Nagi pies meksykański miniaturowy wywodzi się od nagich psów azjatyckich. Jego przodkowie dotarli na tereny Ameryki Środkowej kilka tysięcy lat temu razem z przodkami dzisiejszych Indian. Pies ten od wieków nazywany był: „Xoloitzquintle”, w skrócie „xolo”, od Xolotla, boga Azteków. Wierzyli oni, że nagie psy potrafią przeprowadzić ludzką duszę do krainy umarłych. Dlatego zmarłych grzebano razem z psem, który uprzednio był składany bogowi w ofierze.
Bardzo ceniono również mięso nagiego psa meksykańskiego, któremu przypisywano właściwości zdrowotne. Xolo występuje w trzech odmianach: małej, średniej oraz dużej. Co ciekawe, nie ma możliwości hodowania wyłącznie psów nagich, ponieważ w każdym miocie 1/3 szczeniąt rodzi się owłosiona. Meksykańska Federacja Kynologiczna w 1956 uznała rasę w 1956 roku. Obecnie, na terenie całego Meksyku, nieustannie poszukiwane są podobne psy w typie rasy, a jeśli spełniają one wymogi wzorca FCI, włącza się je do hodowli. Zwiększa to pulę genetyczną xolo, co pozytywnie wpływa na stan zdrowia ogólnego przedstawicieli rasy. Poza Ameryką Środkową nagi pies meksykański miniaturowy nie jest zbyt popularny, ale ma liczne grono fanów, np. w Holandii.
- Wysokość psa to: 25 - 35 cm
- Waga: 4 - 8 kg
- Długość życia: 15-17 lat
Nagi pies meksykański jest psem bardzo atrakcyjnym. Wyróżnia się brakiem włosów i ma gładką i miękką skórę. Jest bardzo proporcjonalny i poruszą się z gracją. Nagie psy meksykańskie miniaturowe są cichymi i spokojnymi psami. Zawsze radosne, czujne i nad wyraz inteligentne. W stosunku do obcych mu osób są podejrzliwe. To dobry pies stróżujący, a przede wszystkim doskonały i oddany towarzysz swojej rodziny. To psy, które nie wykazują agresji. Nagie psy meksykańskie miniaturowe są lojalne, czułe i przywiązujące się mocno do rodziny. Jednakowo kochają wszystkich domowników, lecz tak, jak każda rasa, wybierają sobie szczególnie jednego właściciela. Xolo miniaturowe są pojętne, ciekawe świata i spokojne. Xolo nigdy jednak nie będzie psem w 100% posłusznym. Ma dość niezależną naturę i bywa uparty. Socjalizacja powinna przebiegać z zachowaniem konsekwencji, łagodności i zrozumienia dla tej rasy. Xolo miniaturowe nie są zbyt szczekliwe, ale kiedy w pobliżu pojawi się ktoś obcy, wykazują nieufność i sygnalizują możliwe niebezpieczeństwo.
Nagi pies meksykański bardzo potrzebuje dużo ruchu, ale dzień bez dłuższej aktywności zaakceptuje.
Tak jak w przypadku innych ras, nagi warto co jakiś czas go wykąpać, stosując przy tym szampony przeznaczone dla psów. Psa zawsze należy dobrze i delikatnie wytrzeć, a nastepnie na jego skórę nałożyć np. oliwkę lub użyć dziecięcej emulsji nawilżającej. Im mniej będziemy stosować środków, chcemicznych tym skóra naszego pupila będzie zdrowsza i pieknie wyglądająca. Psy tej rasy uwielbiają wylegiwać się na słońcu, jednak nie ma wymogu, aby ich skórę nacierac kremami z filtrami.
Wiele osób wychodzi z założenia, że pies, który nie ma okrywy włosowej na spacery przy niskich temperaturach powinien wychodzić na w specjalnych kubraczkach. Wszystko zależy bowiem od predyspozycji danego osobnika, dlatego swojego pupila warto obserwować jak będzie sie zachowywał na spacerach. Jedne osobniki będą szalały, biegając w siarczysty mróz, a inne nie wychylą nosa zza drzwi. Dorosłe Xolo znakomicie poradzą sobie nawet przy wysokich mrozach, pod warunkiem, że ich ruch będzie swobodny. Szczeniaka w pierwszą jego zimę można ubrać w lekki kombinezon i co ważne regularnie wychodzić z nim na spacery, aby młody pies przyzwyczaił się do warunków panujących na zewnątrz. Spacery w mroźną pogodę stopniowo wydłużając.
U xolo miniaturowego najczęściej występuje jednolita ciemna maść w barwie czarnej, różnych odcieniach brązu, łupkowo-szarej i wątrobianej. Mogą także występować plamy dowolnego koloru, łącznie z białymi i trójkolorowymi znaczeniami.
Nagie psy meksykańskie miniaturowe są zdrowe i odporne. Doskonale radzą sobie przy niskich temperaturach oraz w czasie upałów.
Xolo miniaturowy nie posiada szczególnych wymogów dietetycznych. Może spożywać karmę mokrą, a z suchą, mimo braków w uzębieniu, też sobie poradzi. Ważne, jest aby jego dieta była bogata w składniki odżywcze: witaminy, białka, minerały oraz nienasycone kwasy tłuszczowe.
