Jego nazwa pochodzi od doliny Airedale w hrabstwie Yorkshire. Historia rasy sięga XIX stulecia, kiedy skrzyżowano otterhounda z obecnie wymarłym czarnym i podpalanym terierem. Airedale terrier służył do polowania na niedźwiedzie, dziki, wilki i jelenie oraz wydry i kaczki. Jest on największy z terierów. Airedale terrier był jednym z pierwszych psów powołanych do armii podczas I wojny światowej, gdzie służył jako posłaniec i wartownik w okopach Flandrii.
Powierzano mu przeróżne zadania: był kurierem, zbierał datki na Czerwony Krzyż, brał udział w patrolach policji kolejowej. Jeden z przedstawicieli rasy, „Jack”, został nawet odznaczony pośmiertnie krzyżem zwycięstwa za dzielność na polu bitwy. Airedale terrier cieszył się też uznaniem amerykańskich polityków. 29 prezydent USA, miał psa o imieniu Laddie Boy, który uczestniczył w posiedzeniu gabinetu, i miał do tego specjalne swoje krzesło.
- Długość życia: 10 - 13 lat
- Wysokość psa w kłębie wynosi: 58 - 61 cm
- Wysokość suki w kłębie wynosi: 56 - 59 cm
Airedale terrier to jeden zajwiększych z terierów. Muskularny, aktywny i dość krępy. Airedale terier odznacza się znakomitym węchem. W Afryce, Indiach i Kanadzie wykorzystywany był jako pies tropiący. Podczas wojny wykorzystywany był przez Czerwony Krzyż, a także jako pies policyjny i służbowy, zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Rosji.
Terier ten to bystry, szybki w ruchu i reagujący na każdy bodzieć pies. Jest stale w napięciu. Wystarczy spojrzeć na wyraz jego oczu i sposób jak nosi uszy oraz ogon. Cechuje go entuzjastyczne nastawienie do każdego wyznaczonego mu zadania. Jest także znakomitym przedwodnikiem osób niewidomych, a przede wszystkim wesołym towarzyszem całej rodziny.
Airedale terrier zaliczany jest do psów wszechstronnych: to pies myśliwski, służbowy, sportowy i towarzyszący. Ma żywiołowy temperament. Odznacza się twardością, jest nieustępliwy oraz cięty. Jednak przy swoim opiekunie jest opanowany i posłuszny. Doskonale poradzi sobie w różnych psich dyscyplinach kynologicznych min. agility, frisbee, tropienie, obrona. Pracuje także jako aporter, płochacz i posokowiec.
Rasa ta jest cierpliwa w stosunku do dzieci, akceptuje także inne zwierzęta domowe. Nieustannie czujny, zawsze gotowy stanąć w obronie swojej rodziny. Ponieważ airedale terrier bywa niesforny, wymaga konsekwentnego postępowania i łagodnego traktowania. Jest niezwykle oddany, miły. Prawidłowo prowadzony i wcześnie socjalizowany nie wykazuje agresji. Jako szczeniak jest nadpobudliwy i zawsze gotowy do akcji, dlatego jego właściciel powinien potrafić nad tym zapanować. Cechuje go również wrodzona pasja myśliwska, niezależność i radość z życia. Przyszły jego opiekun, powinien być osobą ambitną, konsekwentną, która dysponuje czasem. Powinna mieć wyznaczone cele szkoleniowe, które będzie realizować. Airedale terrier nie lubi bezczynności i nudy. Zaniedbany terrier będzie miał zaburzenia behawioralne.
.webp)
Maść airedale terriera jest ciemnoszara lub czarna. Podpalana na głowie, uszach, podbrzuszu i kończynach.
Jeśli masz zamiar wystawiać swojego psa, trymuj jego sierść ręcznie co najmniej dwa razy w roku. Dzięki temu pupil nie będzie gubił włosów. Pazury nie muszą być przycinane, bowiem ścierają się samoistnie podczas biegania. Kontroluj stan uzębienia oraz uszu psa.
Airedale teriery to psy bez problemów zdrowotnych. Jeśli chodzi o schorzenia genetyczne, mogą borykać się z alergią skórną i dysplazją biodrową. Aby im przeciwdziałać, zadbaj o odpowiednio zbilansowany pokarm oraz zapewnij psu solidną dawkę ruchu.
Airedale terriery mają dobry apetyt. Odpowiednia będzie karma dla ras dużych lub średnich. Jadłospis powinien zawierać wszystkie składniki odżywcze i witaminy. Możesz kupować wysokiej jakości sucha bądź mokrą karmę dostosowaną do wieku i stanu zdrowia psa. Pies jest mięsożercą i nie należy o tym zapominać. Zęby i przewód pokarmowy są dostosowane to trawienie surowego mięsa, dlatego Barf bardzo dobrze się sprawdzi.
Tego typu żywienie opiera się na podawaniu surowego mięsa różnych gatunków zwierząt ich podrobów oraz miękkich kości mięsnych. Dochodzą do tego także warzywa i owoce jednak w mniejszym procencie. W diecie tej nie stosuje się wypełniaczy takich jak kasza, makaron czy ryż. W barfie bardzo ważna jest różnorodność. W przypadku tej diety należy też podawać odpowiednie suplementy, jeżeli oczywiście jest ku temu potrzeba. Innym rozwiązaniem żywienia naszego psa, jest podawanie dobrej suchej karmy bogatej w mięso. Wybierając suchą karmę czytajmy jej skład. Nie powinna ona zawierać także zbóż.
