Dokładne pochodzenie nagich ras psów nie jest do końca znane. Zamieszkiwały one Amerykę jeszcze przed pojawieniem się Inków. Najprawdopodobniej rasa ta wywodzi się nagich psów z Azji lub Afryki. Inkowie traktowali te psy, jako zwierzęta do towarzystwa, myśliwskie i stróżujące. Cenili je jako remedium na reumatyzm, dlatego pozwalali psom spać z chorymi na to schorzenie.
Rasa ta była również hodowana dla mięsa. Nagi pies perówiański średni traktowany był jako zwierzę ofiarne, które uprzednio poświęcone na ołtarzu chowane były razem ze zmarłymi. Miało to na celu przeprowadzenie duszy zmarłego do krainy umarłych. Inkowie wierzyli, że jedynie psy o jasnej skórze mają takie właściwości, dlatego chronili je przed poparzeniami słonecznymi. W dzień trzymano psy w domach lub w szklarniach, w których rosły orchidee. Na spacer wypuszczano je dopiero w nocy. Dlatego Hiszpanie po podboju imperium Inków, nazwali psa: „Inca orchid moonflower dog”, co oznaczało: „inkaski pies księżycowego kwiatu orchidei”
- Wysokość psa to: 40 - 50 cm
- Waga: 8 - 12 kg
- Długość życia: 13 - 18 lat
Nagi pies peruwiański średni to elegancki, szczupły pies, którego wygląd wyraża szybkość, siłę oraz harmonię. Podstawową cechą tych psów, jest brak włosa na całym ciele, a także braki w uzębieniu. Nagi pies peruwiański, jest szlachetny, czuły w stosunku do swoich opiekunów. Zdystansowany natomiast wobec obcych. To energiczny i barczo czujny pies. Oddany, wierny i przyjacielski pies, który doskonale pełni rolę psa rodzinnego, wychowującego się wspólnie z dziećmi. W przeciwieństwie do innych pierwotnych ras psów, jest mniej niezależny i bardziej posłuszny, ponieważ od tysięcy lat wychowywał się w wielopokoleniowych rodzinach. Bardzo lubi zabawy z ludźmi oraz innymi psami.
Nagi pies peruwiański średni to bardzo cichy, nieszczekliwy i nieuciążliwy towarzysz rodziny. Jego usposobienie nieco przypomina charta, ponieważ także lubi gonić za zdobyczą. Z tego względu zapewnij mu dużą dawkę ruchu i ciekawe aktywności, np. coursing, polegający na gonitwie za sztuczną przynętą. Nagi pies peruwiański średni nie potrzebuje jednak aż tak dużej aktywności jak chart. Jest to rasa wrażliwa i bardzo uczuciowa, dlatego szkolenie powinno być prowadzone z łagodnością i wyrozumiałością.
Pielęgnacja tych psów jest bardzo prosta i nie wymaga od nas dużego nakładu pracy. Nagiego peruwiańskiego psa kąpiemy wtedy, kiedy jest ku temu potrzeba. Nie powinno się stosować w pielęgnacji jego skóry specjalistycznych szamponów czy płynów do kąpieli. Wystarczy uniwersalny szampon przeznaczony dla psów, którego użyjemy wtedy gdy nasz pupil np. w czasie spceru zechce się wytarzać w czymś, co ma niezbyt dla nas przyjemny zapach. Po takiej kąpieli watro nawilżyć jego skórę olejkiem kokosowym lub inną oliwką roślinną. Im mniej środków kosmetycznych, tym skóra będzie zdrowsza i bardziej odporna. Cechą charakterystyczną tej rasy jest brak owłosienia, jednak nie trzeba na ich skórę nakładać kremów z filtrami.
Wiele osób wychodzi z założenia, że pies, który nie ma okrywy włosowej na spacery zimą powinien mieć zakładany specjalny kubraczek. Wszystko zależy bowiem od danego osobnika. Jedne psy będą szalały, biegając w siarczysty mróz, a inne nie wychylą nosa zza drzwi. Dorosłe psy peruwiańskie znakomicie poradzą sobie nawet przy niskich temperaturach, pod warunkiem, że ich ruch będzie swobodny. Szczeniaka natomiast w pierwszą ich zimę można ubrać w lekki kombinezon i co ważne regularnie wychodzić z nim na spacery, aby młody pies przyzwyczaił się do warunków panujących na zewnątrz. Spacery w mroźną pogodę stopniowo wydłużając.
Kolor włosa może wahać się: od czarnego u czarnych psów, przez łupkowo czarny, szaro-czarny, niebieskawo czarny, wszystkie odcienie szarości, ciemnobrązowy, po jasny blond. Wszystkie powyższe kolory mogą być jednolite lub w różowawe łaty na wszystkich częściach ciała.
Nagi pies peruwiański średni to silna i zdrowa rasa. Są odporne na warunki klimatyczne oraz choroby zakaźne. Gen, który odpowiedzialny jest za brak sierści odpowiada również za braki w uzębieniu, ale nie należy się tym przejmować, o ile pies ma apetyt i prawidłowo się rozwija.
Nagi pies peruwiański średni nie posiada specjalnych wymagań żywieniowych. Mimo braków w uzębieniu, dobrze radzi sobie z gryzieniem twardego pokarmu. Zimą, ze względu na niską tolerancję chłodu i mrozu, nagi pies meksykański powinien otrzymywać bardziej energetyczny pokarm niż w pozostałych porach roku. Może to być więcej węglowodanów, wartościowych tłuszczów i ryb.
