Nagi pies meksykański wywodzi się od nagich psów azjatyckich. Jego przodkowie dotarli na tereny Ameryki Środkowej kilka tysięcy lat temu razem z przodkami dzisiejszych Indian. Pies ten od wieków nazywany był: „Xoloitzquintle”, w skrócie „xolo”, od Xolotla, boga Azteków. Wierzyli oni, że nagie psy potrafią przeprowadzić ludzką duszę do krainy umarłych. Dlatego zmarłych grzebano razem z psem, który uprzednio był składany bogowi w ofierze. Aztekowie traktowali xolo jako psa do towarzystwa, myśliwskiego i stróżującego. Ceniono również go w przypadkach reumatyzmu, więc pozwalano psu spać z chorym na tę przypadłość.
Bardzo ceniono również mięso nagiego psa meksykańskiego, któremu przypisywano właściwości zdrowotne. Xolo występuje w trzech odmianach: małej, średniej oraz dużej. Co ciekawe, nie ma możliwości hodowania wyłącznie psów nagich, ponieważ w każdym miocie 1/3 szczeniąt rodzi się owłosiona. Meksykańska Federacja Kynologiczna w 1956 uznała rasę w 1956 roku.
- Wysokość w kłębie 46 - 60 cm
- Waga 16 - 25 kg
To bardzo atrakcyjny pies, a jego najistotniejsza cechą, jest całkowity lub prawie całkowity brak okrywy włosowej. Wygląd Xolo jest egzotyczny i niezwykle piękny. Jest harmonijnie zbudowany, pełen wdzięku z pięknie zaznaczonymi mięśniami. Cechują go długie nogi, zgrabna szyja, piękna głowa i duże oczy w kształcie migdałów. Nagi pies meksykański porusza się z lekkością, ale energicznie. To psy lojalne, czułe i przywiązujące się mocno do rodziny. Doskonale wyczuwają nastrój domowników. Xolo to doskonałe psy do towarzystwa. Wykazują cechy psa pracującego, są spokojne, powściągliwe oraz ostrożene w stosunku do obcych sobie osób. Są ciche, spokojne, radosne, czujnym, a przede wszystkim bardzo inteligentne. Jednakowo kochają wszystkich domowników, lecz tak, jak każda pies danej rasy, wybierają sobie szczególnie jednego właściciela. Xolo, jest zawsze obok swojego opiekuna. Kiedy wychodzisz na zewnątrz, pies będzie podążał za Tobą, kiedy odpoczywasz, leżąc na kanapie możesz być pewny, że Xolo położy się obok Ciebie. Zawsze musi Cię mieć w zasięgu swojego wzroku. Xolo są pojętne, bardzo inteligentne, bystre oraz ciekawe świata. Nigdy nie będzie jednak psem w 100% posłusznym. Ma dość niezależną naturę i bywa uparty, dlatego wychowaniem zajmujemy się od samego początku, w przeciwnym razie źle prowadzony nagi pies meksykański może przejawiać tendencje do dominacji. Socjalizacja powinna przebiegać z zachowaniem konsekwencji, łagodności i zrozumienia dla tej rasy. Są psami wrażliwymi i mogą szybko się zniechęcić, dlatego ich przyszły właściciel powinien być w stosunku do nich delikatny, lecz stanowczy. Nigdy nie powinny być agresywne.
Nagie psy meksykańskie nie są zbyt szczekliwe, ale kiedy w pobliżu pojawi się ktoś obcy, wykazują nieufność i sygnalizują możliwe niebezpieczeństwo. Nagi pies meksykański bardzo potrzebuje dużo ruchu, ale dzień bez dłuższej aktywności zaakceptuje. Zwłaszcz w pierwszych dwóch latach życia, potwafią być wulkanem energii. Im starsze i dojrzalsze robią się bardziej spokojne. Dlatego decydując się na tę rasę warto o tym pamiętać. Pieski te mogą również brać udział w zawodach na torze przeszkód agility. Ze względu na brak sierści, pies nie może mieszkać na zewnątrz w naszym klimacie geograficznym.
Zabiegi pielęgnacyjne są bardzo proste i łatwe. Pieska kąpiemy wtedy, kiedy jest ku temu potrzeba. Nie trzeba stosować w pielęgnacji jego skóry specjalistycznych szamponów czy płynów do kąpieli. Wystarczy uniwersalny szampon przeznaczony dla psów, którego użyjemy gdy nasz pupil np. w czasie spceru zechce się wytarzać w czymś, co ma niezbyt dla nas przyjemny zapach. Po takiej kąpieli watro nawilżyć jego skórę np. olejkiem lub użyć dziecięcej emulsji nawilżającej. Im mniej środków kosmetycznych, tym skóra będzie zdrowsza i bardziej odporna. Cechą charakterystyczną tej rasy jest brak owłosienie, jednak nie trzeba na ich skórę nakładać kremów z filtrami.
Wiele osób wychodzi z założenia, że pies, który nie ma okrywy włosowej na spacery przy niskich temperaturach powinien wychodzić w specjalnych kubraczkach. Wszystko zależy bowiem od predyspozycji danego osobnika. Jedne będą szalały, biegając w siarczysty mróz, a inne nie wychylą nosa zza drzwi. Dorosłe Xolo znakomicie poradzą sobie nawet przy wysokich mrozach, pod warunkiem, że ich ruch będzie swobodny. Szczeniaka w pierwszą jego zimę można ubrać w lekki kombinezon i co ważne regularnie wychodzić z nim na spacery, aby młody pies przyzwyczaił się do warunków panujących na zewnątrz. Spacery w mroźną pogodę stopniowo wydłużając.
U psów tej rasy najczęściej występuje jednolita ciemna maść w barwie czarnej, różnych odcieniach brązu, łupkowo-szarej i wątrobianej.
Białe łaty są dopuszczalne.
Nagie psy meksykańskie są zdrowe i odporne także na choroby zakaźne. Wynika to z faktu, że psy tej rasy rozwijały się niekiedy w bardzo trudnych warunkach, dlatego nauczyły się doskonale do tego przyzwyczajać. Człowiek bowiem nie brał udziału w tworzeiu się tej rasy. Przeżywały i rozmnażały się tylko zdrowe i silne osobniki. Jedyny słaby punkt tych dostojnych psów, jest brak zębów. Gen, ktory odpowiedzialny jest za brak sierści odpowiada również za braki w uzębieniu, ale nie jest to powód do niepokoju, jeśli pies ma apetyt i nie miewa problemów trawiennych.
Xolo nie ma szczególnych wymogów dietetycznych. Może spożywać karmę mokrą, a z suchą, mimo braków w uzębieniu, też sobie poradzi.
Zimą, ze względu na niską tolerancję chłodu i mrozu, nagi pies meksykański powinien otrzymywać bardziej energetyczny pokarm niż w pozostałych porach roku. Może to być więcej węglowodanów, wartościowych tłuszczów i ryb.
