla niego wszystko: biegać po torze agility czy trenować posłuszeństwo. Musimy jednak wiedzieć, że Gordon częściej będzie wolał pobiec za wiewiórką niż trenować w grupie posłuszeństwo.
Gordon, pomimo swojego wzrostu jest wrażliwym, pozbawionym agresji, oddanym przyjacielem dzieci. W stosunku do obcych osób jest nieufny. Gordon dojrzewa późno, dlatego od samego początku wymagana jest w stosunku do niego konsekwencja podczas szkolenia. Przyszły właściciel powinien być uparty i wytrwały, dokładnie taki jakim jest seter szkocki Gordon. Szkolenie przyniesie efekty, jeżeli będziemy cierpliwi i spokojni, gdyż rasa ta nie lubi przemocy. Dlatego pracę zaczynamy od samego początku, kiedy to Gordon zawita w naszym domu. Powoli, małymi kroczkami z gwizdkiem w ręku i smakołykami idziemy do przodu, z cierpliwością, łagodnością i odrobina wysiłku budujemy więź. Jednak gdy zostanie potraktowany zbyt mocno odmówi współpracy.
Idealnymi warunkami, aby Gordon dobrze się czuł, to dom z ogrodem w niedalekiej odległości od pól, łąki i wody. W zatłoczonym mieście rasa ta raczej się nie sprawdzi, chyba że mamy na tyle czasu, aby z psem jeździć na pola, aby poczuł się w swoim żywiole. W przeciwnym razie spacery na smyczy, w parku, to dla Gordona będzie nieszczęście.
Seter szkocki raczej dobrze sobie układa relacje z innymi zwierzętami, zwłaszcza z tymi, z którymi wychowuje się od początku. Nie bywa agresywny w stosunku do kotów. Jednak w stosunku do obcych psów, jeżeli poczuje, że ma przewagę może stać się agresywny.
Gordon ma talent do pilnowania swego domostwa, jest czujny i bacznie obserwuje.
Seter szkocki Gordon wymaga systematycznego czesania, aby jego włos był pozbawiony kołtunów, wyglądał lśniąco i gładko. Zwłaszcza wtedy kiedy biegał po lesie lub pomiędzy gęstymi krzakami. Miejmy również na uwadze to, że seter ma długi włos na łapach i brzuchu, przez co po spacerze zwłaszcza w deszczową pogodę będzie przynosił do domu sporo piachu i błota. W pielęgnacji bardzo ważne są też uszy.
Seter szkocki ma umaszczzenie smoliście czarne, lśniące, bez śladu rdzawego nalotu, z podpalaniem koloru dojrzałego kasztana. Dopuszczalne są czarne znaczenia wzdłuż palców i pod żuchwą.
Podpalania to dwie wyraźne plamki nad oczami, które nie przekraczającej 2 cm. Na bokach kufy podpalanie tworzy obwódkęotaczającą kufę, nie sięgającą jednak wyżej nasady nosa. Akceptowane są bardzo małe białe plamki na piersi. Wszelkie inne kolory poza wyżej wymienionymi są niedopuszczalne przez wzorzec rasy FCI.
U seterów często występują choroby uszu i oczu. Setery narażone są też na skręt żołądka, dlatego nie powinny jeść tuż przed i po spacerze. Są to psy wrażliwe na choroby odkleszczowe, dlatego warto je zabezpieczyć. W przypadku młodych psów należących do tej rasy należy uważać, aby go nie przeforsować, aby nie pojawiły się problemy ze strony stawów biodrowych czy łokciowych.
Seter szkocki Gordon nie ma szczególnych wymagań żywieniowych. Tak jak w przypadku innych ras, należy mu dostarczyć dobrze zbilansowaną karmę, która zaspokoi jego potrzeby i sprawi, że pies otrzyma wszystkie niezbędne składniki do prawidłowego wzrostu. Karma też musi być odpowiednio dopasowana pod kątem aktywności psa. Więcej na tema żywienia w naszej sekcji Porady/Żywienie.
