W odległych dolinach i wyspach szkockich przez lata rozwinęły się różne rasy terierów szkockich. Na początku hodowli rasowych psów żywo dyskutowano, jakie nazwy mają nosić poszczególne z nich. „Scottie” znany był pod wieloma nazwami, m.in. jako west highland i aberdeen terrier (od miasta w Szkocji), co jest odzwierciedleniem jego celtyckiej przeszłości. Podobnie, jak cairn terrier, terier szkocki został wyhodowany do tępienia szkodników.
Rasa istnieje od wielu wieków i przybierała różne kształty. Kapitan Gordon Murray przebił się ze swoim typem i z wytrzymałego i ciętego psa myśliwskiego, który bez wahania wchodził do nory i świetnie sobie radził nawet ze zwierzyną dużo od niego większą, powstał lew salonowy. Terier szkocki nie był już w stanie pełnić swoich pierwotnych obowiązków, do których zaliczało się polowanie na lisy i borsuki oraz zwalczanie gryzoni. Jeszcze pod koniec XIX wieku był wystawiany razem ze skye, dandie dinmont i west highland white terierem, w grupie klasyfikowanej jako teriery szkockie. Terier szkocki w swojej obecnej postaci został wyhodowany w XIX wieku.
- Długość życia 12 - 15 lat
- Wysokość psa w kłębie: 25 - 28 cm
- Waga psa 8,5 - 10,5 kg
Terier szkocki to krótkonożny, aktywny pies. Przy swym niewielkim wzroście sprawia wrażenie mocnego. Pomimo niewielkich wymiarów i krótkich łapek, jest bardzo ruchliwy i zwinny. Wierny, oddany i przywiązany do swojego właściciela. To pies pełen godności, niezależny, niezbyt wylewny, odważny i inteligentny. Może być zuchwały, jednak nigdy agresywny.
Terier szkocki to spokojny, poważny i stateczny pies, który trudno zaprzyjaźnia się z obcymi. Ma on godne zaufania usposobienie, lecz niechętnie odnosi się do intruzów. Nie interesuje się nikim poza swoją rodziną. Jest przywiązany do swojego domu. Pies tej rasy nie nadaje się dla nowicjuszy. Potrzebuje on właściciela doświadczonego, stanowczego, cierpliwego, obdażonego silna wolą, który doceni psa o niezależnej naturze. Jego przyszły właściciel nie może też byc osobą, która jest entuzjastą posłuszeństwa, bo ten terier nigdy nie będzie na każde nasze zawołanie. Terier szkocki uwielbia długie spacery i zabawy w praku np. z piłką. Choć nie wymaga intensywnych wędrówek, musi mieć zapewnioną regularną dawkę ruchu na zewnątrz. Pies może mieszkać w bloku, ale najlepiej na parterze lub z windą, gdyż nie powinien chodzić po schodach.
Scottie to pupil czuły i wrażliwy, który lubi być rozpieszczany. To pies jednego lub góra dwóch osób. Doskonale odnajdzie się u osoby samotnej, jak i w rodzinie ze starszymi dziećmi. Terier szkocki to indywidualista, o silnej osobowości, którego trenuje się raczej trudno.
Ten bardzo inteligentny, a zarazem uparty i samodzielny pies zwykle robi to, na co ma ochotę. Nie lubi rutyny i wielokrotnego powtarzania tych samych komend. Szkolenie musi polegać wyłącznie na pozytywnej motywacji, bo terier szkocki nie akceptuje zbyt ostrego traktowania. Do współpracy z człowiekiem pomogą go zachęcić psie przysmaki.
Terier szkocki wymaga regularnego szczotkowania. Brodę należy delikatnie szczotkować i wyczesywać grzebieniem. Dwa razy w roku pies powinien być trymowany. Z pieskami, które biorą udział w wystawach najlepiej udać się z nimi do salonu groomerskiego. Tu zostanie odpowiednio ostrzyżony i przygotowany na ring.
Maść teriera szkockiego jest czarna, pszeniczna lub moręgowata w każdym odcieniu.
Terier szkocki to rasa raczej zdrowa i odporna. Można wykonać test na chorobę von Willebranda. Pieski tej rasy narażone są na przemieszczenia się rzepki. Pies nie powinien chodzić zwłaszcza po stromych i wysokich schodach. Aby zapewnić psu życie do późnej starości w dobrym zdrowiu, postaw na profilaktykę, zbilansowaną dietę, brak stresu oraz dużo ruchu na świeżym powietrzu.
Pieski w wieku od trzech do ośmiu miesięcy mają skłonność do osteopatii czaszkowo - żuchwowej. U niektórych osobników zaobserwowano chorobę neurologiczną o podłożu genetycznym scotty cramp.
Teriery szkockie nie są wymagające w kwestii żywienia. Zazwyczaj mają dobry apetyt i trawienie. Podawaj psu odpowiednio zbilansowane posiłki uzupełnione o suplementy diety, wspierające regenerację chrząstek stawowych, jeżeli jest ku temu potrzeba. W przeciwnym razie wystarczy dobrze zbilansowana sucha karma. Warto też poczytać na temat diety Barf, którą stosuje coraz więcej właścicieli pupili.
