Choć Lapinporokoira to rasa znana od XVII wieku, pierwszy wzorzec rasy zatwierdzono dopiero w latach 60-tych ubiegłego wieku.
Psy te były wykorzystywane na północy Finlandii jako pomoc przy wypasaniu reniferów. Lapoński pies pasterski ma wspólnych przodków m.in. ze szwedzkim oraz fińskim lapphundem, jamthundem oraz norweskim elkhoundem.
Rejestrację w księgach rodowodowych rozpoczęto w latach 50. XX wieku. Wówczas współczesny fiński lapphund i lapoński pies pasterski uważane były jeszcze za tę samą rasę. Lapoński pies pasterski został uznany za odrębną rasę dopiero w 1996 roku, kiedy to stwierdzono, iż istnieją dwie różne rasy psów pasterskich do wypasu reniferów. W południowych częściach kraju Lapinporokoira służą jako psy towarzyszące i stróżujące.
- Wysokość psa 51 cm
- Wysokość suki 46 cm
- Długość życia: 12-14 lat
Lapoński pies pasterski jest psem przyjaznym, energicznym i posłusznym. Niektóre osobniki mają charakter bardziej w typie owczarka, inne mają naturę szpica. Lapinporokoira to doskonały pies rodzinny, który lubi dzieci i inne psy. Dobrze dogada się także z kotem oraz królikiem.
Lapoński pies pasterski potrzebuje dużej dawki ruchu. Świetnie sprawdza się w aktywnościach takich jak: obedience, pokonywanie toru przeszkód, skoki przez płotki.
Taka rasa raczej nie nadaje się do wielkiego miasta, ponieważ potrzebuje przestrzeni i możliwości swobodnego wybiegania się. Jeśli zapewnisz mu odpowiednią dawkę ruchu, w domu będzie cichym, spokojnym i nieabsorbującym towarzyszem. Podczas szkolenia lapoński pies pasterski jest bardzo pojętny i chętny do współpracy z człowiekiem. Pozostaje zawsze czujny i lekko nieufny wobec obcych, ale nieagresywny. Lapinporokoira jest psem spokojnym, przyjacielski, energicznym i posłusznym. W trakcie szkolenia czy pracy ochoczo szczeka.
Szata lapońskich psów pasterskich nie wymaga szczególnej uwagi. Do utrzymania sierści we właściwym stanie wystarczy okazjonalne szczotkowanie, szczególnie dwa razy w roku w okresie linienia.
Czarne z różnymi odcieniami, łącznie z barwą szarą i ciemnobrązową. Włos okrywowy jest średniej długości, prosty, szorstki i odstający od ciała. Podszycie jest delikatne i gęste. Sierść dłuższa i bardziej obfita jest na szyi.
Lapońskie psy pasterskie to psy wytrzymałe i zdrowe, lecz mogą się pojawić choroby dziedziczne takie jak: dysplazja i postępujący zanik siatkówki (PRA), na który możliwe jest przeprowadzenie testu genetycznego.
Zapytaj hodowcę o historię chorób oraz regularnie badaj profilaktycznie stawy i oczy swojego pupila.
Lapoński pies pasterski ma dobry apetyt. Jeśli nie mają wystarczającej aktywności, posiłki mogą być nieco mniej kaloryczne. Psu pracującemu podawaj bardziej energetyczne posiłki z większą ilością dobrych tłuszczów. Jeśli karmisz psa domowymi mieszankami albo BARF-em, uzupełniaj je o preparaty z zawartością wapnia, witamin, np. A +E, oraz glukozaminą i chondroityną. Miewa również skłonności do tycia, dlatego smakołyki podawaj jedynie okazjonalnie. Dla zachowania ładnego wyglądu szaty, suplementuj niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Decydując się na sucha karmę wybieraj taką, która przeznaczona jest dla ras bardzo aktywnych.
