Gończy włoski (Segugio Italiano) to rasa, która powstała już w II wieku. Jej poprzednikami były wczesne charty, przywiezione ze starożytnego Egiptu na Półwysep Apeniński przez Fenicjan oraz europejskie psy gończe. Przez wiele wieków gończy włoski służył we Włoszech do płoszenia dzików.
Moda na gończego włoskiego zapanowała podczas epoki Renesansu. Ten szlachetny pies został uwieczniony na wielu obrazach z ówczesnych czasów. Kynolodzy przypuszczają, że dzięki domieszce krwi mastifa, gończy włoskie zyskał na odwadze i umiejętności polowania przy użyciu węchu i wzroku. Obecnie gończy włoski jest psem myśliwskim, który służy do polowania na zające. W Polsce gończy włoski nie jest znaną rasą.
- Długość życia: 10 - 13 lat
- Wysokość w kłębie psa: 52-60 cm
- Wysokość w kłębie suki: 50-58 cm
- Waga: 18-28 kg
Gończy włoski to pies inteligentny, czuły, zrównoważony i spokojny. Uwielbia towarzystwo ludzi, w tym dzieci, oraz innych zwierząt, pod warunkiem, że socjalizacja przebiegła prawidłowo. Bardzo dobrze pełni rolę psa stróżującego. W trakcie polowania Twój pupil staje się innym zwierzęciem. Gdy widzi potencjalną ofiarę, czyli zająca, bardzo się nakręca i wydaje piskliwe dźwięki. Na spacerach nie spuszczaj go ze smyczy, ponieważ może pobiec za nim w siną dal. Z tego samego powodu nie należy trzymać gończego włoskiego w domu, w którym są gryzonie.
Gończy włoski to bardzo wymagająca rasa dla doświadczonych i konsekwentnych osób. Po pierwsze, pies potrzebuje stałej stymulacji psycho-ruchowej. Pozbawiony różnorodnych zabaw i solidnej dawki ruchu stanie się sfrustrowany i znudzony. Objawi się to w postaci szczekania i niszczenia przedmiotów w domu. Co najmniej jeden spacer dziennie powinien trwać około godziny. Najlepiej, gdy będzie to wspólne bieganie, bowiem psy gończe są wytrzymałe na długich dystansach. Przynajmniej raz w tygodniu pies powinien mieć możliwość swobodnego wybiegania się za miastem, a jeśli w pobliżu jest zbiornik wodny - popływania.
Gończy włoski jest łatwy w utrzymaniu i pielęgnacji. Wymaga cotygodniowego szczotkowania w celu usunięcia martwych włosów. Jako opiekun pamiętaj o regularnym przycinaniu pazurów i czyszczeniu uszu i, jeżeli jest taka potrzeba, regularnie usuwaj kamień nazębny.
Gończy włoski szorstkowłosy ma ostrą i gęstą warstwę włosa, który rośnie blisko ciała, a jego długość nie przekracza 5 cm. Odmiana krótkowłosa ma gęstą i błyszczącą sierść. Wzorzec FCI dopuszcza umaszczenie gończego włoskiego w całym zakresie podpalanego: od ciemnego (czerwonego/złotego) do jasnego. Niektóre podręczniki określają jego maść po prostu jako czarną podpalaną lub złotą. Białe znaczenia są dopuszczalne, choć im ich mniej, tym lepiej.
Rasa jest bardzo zdrowa i szybko przystosowuje się do różnych warunków atmosferycznych i terenowych. Może cierpieć na nawracające infekcje uszu. Aby ich uniknąć, kontroluj stan uszu i czyść je, kiedy zachodzi potrzeba.
Dieta gończego włoskiego powinna być dostosowana do wieku i stanu zdrowia psa. Posiłki podawaj o regularnych porach i nie przekarmiaj psa. Jeśli podajesz suchą karmę, zadbaj, by była ona wysokiej jakości, z dużą zawartością mięsa. Wartą uwagi alternatywą dla suchej karmy jest zastosowanie diety Barf. Dieta ta oparta jest na surowym mięsie, chrzęstnych kościach, podrobach, bez dodatku ryżu, makaronu czy kasz. W dietach, które sami będziecie przygotowywać należy pamiętać o dodatkowym suplementowaniu. Przed podaniem preparatów np. wapniowych należy to skonsultować z lekarzem weterynarii oraz zrobić badanie krwi. Podawanie suplementów bez takiego ruchu może bardziej zaszkodzić psu niż pomóc.