Na ogromnych terenach Rosji od wieków występowały psy traktowane jako użytkowe. W tak surowych klimatach najbardziej cenione były zdolności psa, które górowały nad aparycją. Ta miejscowa rasa jest jednym z najpopularniejszych psów myśliwskich w tajdze i w górzystych rejonach Wschodniej i Środkowej Syberii. Powstała w wyniku krzyżowania łajek tunguskich, jakuckich, przedbajkalskich i nadamurskich. Opis łajki nadamurskich, stał się podstawą wzorca łajki wschodniosyberyjskiej i pochodzi z początku XX wieku.
Łajki (ros. "łajat", czyli " szczekać") to zdecydowanie psy pracujące (pasterskie, myśliwskie, stróżujące i pasetrskie).
Ich usystematyzowana hodowla zaczęła się wraz z powstaniem ZSRR. Najpierw jednak specjaliści wyruszuli wgłąb tego ogromnego kraju, aby opisać lokalnie występujące rasy psów. Skutkowało to tym, że w 1939 roku zostały stworzone pierwsze wzroce rasy psów łajka.
W pierwszej fazie hodowano łajki w celach myśliwskim (polują na łosie, wilki i niedźwiedzie), pociągowym i pasterskim. Z czasem jednak ten pierwszy kierunek zdominował hodowle łajki, która teraz występuje w 4 rasach, a 3 z nich (zachodniosyberyjska, wschodniosyberyjska i rosyjsko-europejska) zostały unznane przez FCI. Są zresztą bardzo podobne do siebie.
Rosyjscy naukowcy często wykorzystywali łajki wschodniosyberyjskie w próbach programu kosmicznego jako przedmiot eksperymentów. Wielu z nas szłyszało o Łajce, czyli pierwszej żywej istocie, która została wysłana w kosmos w 1957 roku.
Do Polski łajki przywieziono na początku lat 70-tych XX wieku. Ostateczna wersja wzorca rasy została opracowana w 1981 roku.
- Wysokośc psa w kłębie 57 - 64 cm
- Wysokość suki w kłębie 53 - 60 cm
Łajka wschodniosyberyjska jest psem średniej wielkości o mocnej i zwartej budowie ciałą. Jej głowa jest raczej duża i bardzo mocna. Łajka to pies zrównoważony, pełen energii. Charakteryzuje ją doskonale rozwinięty węch i ogromna pasja łowiecka. Jest niezależna, zwłaszcza wtedy kiedy poluje.
Łajka wschodniosyberyjska to pies przyjazny, inteligentny. To rasa szczera, nieskomplikowana i opanowana. Szkolenie łajki wschodniosyberyjskiej raczej nie jest trudne, jednak trzeba pamiętać, że jest ona samodzielna z mocnych charakterem. Najlepiej, jeżeli będzie mieć właściciela doświadczonego, który będzie potrafił zapanować nad jej niezależnością. Przy szkoleniu należy być konsekwentnym, stanowczym, ale przede wszystkim cierpliwym i opanowanym. Łajka szybko pojmuje polecenia i uwielbia pracę z człowiekiem. Łatwo przyswaja komendy w zakresie posłuszeństwa czy prób zręczności, jednak należy pamiętać, że nie będzie ona w 100% posłuszna. Nie znoszą zamknięcia, a przede wszystkim samotności. Łajka wschodniosyberyjska to pies o ognistym temperamencie, wytrwały w każdych warunkach. Potrzebuje sporo aktywnego ruchu.
Bardzo ważna jest wczesna socjalizacja tej rasy. Dotyczy to przede wszystkim kontaktu z dziećmi czy innymi psami spotkanymi na spacerze. Łajka wschodniosyberyjska jest psem, który nie ufa obcym i zazwyczaj jest pesm tylko jednego właściciela.
Umaszczenie łajki wschodniosyberyjskiej:
- czarne podpalane
- czarne
- czarne z białym
- białe i łaciate
- nieznaczne cętkowanie w odcieniu maści zasadniczej dopuszczalne jest na nogach
Sierść łajki wschodniosyberyjskiej nie wymaga poświęcania jej szczególnej uwagi. W okresie linienia, które na ogół trwa krótko, ale jest bardzo intensywne, najlepiej usuwać martwe włosy za pomocą grzebienia z dwoma rzędami metalowych zębów.
Łajka wschodniosyberyjska jest zdrową i odporną rasą, bez skłonności do chorób genetycznych. Jak wszystkim psom aktywnym, mogą jej się przydarzyć urazy i kontuzje. Nie zaniedbuj badań kontrolnych psa i wszelkie wątpliwości konsultuj z weterynarzem.
Łajka wschodniosyberyjska jest psem bardzo aktywnym. Powinna otrzymywać karmę dobrze zbilansowaną, dla psów aktywnych, bogatą w składniki odżywcze.