Westfalski gończy krótkonożny to mały pies myśliwski wyhodowany w niemieckiej krainie Westfalia w XII wieku. Rasa stanowi mniejszą wersję gończego niemieckiego. Powstała w wyniku skrzyżowania wyżła niemieckiego krótkowłosego z bassetem typu jamnik. Już w Średniowieczu westfalskie gończe krótkonożne były bardzo popularne w niemieckich kręgach szlacheckich ze względu na dużą zaciętość w trakcie polowań. Ponieważ stanowiły bardzo silne psy o świetnym węchu, były wykorzystywane zarówno jako psy gończe oraz posokowce.
Westfalski gończy krótkonożny oraz jego krewniak alpejski gończy krótkonożny często występują pod wspólną nazwą: „dachsbarcke”, co w języku polskim oznacza „jamnikoogar”. Są to doskonałe psy myśliwskie, które są formą przejściową pomiędzy jamnikami a gończymi długonożnymi. W porównaniu do ostatnich, westfalski gończy krótkonożny postępuje wolniej za tropem, więc goniona zwierzyna nie ucieka zbyt szybko, a przez to nawraca wcześniej. Ma również wysoką odporność i wytrwałość. Potrafi śledzić zwierzynę od momentu przechwycenia tropu aż do samej nory. Odmiana westfalska obecnie jest na wymarciu i występuje znacznie rzadziej niż alpejski gończy krótkonożny.
- Długość życia 10 - 13 lat
- Wysokość w kłębie: 30 - 38 cm
- Waga 13 - 15 kg
Westfalczyki to niesamowicie wytrzymałe, zwinne i waleczne psy. W domu okazują swoje ogromne przywiązanie do ludzi, a wobec najmłodszych członków rodziny delikatność i troskę. Chętnie przebywają w towarzystwie dzieci, są wesołe i lubią się bawić. Te uspołecznione psy są cierpliwe i opanowane. Nie mają skłonności do agresji. Mogą mieszkać w bloku, pod warunkiem, że opiekun zadba o wystarczającą ilość aktywności. Rasa ma spore zapotrzebowanie na ruch. Jeden godzinny spacer w ciągu dnia to niezbędne minimum, jeśli chodzi o dłuższe wyjścia, nie licząc krótkich spacerów. Westfalczyk dobrze czuje się zarówno na wsi, jak i w mieście.
Westfalski gończy krótkonożny wymaga konsekwentnego prowadzenia i przemyślanego szkolenia. Układanie powinno zacząć się we wczesnym wieku, gdyż rasa ta dojrzewa w szybkim tempie. Socjalizacja przebiega raczej z łatwością, ponieważ westfalczyki są bardzo pojętne, towarzyskie i rozrywkowe.
Pielęgnacja psa tej rasy ogranicza się do regularnego szczotkowania. Wystarczy to zrobić raz w tygodniu. Wszystkie psy myśliwskie o zwisających uszach wymagają częstych kontroli przewodu słuchowego w celu zapobiegania stanom zapalnym.
Umaszczenie westfalskiego gończego krótkonożnego może występować we wszystkich odcieniach żółtego i czerwieni. Mogą się pojawiać białe oznaczenia na pysku, torsie, łapach i końcówce ogona. Niepożądane są pieski dwukolorowe z czarnymi oznaczeniami na głowie.
Westfalski gończy krótkonożny raczej cieszy się dobrym zdrowiem. Rasy o doskonałym węchu czasem miewają podrażnienia śluzówki nosa w kontakcie z dymem tytoniowym oraz w przegrzanych pomieszczeniach, które narażają ją na obrzęk. Postaraj się często wietrzyć mieszkanie, utrzymywać regularną temperaturę oraz nie palić papierosów przy swoim pupilu.
Psy gończe wymagają zbilansowanej diety, w której znajdzie się białko niezbędne do budowy mięśni, węglowodany jako źródło energii, dobrej jakości oleje wpływające na piękną i lśniącą sierść oraz składniki potrzebne dla odbudowy chrząstek stawowych po intensywnej aktywności. Znajdź karmę, która spełnia wszystkie te wymogi lub skonsultuj się w lekarzem weterynarii i przygotowuj posiłki samodzielnie, np. opierając się na diecie Barf.
Westfalski gończy krótkonożny ma duży apetyt, ale nie należy mu folgować. Przekąski podawaj jedynie jako nagrodę za dobre zachowanie pupila na spacerze lub w trakcie szkolenia.