Terier irlandzki, zwany także terierem irlandzkim czerwonym, przypomina airedale teriera, za wyjątkiem jaskraworudego umaszczenia. Irlandczycy twierdzą, że ta mniejsza odmiana wilczarza irlandzkiego zamieszkuje ich kraj od stuleci. Jednakże pierwsza oficjalna wzmianka o tej rasie pochodzi dopiero z 1875 roku.
Przed rokiem 1880 umaszczenie tego psa nie było ustalone, oprócz czerwonych bywały psy czarne podpalane i pręgowane. W XIX wieku starano się aby z hodowli wyeliminować psy czarne podpalane i pręgowane. Dlatego na początku XX wieku wszystkie teriery irlandzkie były czerwone. Rola tych psów znacznie wzrosła w czasie I wojny światowej, kiedy to teriery były wykorzystywane do roznoszenia meldunków i niebały się huku ani zgiełku walk w okopach.
31 marca 1879 roku został powołany pierwszy klub rasy w Dublinie. Terier irlandzki został uznany przez Angielski Kennel Club w XIX wieku.
- Długość życia 11 - 12 lat
- Wysokość około 45 cm
- Waga psa: 12,25 kg
- Waga suki: 11.40 kg
Ten sympatyczny pies to pełen oddania pupil domowy. Jest pojętny i stanowczy. Terier irlandzki jest psem z dobrym charakterem. Terier irlandzki jest lojalny, inteligentny oraz przyjazny w stosunku do obcych mu osób. Ma dużą odwagę, jest wrażliwy i aktywny. Terier irlandzki przywiązuje się silnie do swojej rodziny. Czas spędzony samotnie traktuje jako karę, dlatego już szczeniaka należy przyzwyczajać do pozostawania w domu, umilając mu ten czas np. zabawkami lub smakołykami, które musi wydobyć z zabawki. Swojego terytorium i rodziny broni odważnie.
To pies zawadiacki, spragniony nowości, nielubiący nudy. Rasa ta potrzebuje zdecydowanego przewodnika, który przeprowadzi szkolenie taktownie i konsekwentnie. Jeśli pies ma dobre samopoczucie, będzie uczył się szybko i chętnie, ale szkolenie musi polegać na różnorodnych metodach. Potrzebuje także przewodnika, który będzie jego autorytetem z dużą aktywność. Ma także skłonność do walki z napotkanymi psami. Za młodu trzeba go nauczyć, by akceptował koty. W sposób naturalny terier irlandzki jest przyjazny dla ludzi. Uwielbia dzieci i wobec nich zachowuje się tolerancyjnie. Jest wiernym i oddanym przyjacielem.
Suki są na ogół spokojniejsze od psów. Terier irlandzki potrzebuje dużo ruchu. Lubi zabawę z piłką w ogrodzie i hasanie po polach. Bardzo lubi jazdę samochodem i towarzyszenie człowiekowi w jego każdej aktywności. Sprawdza się w konkursach posłuszeństwa, agility i konkursów sportowych.
- jednolite
- czerwone
- pszenicznoczerwone
- żółtoczerwone
Mogą występować na klatce piersiowej białe znaczenia.
Poza regularnym czesaniem, szata teriera irlandzkiego powinna być trymowana dwa-trzy razy do roku. Zabiegi należy dostosować do tego, czy pupil będzie po prostu psem domowym, czy wystawowym. Zawsze należy przycinać nadmiar włosów pomiędzy palcami oraz kontrolować stan uszu.
Teriery irlandzkie uważa się za jedną z ras najmniej obciążoną schorzeniami genetycznymi. Kilkadziesiąt lat temu trapiło je bolesne rogowacenie opuszek łap, ale udało się je prawie całkowicie wyeliminować. Druga występująca u nich wada, czyli kamica moczowa, prowadząca do powstawania kamieni moczowych, też występuje obecnie bardzo rzadko.
Terier irlandzki nie jest wymagający pod względem diety, jednak ze względu na swoja aktywność musi otrzymywać pokarm, który będzie dodawał mu sił. Na pewno odpowiednią dietą będzie Barf. Barf to surowe, nieprzetworzone produkty pochodzące od zwierząt gospodarskich. Dzięki tym produktom, do organizmu psa trafiają niezbędne substancje odpowiedzialne za prawidłowe funkcjonowanie jego organizmu: aminokwasy, witaminy, kwasy tłuszczowe, minerały. Należy pamiętać, że im więcej różnych gatunków mięs, tym lepiej. Stosując tę dietę, wiemy co znajduje się w psiej misce, ponieważ sami przyrządzamy posiłek. Pies na barfie pięknie się rozwija, jest energiczny nawet w kwiecie wieku, rzadziej choruje i pięknie wygląda.
Sucha karma, również spełni jego wymagania pokarmowe, pod warunkiem, że zostanie ona dobrze wybrana. Przede wszystkim należy czytać skład. Nie kupujmy karmy zawierającej zboża, barwniki i sztuczne konserwanty. Im więcej w niej mięsa, tym sucha karma będzie lepsza i zdrowsza dla Waszego pupila.
