Mały gończy gaskoński to stara rasa, wywodząca się od dużych gończych gaskońskich. Długo pozostawała w ukryciu, ponieważ gończe z Gaskonii były hodowane w kręgach myśliwych jako psy użytkowe nierejestrowane w organizacjach kynologicznych. W XIV wieku Gaston Phoebus – hrabia de Foix i autor „Księgi Łowów” – wyhodował sforę „błękitnych psów”. Polowały one na grubą zwierzynę, czyli wilki, niedźwiedzie i dziki. Jako potomkowie psów świętego Huberta wyróżniały się wspaniałym węchem i pięknym, melodyjnym głosem, za pamocą którego informowały myśliwego o otoczeniu ofiary. Ich wadą była jednak ociężałość i dość powolne ruchy. Tymczasem myśliwi potrzebowali nieco lżejszego i bardziej sprytnego psa do polowania na drobną zwierzynę, np. zające. Pierwsze wzmianki o małych gończych gaskońskich pojawiły się w dokumentach z XVIII wieku. Dotyczyły one sfory na dworze biskupa Poitiers. Gończe gaskońskie opisywano wtedy jako niewielkie i lekkie, silne psy, które polują z niezwykłą uwagą.
Pierwszy wzorzec rasy powstał w 1920 roku. Po II wojnie mały gończy gaskoński był zagrożony zagładą. W latach 70-tych we francuskiej księdze rodowodowej zarejestrowane były zaledwie dwa osobniki. Miłośnicy gończych gaskońskich wyszukali na prowincji pozostałych przedstawicieli rasy, a starania o odtworzenie tego pełnego gracji psa zaowocowały sukcesem.
Rasa ta jest dość popularna w kraju swego pochodzenia, głównie wśród myśliwych. Poza Francją wciąż jest rzadko spotykana.
- Wysokość w kłębie psa 52 - 58 cm
- Wysokość w kłębie suki 50 - 56 cm
Mały gończy gaskoński jest psem wszechstronnym, który używany był do polowań na zające, ale z powodzeniem dawał radę podczas polowań na grubą zwierzynę.
Psy tej rasy są inteligentne, błyskawicznie się uczą i są obdarzone wielką chęcią współpracy z przewodnikiem, co sprawia, że szkolenie ich to duża przyjemność. Jako gończe bywają jednak uparte i nie zawsze mają ochotę wykonywać komendy. Wymagają łagodnego, lecz konsekwentnego podejścia. Odpowiednio ułożony mały gończy gaskoński jest spokojnym i opanowanym członkiem rodziny. Bardzo ważne by zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu, bowiem drzemią w nim nieskończone pokłady energii. Mały gończy gaskoński to wierny i oddany kompan dla aktywnych osób. Czerpie niesamowitą radość z wszelkich wycieczek pieszych i rowerowych. Możecie wybrać się na szkolenie w zakresie agility.
Ta inteligentna i przyjazna rasa wymaga konsekwentnego prowadzenia. Gończy gaskoński chętnie się uczy i wykonuje polecenia przewodnika. Jeśli zagwarantujesz psu różnorodną rozrywkę i długie spacery, w domu będzie spokojnym czworonogiem, lubiącym wspólne wylegiwanie się na kanapie. Dlatego z powodzeniem może mieszkać w bloku. Z uwagi na doskonały węch mały gończy gaskoński wykorzystywany jest w straży pożarnej i policji oraz służbach ratunkowych poszukujących zaginionych osób. Małe gończe gaskońskie są przyjazne i łagodne wobec wszystkich ludzi, dlatego nie sprawdzają się w roli stróżów. Ich szczekanie w obecności obcej osoby nie pociąga za sobą dalszych kroków. Niezwykle pozytywnie odnoszą się do dzieci, chociaż w obecności najmłodszych bywają czasem niesforne. Wyhodowane do pracy w sforze, są tolerancyjne wobec innych psów. Akceptują w pełni koty, o ile wychowują się razem.
- cętkowane (czarno-białe)
- niebiesko-łupkowy z czarnymi łatami różnej wielkości lub bez łat
Dwie czarne łaty zwykle umiejscowione są po obu stronach głowy, pokrywając uszy, obejmując oczy i sięgając aż do policzków. Nie łączą się one na czaszce, pozostawiając białą strzałkę pośrodku, w środku której często znajduje się mała czarna łatka owalnego kształtu, charakterystyczna dla tej rasy. Nad łukiem brwiowym znajdują się dwie plamki podpalania o mniej lub bardziej żywym kolorze. Ślady podpalania znajdują się także na policzkach, na wargach, na wewnętrznej powierzchni uszu, na kończynach oraz pod ogonem.
Ze względu na krótki włos gaskończyk jest bezproblemowy w pielęgnacji. Wystarczy od czasu do czasu go wyszczotkować. Uszy psa wymagają każdorazowej kontroli po spacerze i wyjściu z wody, gdyż są słabo wentylowane i mogą się w nich gromadzić zanieczyszczenia wywołujące stany zapalne.
Mały gończy gaskoński przez wieki poddawane były selekcji pod kątem użytkowości. Dzięki temu pomimo stosunkowo zawężonej bazy genetycznej są zdrowe i rzadko cierpią na schorzenia przewlekłe. Zdarzają się psy zagrożone ryzykiem dysplazji stawowej. Ze względu na dużą aktywność, może się przydarzyć kontuzja. Dość często borykają się ze stanem zapalnym uszu, jeśli właściciel zapomina o ich regularnej kontroli i czyszczeniu po każdym wyjściu z wody oraz intensywnym spacerze lub polowaniu.
Mały gończy gaskoński to pies z bardzo dużym apetytem. Zje wszystko, co wywącha jego nos. Nie powinno się raczej więc w jego obecności zostawiać obiadu bez nadzoru. Potrafi pochłonąć wszystko, co znajdzie się w jego zasięgu. Podczas spacerów uważaj, by Twój pupil nie zjadł przypadkowo czegoś, co może być niebezpieczne dla zdrowia. Dlatego warto go wyprowadzać na długiej lince. Odpowiednia będzie dla niego dobrze zbilansowana sucha karma lub dieta Barf.
