Foksterier krótkowłosy prawdopodobnie jest potomkiem terierów z angielskich hrabstw Cheshire i Shropshire i ma pewną domieszkę krwi beagle. Pierwotnie był pierwotnie psem stajennym, zajmującym się polowaniem na szczury. Płynie w nim krew kilku odmian teriera, np. gładkowłosego black and tan teriera z domieszką buldoga, greyhounda i beagle. Prawdopodobnie terier krótkowłosy jest młodszy o kilka lat od teriera szorstkowłosego, ale jako pierwszy zadebiutował na wystawie nieco później.
Obie odmiany są identyczne, w wyjątkiem długości okrywy włosowej. Przez długie lata foksteriery krótkowłose i szorstkowłose były hodowane razem. Rasa ta ma godne pozazdroszczenia zasługi w służbie człowieka. Foksterier szorstkowłosy „Drummer Jack” służył w oddziałach gwardii podczas I wojny światowej i został odznaczony medalem. Inny przedstawiciel rasy, o imieniu „Igloo”, w latach 1928-1930 wziął udział w wyprawie admirała Birda na Antarktydę, gdzie poruszał się ubrany w futrzano-lniane buty i derkę ze skóry wielbłąda. Foksterier krótkowłosy otrzymał w 1876 roku swoją własną księgę rodową. Odmiana krótkowłosa uchodziła pierwotnie za doskonałego „szczurołapa”. rasa została oficjalnie uznana pod koniec lat 60-tych XIX wieku. Jego sylwetka została upamiętniona na pierwszych okładkach płyt gramofonowych firmy His Masters Voice. Pierwotnie, mniej cenione, teriery szorstkowłose, zdystansowały krótkowłose popularnością, która osiągnęła szczyt w latach 20-tych XX wieku. Zarówno odmiana krótkowłosa, jak i szorstkowłosa teriera jest eksportowana z Anglii na cały świat, a ich popularność nie zmienia się na przestrzeni lat.
- Długość życia: 12 - 15 lat
- Wysokość nie przekracza 39 cm
- Waga psów 7,5 - 8 kg
- Waga suczek 7 - 7,5 kg
Foksterier zalicza się do klasycznych angielskich terierów: jest pełen energii, niepohamowany oraz skory do zaczepek. To bystry i ruchliwy pies. Jako pies towarzyski foksterier przywiązuje się do opiekuna. Jest odważny i przyjacielski. Aby zniwelować jego myśliwskie zapędy, należy go starannie ułożyć. Ma bardzo pogodne usposobienie. Jest śmiały, aktywny i dynamiczny. To pies bardzo czujny, pewny siebie, mądry i pojętny. Uwielbia zabawy na łonie natury. Zdaża mi się kopać dołki. Czynność ta jest dla psa tak naturalna jak oddychanie, dlatego nie ma możliwości pozbycia się tego nawyku. Trzeba to po prostu zaakceptować. Foksteriery nie będą dobrymi psami stróżującymi. Choć zaszczekają na widok obcych, nie wykażą wobec nich agresji w razie konieczności.
Foksterier krótkowłosy powinien należeć do osoby konsekwentnej choć i taką osobę będzie chciał sobie podporządkować. Foksterier krótkowłosy może mieszkać zarówno w mieście, jak i na wsi.
W umaszczeniu foksteriera dominuje biel. Na tułowiu są wyrażnie zaznaczone rude, czarne lub czarno podpalane łaty. Natomiast łaty pręgowane, czerwone lub wątrobiane są niepożądane.
Psa wystarczy regularnie czesać sztywną szczotką, a przed wystawą trymować trzy razy do roku. Zwracajmy uwagę przy pielęgnacji na oczy, uszy i zęby foksteriera.
Foksteriery krótkowłose zazwyczaj cieszą się wyśmienitą formą i stanem zdrowia. Są odporne na różne warunki atmosferyczne. Nie występują u nich typowe schorzenia genetyczne, a jeśli już takie się zdarzy, jest to przypadek indywidualny, a nie szczególny dla rasy.
Dieta foksteriera musi być optymalna i dobrana do jego wieku, a przede wszystkim do jego aktywności. Warto zwracać uwagę na składniki odżywcze zawarte w jedzeniu i dostarczać mu sporo witamin dla prawidłowego rozwoju. Żywiąc psa sucha karmą, zbytnio nie musimy się martwić o jej skład. Jednak warto zanim mu się ją poda, zapoznać się z jej składem. Omijajmy karmy tanie, supermarketowe gdyż zawierają one jedynie 4 -10% mięsa, zboża i produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego. Dobra sucha karma, dzięki której nasz pupil będzie ładnie i zdrowo się rozwijał to ta, która zawiera co najmniej 30 % suszonego lub świeżego mięsa, pozbawiona jest zbóż, barwników i sztucznych konserwantów.
Warto również zapoznać się z dietą Barf. Jest ona najbardziej zbliżona do naturalnego pożywienia dzikich psowatych. Opiera się na podawaniu tylko i wyłącznie nieprzetworzonych produktów pochodzących od różnych gatunków zwierząt: surowe mięso, surowe podroby, mięsne kości oraz ryby, jaja. W niewielkiej ilości podaje się także warzywa i owoce. Obecne w mięsie aminokwasy, witaminy, kwasy tłuszczowe i minerały pozytywnie wpływają na rozwój naszego czworonożnego przyjaciela. Tego typu żywienie, doskonale wpływa na wygląd i kondycję psa, dlatego warto się z nią szczegółowo zapoznać.
