Parson Russel terier został uznany przez Brytyjski Kennel Club całkiem niedawno, bo w styczniu 1990 roku. Wcześniej uważano, że istnieje zbyt wiele rozbieżności w umaszczeniu, budowie ciała, rozmiarach i fakturze włosów różnych osobników, by uznać je za czystą rasę.
Wniosek o uznanie tej rasy został zgłoszony do Angielskiego Kennel Clubu przez hodowców psów w typie foksteriera, jakie hodował Wielebny Jack russell. W późniejszym czasie został uznany pod nazwą Parson Russell terier. Parson Russel terier jest nadal wyjątkowo dobrze pracującym terierem. Stał się niezwykle popularnym psem domowym.
- Długość życia 12 - 15 lat
- Idealna wysokość psa w kłębie wynosi: 36 cm
- Idealna wysokość suczki w kłębie wynosi: 33 cm
Tolerancja 2 cm w górę i w dół.
Rasa jest bardzo aktywna, ruchliwa i zawsze chętna do pracy. Dzięki swojej budowie jest szybki i bardzo wytrzymały. Pierwotnie Parson był wykorzystywany w polowaniu na lisy. Parson Russell terrier to pewny siebie i pogodny pies. Ze względu na swoją budowę oraz ogromną pasję łowiecką nadaje się na norowca. Jest odważny i przyjacielski. Ma w sobie dużo energii dlatego będzie to idealny pies dla aktywnych osób. Którki spacer w ciągu dnia, nie będzie dla niego wystarczający. One uwielbiają szaleńczą zabawe np. biegi na torze przeszkód, Agility czy dogfrisbee. Dlatego rasa to idealnie sprawdzi się w psich zawodach.
Rasa ta idealnie nadaje się aby mieszkać w mieście. Warunek jest jeden, obecność swojego opiekuna i możliwość wybiegania. Nie jest to rasa, dla osób, które całymi dniami są poza domem, a weekend lubią dłużej pospać czy też poleżeć przed telewizorem. Wyhowaniem tego teriera, zajmujemy się od początku, kiedy tylko przekroczy próg Waszego domu. W przeciwnym razie, to pies będzie rządził rodziną. Parson Russel terier jest śmiały, inteligentny, sprytny, czujny, przedsiębiorczy, zawsze pewny siebie i bardzo odważny (czasem zachowuje się brawurowo). Choć uczy się bardzo szybko, jest niezależną rasą, i może postawić na swoim. Nie należy dać się omamić jego figlarnym spojrzeniom. Dlatego jego przyszły właściciel musi wykazać się spokojem, cierpliwością, a przede wszystkim konsekwentnym działaniem. Ten sprytny pies doskonale potrafi to wykorzystywać.
Parson Russel terier żyje zgodnie z innymi zwierzętami domowymi. Pieski tej rasy uwielbiaja zabawe z dziećmi i nigdy nie mają jej dość. Jednak podczas szaleńczej zabawy z najmłodszymi opiekunami, trzeba uważać, aby Parson Russel w ferworze zabawy nie zrobił im krzywdy. Parson terier bywa dominujący i w towarzystwie innych psów czasami to wykorzystuje. Nawet właściwie wychowane, mogą mieć tendencje do gonitwy za kotami, jako rasa myśliwska. To pies czujny i zawsze oznajmia przybycie obcych osób, jednak nie szczeka bez powodu.
Parson Russel terier nie wymaga szczególnej pielęgnacji. Wystarczy regularne czesanie gumową szczotką i czyszczenie sierści psa miękką ściereczką z irchy. Jeśli pokazujesz pupila szorstkowłosego na wystawie, trymuj go dwa-trzy razy w roku.
Maść tego teriera jest całkowicie biała lub z przewagą bieli. Łaty barwy płowej, cytrynowej lub czarnej. Preferowane są kolorowe znaczenia nie wychodzące poza głowę i nasadę ogona.
Sierść jest twarda, zwarta, prosta i mocno przylegająca do ciała. Jest także gęsta zarówno u odmiany krótkowłosej jak i u odmiany szorstkowłosej. trymowana sierść ma sprawić wrażenie bardziej naturalnej.
Parson Russel terier jest mocną i odporną rasą. Mogą mu się przytrafić zwichnięcie rzepki kolanowej i postępujący zanik siatkówki. Możliwe jest przeprowadzenie badań w kierunku obydwu schorzeń. Niezwykle rzadko zdarzają się dysplazja stawów biodrowych i alergie o nieznanym podłożu. U osobników z niewielką ilością kolorowych znaczeń na białej sierści zaleca się test sprawdzający słuch. Psy tej rasy są podatne na odkładanie się kamienia nazębnego, dlatego warto jak najwcześniej przyzwyczaić go do mycia zębów. Możesz także kupować specjalne czyszczące gryzaki. Osobniki szorstkowłose są lepiej przystosowane do niskich temperatur. Teriery z krótką sierścią i niewielką ilością podszerstka są mniej odporne na mróz i wilgoć, ale raczej nie ma potrzeby zakładania im kubraczków.
Ten malutki i pełen energii pies jest aktywny i bardzo energiczny. Jego posiłki muszą być bogate w witaminy, aminokwasy oraz kwasy tłuszczowe. Decydując się na karmienie czworonożnego przyjaciela suchą karmą, wybierajmy taką, która ma dobry skład. W jej składzie nie powinno być zbóż, mączek kostnych, sztucznych konserwantów i barwników, za to zawiera znaczne ilości suszonego lub świeżego mięsa. Chcąc mieć pewność, że nasz pies je zdrowo i naturalnie warto zaznajomić się z dietą Barf. Barf to najbardziej zbliżony do naturalnych posiłków dzikich psowatych sposób żywienia. Podstawowym produktem w tej diecie jest surowe mięso różnych gatunków zwierząt, surowe podroby, mięsne kości, jaja, warzywa i owoce. Składniki te są nieprzetworzone i nie zawierają barwników oraz sztucznych konserwantów, pod warunkiem, jeżeli kupowane będą ze sprawdzonego źródła.
