Pies grenlandzki to najbardziej pierwotny ze wszystkich psów zaprzęgowych. Nieliczne egzemplarze żyjące poza Grenlandią bezpośrednio nawiązują do tych tradycyjnie trzymanych tam psów. Psy grenlandzkie ciągną sanie turystyczne na lodowcu Jungfrau. W krajach, w których nie ma śniegu, psy te ciągną wózki na kółkach.
Selekcja hodowlana opierała sie przede wszystkim na poszukiwaniu u przedstawicieli ras takich cech , jak duża siła fizyczna, odporność, a przede wszsystkim wytrzymałość. Jest to pies dla osób, które cenia sobie aktywny tryb życia.
- Długość życia: 10 -12 lat
- Wysokość psa powyżej 60 cm
- Wysokość suki powyżej 55 cm
- Waga psa: 30 - 32 kg
Pies eskimoski współpracuje z człowiekiem w ciężkiej walce o byt na polowaniu i ciągnie ładunki. Pies, który całe swoje życie spędza zaprzężony w szory, raczej nie wykazuje przywiązania do człowieka. W stosunku do innych psów jest agresywny. Zdecydowanie nie nadaje się do życia na naszej szerokości geograficznej. Dlatego powinien służyć wyłącznie jako pies zaprzęgowy. Jeśli planujesz go hodować w tym celu, zadbaj o solidne ogrodzenie, ponieważ pies eskimoski lubi pokonywać duże odległości i może uciec. W swoim żywiole jest, gdy ciągnie sanie, jednak aby z powodzeniem służył jako pies zaprzęgowy, potrzebne jest szkolenie. Nie należy ono do łatwych, ponieważ natura psa eskimoskiego jest dość krnąbrna i niezależna. Pies tej rasy nie powinien być pozostawiony sam sobie, dlatego decydując się na niego, najlepiej wziąć dwa psy.
Najlepiej będą się czuły w dużym kojcu na powietrzu. W stosunku do kotów oraz innych zwierząt domowych są przyjazne. Przyjaciół i obcych witają wylewnie, zazwyczaj wyciem. Pies eskimoski rzadko kiedy szczeka, ale wyje często. Dlatego nie powinien być psem stróżującym.Pies eskimoski potrzebuje bardzo dużo ruchu, a najwłaściwszym ćwiczeniem jest ciągnięcie sań lub wózka. Jest zbyt silnym psem, by biegać koło roweru.
Wbrew pozorom sierść psa grenlandzkiego nie wymaga szczególnej pielęgnacji. W okresie linienia, kiedy zwierzę gubi podszerstek, najlepiej jest usuwać luźne włosy za pomocą grzebienia z dwoma rzędami metalowych zębów.
Pies grenlandzki występuje we wszystkich kolorach umaszczenia, poza albinosem. Dozwolone są również łaty. Podszerstek jest miękki i gruby, a warstwa zewnętrzna doskonale chroni przed wpływami pogody.
Psy grenlandzkie to odporne i niezwykle wytrzymałe psy, które rzadko mają problemy zdrowotne. Pies grenlandzki niezbyt dobrze znosi upały, dlatego latem pies powinien mieć zawsze dostęp do cienia i chłodnego schronienia oraz zimnej wody. Gdy jest ciepło na zewnątrz (>15 stopni Celsjusza), nie wolno mu pozwalać na pracę i duża aktywność, aby nie dopuścić do przegrzania.
Bardzo dobrym rozwiązaniem, jeżeli chodzi o żywienie tego pięknego psa będzie Barf. Posiłki składają się z surowego mięsa, podrobów, jaj, mięsnych kości, ryb. Wszystkie te produkty, dzięki temu, że występują w naturalnej nie poddanej obróbce termicznej postaci, dostarczają do organizmu naszego pupila aminokwasy, witaminy, kwasy tłuszczowe, minerały. Barf to przede wszystkim różnorodność, im więcej różnych gatunków mięs i podrobów, tym lepiej dla czworonoga i jego zdrowia.
W misce mogą znaleźć się także warzywa i owoce, dzięki którym dostarczany jest błonnik i niewielkie ilości węglowodanów. W diecie tej nie stosuje się ryżu, makaronów czy też kasz. Należy pamiętać, że nie przetworzone mięso pozbawione barwników i sztucznych konserwantów, pod warunkiem, że jest kupione z legalnego i ze sprawdzonego źródła zapewnia odpowiednią ilość bakterii i enzymów co pozytywnie wpływa na funkcjonowanie psiego organizmu. Dzięki czemu nasz pies jest zdrowy, pięknie się rozwija.
