Gończy serbski należy do psów myśliwskich. Początki tej rasy sięgają XIX w., a dokładnie 1946 r. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna uznała rasę dopiero w 1961 r. Przodkowie psa gończego serbskiego żyli na Bałkanach już kilkaset lat przed naszą erą. Nadal nie jest to zbyt popularna rasa. Najczęściej możemy ją spotkać w byłej Jugosławii.
- Długość życia: 12 - 15 lat
- Wysokość psa w kłębie: 55 cm
- Wysokość suki w kłebie: 54 cm
- Waga: 20 - 25 kg
Gończy serbski to dobrze zbudowany i bardzo wytrzymały pies. Głowa psa jest długa, czoło szerokie i płaskie. Uszy są średniej wielkości, w kształcie trójkąta, wysoko osadzone i zwisające Rasa ta z powodzeniem wykorzystywana jest do polowań na zające, lisy, a nawet na jelenie.
Psy rasy gończy serbski, należą do psów myśliwskich i nie są to psy bojaźliwe. Co ważne nie są agresywne, ale jednocześnie reagują odpowiednio na osoby nieznajome wkraczające na ich teren. Swój niepokój w takich chwilach przejawia po prostu głośno szczekając, aby poinformować właściciela o tym co się dzieje. Ze względu na to, że jest to rasa dość hałaśliwa, gończy serbski nie powinien być traktowany, jako pies do bloku. Optymalnym miejscem dla tej rasy będzie dom z ogródkiem, aby gończy serbski mógł z powodzeniem wyładowywać swoją energię, czuć swobodę i mieć poczucie wolnej przestrzeni. Jako psy sprawdzające się podczas polowań, powinny trafić do rodzin, które prowadzą sportowy i aktywny tryp życia, bowiem gończy serbski uwielbia ruch. Wskazane są także częste zabawy węchowe, które pozwolą gończemu serbskiemu spełniać swój wrodzony talent tropiciela i łowczego. To bardzo dobry towarzysz dla osób lubiących ruch na świeżym powietrzu. Ze względu na swój charakter nie są dobrymi kompanami dla mniejszych psów i innych zwierząt. Mogą potraktować je jako ofiarę. Przy równych sobie lub większych rasach świetnie potrafią współpracować. Gończy serbski to często pies uparty i trudny do ułożenia. Szkolenie powinno rozpocząć się od pierwszych miesięcy życia psa i wymaga dużo cierpliwości i samozaparcia u osoby szkolącej. Młode psy gończe serbskie uwielbiają się bawić. W okresie szczenięcym są idealnymi kompanami do zabaw z małymi dziećmi.
Sierść psów tej rasy nie jest wymagająca, jeżeli chodzi o regularną pielęgnację. Uznaje się, że jest gęsta, dość krótka i u zdrowego psiaka powinna być mocno błyszcząca. Co ciekawe sierść gończego serbskiego jest dwuwarstwowa i świetnie nadaje się, jako ochrona przed niskimi temperaturami i dużą wilgotnością. Częste kąpiele nie są konieczne. Aby odpowiednio ją pielęgnować należy zaledwie raz na tydzień lub dwa wyczesać psa odpowiednią szczotką. Wyjątkiem jest okres linienia, gdy należy dostosować częstotliwość wyczesywania sierści do intensywności jej wypadania.
Gończe serbskie charakteryzują się czarnym czuprakiem na grzbiecie i podpalanym umaszczeniem nóg i pyska. Mają także czarne plamki wokół oczu. Pojawiają się one również na łapach, kufie, klatce piersiowej.
Rasa gończy serbski to wytrzymałe i z reguły zdrowie psy. Najczęściej spotykaną przypadłością, która pojawia się u tych zwierząt jest infekcja uszu. Ważne jest, aby w gorące dni zapewnić gończemu serbskiemu ochronę przed słońcem. Ze względu na ich wrażliwość w takich momentach warto ograniczyć także intensywność i ilość aktywności fizycznej. Po za tym te psy świetnie sprawdzają się do ciągłego przebywania na zewnątrz.
Kluczowe w doborze diety dla tej rasy jest dopasowanie jej do poziomu aktywności, co pewnością pomoże określić dobry hodowca. Pokarm powinien być przede wszystkim bogaty w składniki odżywcze oraz kompleks witamin. Wybierając gotowe karmy należy sprawdzać ich skład, a decydując się na samodzielne przygotowywanie posiłków należy kontrolować ilość i jakość wartości odżywczych.