Rasa ta wywodzi się z Morskich Prowincji Kanady, czyli bardzo malowniczych rejonów Nowej Szkocji, Nowego Brunszwiku oraz Wysp Księcia Edwarda. Przypuszcza się, że Retriever z Nowej Szkocji (Nova Scotia duck tolling retriever/Toller) jest potomkiem innych odmian: chesapeake bay i golden retrieverów. Historia tollerów jest dość ciekawa. Indianie, którzy zauważali w okolicy te piękne rude psy, zaprzyjaźniali się z nimi, a następnie wykorzystywali do polowania na kaczki. Spacerowali z retrieverami nad wodą i zachęcali je do kręcenia się przy brzegu, aby imitowały zachowanie lisów. Ciekawskie kaczki podpływały bliżej, po czym były wyłapywane przez inne psy myśliwskie, które kryły się w krzakach. Jeśli myśliwi dysponowali bronią, retriever aportował zestrzelonego ptaka.
Poprzez stosowanie tej metody łowieckiej, udało się wyhodować ruchliwego, chętnego do zabawy i łatwego w ułożeniu psa. Ceniono go za brak tendencji do kłusownictwa i włóczęgi.
Na świecie retrievery z Nowej Szkocji to rasa lubiana i popularna. W Polsce pierwsze hodowle tollera pojawiły się w 2000 roku.
- Długość życia: 10 - 14 lat
- Wysokość w kłębie psów: 48-51 cm, suk: 45-48 cm
- Waga psa to 20 - 23 kg
- Waga suki to 17 - 20 kg
Retriever z Nowej Szkocji jest psem średniej wielkości. Silny o harmonijnym wyglądzie i dobrze umięśniony. To pies zwinny, czujny, a przede wszystkim zdecydowany. Tollery są psami inteligentnymi, raczej łatwe w ułożeniu oraz wytrwałe. Toller przeznaczony jest do pracy po strzale, do odnajdywania postrzałów i płoszenia. Jednak jego miłością jest praca w wodzie. Najbardziej lubi aportowanie kaczek i gęsi. Ma silną potrzebę aportowania, a jego wesołość czyni go idealnym partnerem do pracy. Toller jest psem skorym do zabawy o żywym temperamencie. Ma w sobie wrodzoną czujność i wykazuje ogromne przywiązanie do swojego opiekuna.
Wychowanie retrievera z Nowej Szkocji zaczynamy od samego początku, kiedy maluch przekroczy próg Waszego domu. Przyszły właściciel tej rasy musi być osobą stanowczą i konsekwentną. Należy od razu ustalić zasady, co psu wolno, a czego nie. To jego opiekun powinien stać się jego liderem w stadzie. Szkolenie, a więc nauka podstawowych komend powinna trwać krótko i musi być oparta na pochwałach i nagrodach za poprawne wykonanie zadania. Rasa ta jest pewna siebie i potrafi być dominująca, dlatego właścicielem nie mogą być osoby uległe, nerwowe czy mało pewne siebie. To Ty wyznaczasz psu granice i trzeba w tym być konsekwentnym. Szczególną uwage należy zwrócić na socjalozację. Warto go zabierać ze sobą w różne miejsca, nie tylko na spacer po lesie, ale również w miejsca, w których są ludzie, rowerzyści, dzieci, smochody czy motory. Dzięki temu z małego szczeniaka wyroście pies pewny siebie i nie lękliwy. Nie należy go również izolować od zabaw z innymi psami, czy też od osób które odwiedzają nasz dom. Toller musi dokładnie poznać otaczający go świat, dlatego nie zabraniajmu mu zabawy z innymi osobami.
