Pochodzenie gończego szwajcarskiego datuje się na czasy starożytne. Na terenach rzymskiej prowincji Helvetii odkryto mozaiki z Avenches, które przedstawiały sfory psów gończych. XV wiek to okres największej popularności gończego szwajcarskiego, który był pożądany przez włoskich i francuskich myśliwych. Nazwa gończy ze Schwyz pochodzi od szwajcarskiego kantonu. Doceniano jego szczególną umiejętność polowania na sarny oraz zające.
W 1882 roku na jednej z wystaw psów przyjęto standardy rasy dla każdej z pięciu odmian gończego szwajcarskiego. Obok gończego ze Schwyz znalazły się tam: gończy z Turgowii, gończy berneński i gończy lucerneński. Na przełomie XIX i XX w. popularność gończego ze Schwyz zaczęła maleć. Okres ten był trudny, gdyż kraj podzielono na niewielkie obwody łowieckie. Pojawiły się opinie jakoby duże psy gończe były zbyt szybkie i ścigały zwierzynę na zbyt długich dystansach, bez respektu dla granic obwodów. W latach 1893-1906 nakazano likwidację dużych gończych ze Schwyz. Dozwolono jedynie polowanie z psami, których wzrost nie przekraczał 40 cm. Zaowocowało to dalszym rozmnażaniem osobników niższych, co doprowadziło do wykształcenia się odmiany krótkonożnej. W 1909 zrewidowano poprzednie standardy, a w 1933 roku ogłoszono jeden wzorzec dla 4 odmian gończego szwajcarskiego (bowiem gończy z Turgowii wymarł). Najwięcej gończych szwajcarskich krótkonożnych wszystkich odmian można spotkać w Szwajcarii. Wiele z nich ma rodowodu.
- Wysokość psa: 33-41 cm
- Waga: 8-15 kg
- Długość życia: 10-13 lat
Jako myśliwy gończy ze Schwyz krótkonożny jest skoncentrowany i energiczny, zaś jako pies domowy, delikatny, uległy i oddany. Jeśli nie służy do polowania, powinien mieć zapewnione różnorodne zabawy i ćwiczenia rozwijające jego inteligencję, np. poszukiwanie smakołyków w ogrodzie. Szkolenie powinno być pozbawione jakiejkolwiek dominacji i agresji, ponieważ gończy ze Schwyz krótkonożny to pies wrażliwy i czuły. Łatwo przyswaja nowe komendy oraz zasady współżycia z innymi ludźmi i zwierzętami.
Ze względu na silny instynkt łowiecki nie powinien mieszkać w jednym domu z kotami i gryzoniami. Wobec dzieci będzie wiernym i kochającym przyjacielem. Pies wymaga sporej dawki ruchu. Szczególnie lubi swoje naturalne środowisko, czyli pobyt w lesie i na łące. Pamiętaj, by nigdy nie spuszczać go smyczy, ponieważ jest tam mnóstwo zapachów dzikich zwierząt, a Twój pupil może się zatracić i uciec. Gończy ze Schwyz krótkonożny jest nieufny wobec obcych, ale nie znaczy to, że będzie dobrym stróżem podwórka.
Rasa nie wymaga częstego czesania ani strzyżenia. Cotygodniowe szczotkowanie oraz kąpiel tylko w razie potrzeby są wystarczające. Należy pamiętać, aby kontrolować stan uzębienia swojego psa. Kiedy zauważymy osadzanie się kamienia nazębnego, warto wybrać się do kliniki weterynaryjnej w celu jego usunięcia. Pozostawienie go na zębach, może doprowadzić do powstania stanów zapalnych dziąseł co w konsekwencji prowadzi do wypadania zębów. Zabrudzone po spacerze uszy wyczyść delikatną ściereczką. Ten krzepki i silny pies najlepiej czuje się w trudnych, górzystych terenach i chłodniejszym klimacie, dlatego latem unikaj długich spacerów w samo południe i nie dopuść do przegrzewania psa.
Umaszczenie gończego ze Schwyz krótkonożnego jest dwukolorowe, z przewagą bieli z żółtopomarańczowymi, pomarańczowymi lub rudymi dużymi łatami, rzadziej mniejszymi plamkami. Sierść jest albo krótka i gładka lub z podszerstkiem, zbliżona do szorstkowłosej.
Gończy szwajcarski krótkonożny to odporny pies i rzadko mają problemy zdrowotne. Niekiedy są podatne na dysplazję stawów biodrowych. Zapytaj hodowcę, czy jego psy mają przeprowadzone badania w tym kierunku oraz jakie choroby zdarzały się w przeszłości.
Ten gończy to pies, o dużej aktywności. Dlatego jego dieta powinna być ustalana w oparciu o jego tryb życia. Gończy ze Schwyz krótkonożny to pies energiczny więc powinien otrzymywać karmę dla psów aktywnych. Ważne jest aby dostarczyć mu dobrej jakości białko. W życiu codziennym smakołyki lepiej mu ograniczyć i wykorzystywać tylko przy szkoleniu. Pies to mięsożerca i nie należy o tym zapominać. Zęby, jak i przewód pokarmowy są dostosowane to trawienie surowego mięsa. Odpowiednią dietą praktycznie dla każdego psa, jak i dla gończego jest Barf. Dieta ta, oparta jest na podawaniu surowego mięsa różnych gatunków zwierząt, ich podrobów, kości miękkich mięsnych. Im większa różnorodność tym lepiej. W przypadku tej diety należy też podawać odpowiednie suplementy, jeżeli oczywiście jest ku temu potrzeba. Innym rozwiązaniem żywienia naszego psa, jest podawanie dobrej suchej karmy pozbawionej w swym składzie zbóż i węglowodanów.