Seter irlandzki to najstarsza rasa seterów brytyjskich, znana od XVIII wieku. Popularność zyskała w wiktoriańskiej Anglii. Początkowo seter irlandzki był biało-rudy, podczas gdy maść ta prawie uległa zanikowi wraz z modą na wyłącznie rude osobniki. Odmianę biało-rudą udało się jednak zachować i np. w ojczyźnie jest uznawana za osobną rasę – setera irlandzkiego biało-czerwonego. Jest on spokrewniony z rudo-białymi spanielami przywiezionymi do Irlandii z Francji i skrzyżowanych z pointerami.
Obecnie na ringach wystawowych spotyka się równie często obie maści. Sportowe predyspozycje, inteligencja, zdolność przystosowawcza, krzepkość i wytrwałość pozwalają mu dobrze polować zarówno w lesie, jak i na mokradłach. Seter irlandzki biało-czerwony szuka zwierzyny w galopie z uniesioną głową, co predysponuje go jako psa myśliwskiego do pracy w polu. Seter irlandzki biało-czerwony ma doskonały węch oraz elegancką i silną sylwetkę. Choć to pies myśliwski, seter irlandzki biało-czerwony odnajdzie się również w środowisku miejskim.
Od lat 40-tych XX wieku seter irlandzki biało-czerwony przeżywa renesans w Irlandii.
Wysokość psa: 62 - 66 cm
Wysokość suki: 57 - 61 cm
Waga: 26 - 35 kg
Długość życia: 10-12 lat
Seter irlandzki to najbardziej pożądany towarzysz i przyjaciel w domu oraz podczas polowania. Seter Irlandzki czerwono-biały jest hodowany przede wszystkim jako pies myśliwski. Są to psy o proporcjonalnej i atletycznej budowie. Aktywny, silny odważny, niezawodny, a przede wszystkich wszechstronnie uzdolniony myśliwski pies. Rasa ta została obdarowana znakomitym węchem. Jest bystra i bezgranicznie przywiązuje się do swojego opiekuna. Seter irlandzki czerwono - biały będzie cudownym kompanem dzieci. To zarówno pies dla niedoświadczonych osób oraz zapalonych myśliwych.
Seter irlandzki biało-czerwony to uczuciowy, bardzo łagodny i oddany pies. Jeśli wybierasz go na przyjaciela domu, trzeba zdawać sobie sprawę, że to nadal rasa myśliwska. W związku z tym seter irlandzki biało-czerwony ma specyficzne zachowania. Niezbyt łatwo poddaje się tresurze, a szkolenie wymaga dużej motywacji do poznania natury psa oraz żelaznej konsekwencji i cierpliwości. Oprócz fizycznej aktywności, należy mu zapewnić także rozrywkę umysłową w postaci np. tropienia. Zamiast polowania seter irlandzki biało-czerwony zadowoli się udziałem w zawodach sportowych, np. agility, canicross czy skijoring.
Seter irlandzki biało-czerwony odnajdzie się na wsi i w mieście, jednak potrzebuje sporej przestrzeni i dużo ruchu i nie należy o tym zapominać decydujące się na tę rasę. Pamiętać należy, że seter nie będzie kłopotliwym mieszkańcem pod warunkiem, że zapewnisz mu odpowiednią dawkę ruchu. Poza domem seter irlandzki biało-czerwony może całkowicie zapomnieć o zasadach i ulegnie pasji łowieckiej. Setery te doskonale dogadują się z innymi psami i nie wykazują w stosunku do nich agresji. Jednak kiedy na swojej drodze napotkają nieznajomego kota, to za chwilę mogą za nim pobiec.
Tego psa rozpiera energia. Co ciekawe, bardzo lubi towarzystwo koni, więc jeśli jeździsz konno, zabieraj go ze sobą na wędrówki.
Seter irlandzki biało-czerwony jest zbyt łagodnym psem na stróża, ale ostrzeże Cię jeżeli coś go zaniepokoi.
Seter irlandzki czerwono - biały
Seter irlandzki biało-czerwony potrzebuje częstego szczotkowania za pomocą szczotki o delikatnym zębach. Co jakiś czas wykąp psa w delikatnym szamponie, który nada blask sierści. Przed czesaniem lekko zwilż włosy psa, aby uniknąć ich uszkodzenia. Przycinaj regularnie nadmiar włosów pomiędzy opuszkami palców oraz kontroluj stan uszu, czy nie tworzą się stany zapalne.
- biały z czerwonymi łatami
Kolory zarówno biały jak i czerwony powinny być intensywne i lśniące. Dopuszczalne jest cętkowanie, lecz nie dereszowatość na stopach, na przednich łapach oraz na tylnych do stawu skokowego. Natomiast cętkowanie na innych częściach ciała uznawane są jako wada.
Sierść setera irlandzkiego czerwono białego jest długa i delikatna, nazywana frędzlami, które rosną na tylnych częściach łap oraz na uszach. Obfity włos jest także na bokach. Wszystkie frędzle powinny być proste, przylegające. Nie mogą być kędzierzawe.
Setery należą do ras zdrowych i rzadko zapadają na choroby dziedziczne. Najczęstsze schorzenia, jakie mogą dotknąć tą rasę są choroby oczu PRA i PPC, CLAD, uszu, serca, padaczka, alergie skórne oraz skręt żołądka. Obecnie na rynku są dostępne testy DNA, dzięki którym można stwierdzić czy dany pies jest nosicielem wadliwego genu czy też nie.
Możesz przygotowywać posiłki samodzielnie lub kupować gotową karmę dla psów myśliwskich i pracujących, która jest już zbilansowana. Przy samodzielnym komponowaniu posiłków należy zwrócić uwagę czy w misce znajdują się produkty, za pośrednictwem których nasz pies otrzyma wszystkie niezbędne składniki odżywcze: białko zwierzęce, witaminy, minerały, kwasy omega. Ze względu na tendencje seterów do wzdęć oraz skrętu żołądka, najlepiej jeżeli posiłek zostanie podzielony na dwa mniejsze.
