Szpice to rasa pierwotna, której początki datuje się na epokę torfową, czyli okres sprzed 6 tysięcy lat temu. Kynolodzy przypuszczają, że szpice są przodkami wielu ras z Europy. Przez wieki wykształciło się wiele odmian lokalnych, które nie były hodowane w czystości rasy.
Szpice były psami pracowitymi i otwartymi na kontakt z człowiekiem, co predestynowało je jako psy myśliwskie, pasterskie i stróżujące. Z uwagi na użytkowość, nie dbano zbytnio o walory estetyczne i aż do XV wieku te piękne i miłe psy traktowane były wyłącznie jako psy pracujące. Wraz z zapanowaniem mody na psy-zabawki, które towarzyszyły wytwornym damom na salonach, rola szpica uległa zmianie. Stał się psem pokojowym.
Obecnie występuje kilka odmian szpica, każda uznana za odrębną rasę. Różnią się one między sobą jedynie wielkością (duży, średni, mały) oraz kolorem maści (biały lub kolorowy brązowo-czarny). Szpic mały biały cieszył się największą popularnością wśród szlachty, choć jego kolorowy kuzyn również był często widywany na salonach. Szpic mały biały ma taką samą budowę jak szpic duży biały. Różni się od niego tylko wysokością oraz odpowiednio bardziej subtelną budową ciała. Uszy oraz łapy szpica małego białego są bardzo małe i krótko owłosione.
- Długość życia: 12 - 15 lat
- Wysokość w kłębie to 26 cm +/- 3 cm
Szpic mały biały jest przyjaznym, wiernym i łagodnym domownikiem. Najlepiej czuje się w obecności całej rodziny, choć oczywiście wybiera sobie jednego przewodnika. Ma żywe i pogodne usposobienie. Lubi szalone zabawy oraz przytulanie na kanapie. Zachowuje jednak pewną niezależność. To pies posłuszny, który uczy się szybko i bez oporu. Jest inteligentny i dobrze rozumie oczekiwania człowieka wobec niego.
Nadaje się nawet dla osób początkujących, które nie mają dużego doświadczenia z wychowywaniem psów. W stosunku do dzieci zachowuje się nienagannie, ale najmłodsze pociechy mogą powodować u niego rozdrażnienie i lękliwość. Szpic mały biały zgodnie funkcjonuje z kotami i innymi psami pod jednym dachem. Szpic mały biały bywa szczekliwy wobec nieznajomych oraz zaczepny, gdy widzi na spacerze inne psy. Zaleca się jak najwcześniejszą socjalizację, by pokazać szczeniakowi, że inne czworonogi nie stanowią dla niego konkurencji ani zagrożenia. Szpic mały biały jest aktywny i ruchliwy, jednak jeżeli jest ku temu potrzeba np właściciel zachoruje, dostosuje się do krótszych spacerów. To uczuciowy, zabawny i radosny pies, które przywiązuje się do właściciela.
Jak sama nazwa wskazuje szpic mały biały powinien mieć umaszczenie całkowicie białe.
Szpic ma białą i gęstą sierść. Trzeba poświęcić troszkę czasu w tygodniu, aby dobrze go wyczesać. Warto też regularnie zwłaszcza po spacerach przeglądnąć jego futro, czy aby nie ma pasażerów na gapę typu kleszcze.
Szpic mały biały należy do jednej z najbardziej zdrowych ras. Problemy ze zdrowiem zdarzają u niego bardzo rzadko. Szpice białe są bardziej narażone na alergię niż psy o innym umaszczeniu.
W kwestii żywienia, szpic mały biały nie jest wybredny ani nie posiada specjalnych wymogów. Spożywa raczej niewielkie porcje i nie wykazuje skłonności do przybierania na wadze, jednak przekąski między posiłkami nie są wskazane. Możesz karmić go dobrej jakości produktami ze sklepów zoologicznych takimi jak sucha karma lub mokra. Pamiętaj tylko, aby wybierać takie, które mają dużą zawartość dobrego zwierzęcego białka, nie zawierają zbóż, barwników i sztucznych konserwantów.