Retriever z Nowej Szkocji to bardzo spokojny i opanowany pies. O ile zapewnimy mu sporo ruchu, będzie oddanym towarzyszem naszej rodziny. To odważny, żywy i towarzyski pies, który może być posłuszny pod warunkiem, że zapenimy mu odpowiednią ilość zajęć. W przeciwnym razie Toller zajęcie zapewni sobie sam. Warto również ze swoim małym Tollerem wybrać się do psiego przedszkola, aby miał możliwość zabawy z innymi psami. Nie lubi zostawać sam. Dlatego jeżeli wiemy, że nie będzie nas dłuższy czas, warto wybrać się z nim na spacer, który nie będzie polegał tylko na samym spacerowaniu, ale dobrze jeżeli będzie połączony z aktywną zabawą i pracą umysłową. Warto też zostawić mu w domu różne zabawki min. tzw kongo, do których możemy schować różne smakołyki, dzięki czemu w jakimś stopniu będziemy w stanie ograniczyć szkody jakie może wyrządzić podczas nieobecności właścicieli. Retriever z Nowej Szkocji lubi uczyć się nowych poleceń, jest uważny, bystry i zapatrzony w swojego przewodnika. Dobrze czują się w obecności dzieci i innych czworonogów, pod warunkiem, że w okresie szczenięcym miały możliwośc się z nimi bawić. Dlatego tak bardzo ważna jest wczesna socjalizacja tych psów. Rzadko szczekają, ale gdy wyczują niebezpieczeństwo, zachowują czujność i oznajmiają o nim właścicielowi. Nie posuwają się do innych obronnych zachowań. Toller potrzebuje dużo ruchu. Lubi pływanie oraz aportowanie różnych przedmiotów z wody i lądu. Takie zabawy stanowią dla niego idealną formę aktywności. Po odpowiednim szkoleniu retrievery z Nowej Szkocji są w stanie osiągać dobre wyniki w sportach takich jak: łapanie rzuconej piłki, próby na torze przeszkód oraz w konkursach posłuszeństwa.
Rasa wymaga pielęgnacji szaty za pomocą szczeciniastej szczotki i grzebienia. Wystarczy czesać psa raz w tygodniu. W okresie linienia zwiększ częstotliwość szczotkowania do 2-3 razy na tydzień. Ze względu na klapnięte uszy, należy sprawdzać je regularnie, gdyż są podatne na infekcje.
Różne odcienie czerwonego lub pomarańczowego z jaśniejszym piórem na ogonie. Pigment nosa, warg oraz powiek powinien byc kolory cielistego, zlewać się z umaszczeniem lub być czarnym.
Włos na grzbiecie może być lekko falisty, ale juz w innych miejscachpowinien być prosty.
Tollery cieszą się stosunkowo dobrym stanem zdrowia, ale rosnąca popularność rasy, a co za tym idzie, wzrost liczby hodowli, może powodować ryzyko chorób genetycznych. Psy tej rasy mogą cierpieć na dysplazję stawową. Rasa ta obarczona jest również dziedzicznymi chorobami oczu do których możemy zaliczyć:
PRA - postępujący zanik siatkówki
CEA - anomalia oczu owczarków Collie
RD - dysplazja siatkówki
HC - katarakta
U niektórych psów tej rasy stwierdzono także choroby autoimmunologiczne np. chorobę Addisona czy toczeń rumieniowaty układowy. Przed zakupem szczeniaka z danej hodowli, warto poprosić hodowcę o pokazanie dokumentów, które stwierdzają, że rodzice szczeniąt są wolni od chorób genetycznych.
Retrievera z Nowej Szkocji można żywić gotowymi karmami dostępnymi w sklepach zoologicznych, posiłkami gotowanymi w domu lub surowym mięsem bazując na diecie Barf. Należy pamiętać, aby posiłku nie podawać po wysiłku, gdyż może to spowodować powstanie skrętu żołądka. Dieta powinna być zróżnicowana i obfitować w witaminy, minerały, kwasy tłuszczowe omega -3 i omega-6, przeciwutleniacze, białka i węglowodany. Zapotrzebowanie na składniki odżywcze zmienia się m.in. w zależności od wieku i stanu fizjologicznego (choroby, ciąża).
