Szpic miniaturowy, tzw. pomeranian (znany też pod nazwą szpic niemiecki czy szpic karłowaty), pochodzi od arktycznych psów zaprzęgowych. Prawdopodobnie ma wśród przodków szpica wilczego, elkhounda i samoyeda. Pierwsze udokumentowane informacje o tej rasie pochodzą z Pomorza z XIX wieku. Wspomniane szpice były jednak znacznie większe. W każdym miocie, który przychodził na świat, zazwyczaj rodziło się około 10 psów. Najbardziej pożądane były szczeniaki o jak najmniejszych rozmiarach.
W 1888 roku królowa Wiktoria promowała posiadanie szpiców miniaturowych, a Brytyjczycy je pokochali.
Choć jest to rasa niemiecka, hodowcy brytyjscy przyczynili się do jej udoskonalenia, nadania pięknego wyglądu, obfitej szaty i małych rozmiarów. Szpic miniaturowy jest psem o proporcjonalnej kwadratowej sylwetce, z piękną okrywą włosową. Bogata kryza wokół szyi, puszysty ogon noszony dumnie na grzbiecie, lisia w wyrazie głowa z żywymi oczami oraz małymi szpiczastymi uszami nadają mu zuchwały wygląd. Szpic miniaturowy to najmniejsza odmiana wśród szpiców.
- Długość życia: 12 - 16 lat
- Wysokość psa w kłębie: 18 - 20 cm, osobniki poniżej 18 cm niepożądane.
- Waga proporcjonalna do wzrostu.
Szpice urzekają swej piękną szatą, odstającą dzięki obfitemu podszerstkowi. Szczególnie imponujący jest bujny, przypominający grzywę, kołnierz wokół szyi oraz obficie owłosiony ogon, dumnie noszony przez te małe pieski. Lisia głowa z czujnymi oczami oraz małe, spiczaste i blisko osadzone uszy nadają szpicowi jedyny w swoim rodzaju, charakterystyczny zadziorny wygląd.
Pomeranian zawsze uważny był za pieska żywotnego i niezwykle oddanego swojemu właścicielowi. Jest bardzo pojętny i łatwy do wyszkolenia. Szpic ten nie darzy obcych zaufaniem i nie ma instynktu myśliwskiego, co czyni go świetnym psem stróżującym. Jest też dobrym obserwatorem, chce mieć wszystko i wszystkich w zasięgu wzroku. Te malutkie szpice maja też tę zaletę, że nie skaczą na wszystkich przy pierwszym spotkaniu, a głaskać pozwolą się dopiero, gdy kogoś zaakceptują. Psy ten nie są ani płochliwe ani agresywne. Cechy, z których słynie szpic niemiecki to długowieczność i obojętność na warunki pogodowe.
Szpic miniaturowy jest miły z natury, a do tego bardzo energiczny. To żywe srebro, którego wszędzie pełno. Pomeranian to pojętny, chętny do nauki i posłuszny pies. To od przyszłego właściciela zależy na jakiego psa wyrośnie. Dobrze prowadzony będzie łagodnym i pewnym siebie towarzyszem rodziny. Z reguły lubi dzieci, ale w przypadku zbyt dużego zainteresowania ze strony najmłodszych, pies może stać się nerwowy. Pomeranian żyje w zgodzie z psami i innymi zwierzętami domowymi. Ze względu na bujne futro, niektóre osobniki sprawiają wrażenie znacznie większych niż są w rzeczywistości. I tak też się czują, dlatego szpice te mogą zaczepiać psy znacznie większe od siebie. Należy wtedy wyprowadzić naszego zadziornego przyjaciela z błędu. Szpicom miniaturowym wystarczą krótkie spacery, co nie znaczy, że lubią długich wędrówek. Jest to rasa aktywna, która lubi się bawić. Pomeranin uwielbia też zajęcia umysłowe np. węszenie. Dobrym pomysłem jest zatem zakup maty węchowej. Wszelkie zabawy szkoleniowe i nauka wykonywania komend to dobry sposób na spędzenie wolnego czasu z psem. Dzięki temu piesek ten czuje się bezpiecznie, a jego poczucie akceptacji rośnie.
Tą małą kudłatą kuleczkę należy regularnie wyczesywać. Po każdym, zwłaszcza leśnym, spacerze warto przejrzeć sierść psa, czy nie ma w niej kleszczy.
Szpic miniaturowy (Pomeranian) (Szpic niemiecki) - pielęgnacja. Zdjęcie hodowli Ekwiwalent FCI
Dopuszczalne umaszczenie szpica miniaturowego to:
- czarne: czarny szpic musi mieć czarne podszycie i skórę, wierzchni kolor musi być lśniąco czarny, bez śladu białych czy innych znaczeń.
- brązowe: brązowy szpic powinien być jednolicie ciemnobrązowy.
- białe: sierść powinna być czystobiała, zwłaszcza bez śladu żółci, która zdarza się często, szczególnie na uszach.
- pomarańczowe: pomarańczowy szpic powinien być równomiernego, średnio nasyconego koloru.
- szare cieniowane (wilczaste): kolor szary cieniowany, tzw. wilczasty, to kolor srebrnoszary z czarnymi końcówkami włosów.
Szpic niemiecki ma podwójną szatę. Włos okrywiowy jest długi, prosty i odstający, natomiast podszycie jest krótkie, gęste i wełniste.
Szpic miniaturowy (Pomeranian) (Szpic niemiecki) - umaszczenie. Zdjęcie hodowli Ekwiwalent FCI
Szpic miniaturowy jest długowieczny. Z reguły to pies zdrowy i odporny na choroby. Podobnie jak inne małe rasy, pomeranian może cierpieć na wypadanie rzepki, zaćmę i podwijanie się powieki. Zdarzają się również problemy z tchawicą. Z uwagi na bujne futro, źle znosi wysokie temperatury. Dlatego latem należy mu zapewnić chłodne miejsce do wypoczynku.
Pomeranian nie jest psem drogim w utrzymaniu. Nie je dużo, ale ma swoje wybrane smaki. Należy podawać mu dobrej jakości karmę średnio-białkową. Karma musi dostarczyć do jego organizmu wszystkie niezbędne składniki potrzebne do jego prawidłowego wzrostu.
