Gończy rosyjski to pies myśliwski znany już od XI wieku. Pochodzi z Rosji, gdzie nazywany był „tawkiusza”. Charakteryzuje go bardzo specyficzne, głośne szczekanie. Sygnalizuje w ten sposób, że jest na śladzie tropionego zwierzęcia. Jedna teoria mówi, że rasa ta powstała poprzez krzyżowanie psów łowieckich z gończymi tatarskimi, a druga, że gończych z łajkami.
W XVII wieku dla urozmaicenia carskich polowań zaczęto sprowadzać do Rosji foxhoundy. Na skutek niekontrolowanych krzyżowań powstał tzw. angielsko-rosyjski typ rasy. Po kojarzeniu z gończym polskim rasa ta straciła tak charakterystyczne dźwięczne szczekanie. W 1896 opracowano jeden wzorzec tej rasy. W czasie II wojen światowych większość psów wyginęła, ale w drugiej połowie XX wieku rozpoczęto się prace nad odrodzeniem i doskonaleniem gończego rosyjskiego. Nie został on jednak uznany przez FCI.
- Długość życia: 10 - 12 lat
- Wysokość psa w kłębie: 58–68 cm
- Wysokość suki w kłębie: 55–65 cm
- Waga ok: 30 kg
Gończy rosyjski to spokojny i towarzyski pies. Jest ceniony za doskonałą komunikację i współpracę z człowiekiem i innymi psami w grupie podczas polowań. Bardzo stabilny psychicznie potrafi zagorzale tropić zwierzynę, a jednocześnie w ogóle nie wykazuje agresji wobec ludzi. Jest wierny i cierpliwy, spokojny w stosunku do dzieci. Jednak ze względu na instynkt łowiecki, może polować również na koty i inne zwierzęta domowe. Doskonale nadaje się do tresury, jednak wymaga cierpliwego, zdecydowanego i silnego opiekuna, który stanie się dla niego liderem. Ma skłonność do dominacji, dlatego należy postępować z nim konsekwentnie. Wtedy będzie posłusznym towarzyszem.
Gończy jest bardzo aktywną i energiczną rasą. Nie zaleca się trzymania go w mieszkaniu w mieście, ponieważ w takich warunkach trudno jest zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu. Do tego rasa ta jest bardzo hałaśliwa. Gończy ma podłużną, muskularną budowę. Głowa jest duża w kształcie klina, kufa wydłużona, nos czarny i szeroki, oczy ciemnobrązowe, a uszy wiszące i trójkątne. Szyja jest muskularna, kłąb dobrze rozwinięty i uniesiony powyżej tułowia, linia grzbietu prosta i umięśniona. Lędźwie krótkie i szerokie, lekko wysklepione, zad masywny, łagodnie opadający, a brzuch podciągnięty. Klatka piersiowa jest głęboka i szeroka, opuszczona do łokci. Przedramię owalne, kończyny przednie proste, równoległe i kościste stanowią 50% wysokości psa, a tylne masywne. Stawy mają wyraźnie zarysowany kąt, podudzia są długie, a śródstopie ustawione skośnie. Ogon gruby u nasady, zwężający się ku dołowi.
Gończy rosyjski nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Wystarczy raz na tydzień przeczesać sierść szczotką i dbać o czystości fałd skórnych oraz higienę oczu i uszu.
Sierść gończego jest gęsta, mocno przylega do tułowia. Krótka na głowie, uszach, nogach i ogonie, dłuższa na tułowiu i tylnej stronie uda. Wokół szyi tworzy niewielki kołnierz. Umaszczenie jest biało-szare głównie na piersi, łapach i brzuchu z dużymi czarnymi i brązowymi łatami na głowie, grzbiecie i ogonie. Dopuszczalne jest ciemnożółte podpalanie.
Gończy jest odporny na niekorzystne warunki atmosferyczne, raczej rzadko choruje. Do schorzeń tej rasy należą dysplazja stawów biodrowych i łokciowych oraz zwyrodnienia kręgosłupa. Może się także zdarzyć skręt żołądka. Należy dbać o jego prawidłową wagę, ponieważ nadwaga może doprowadzić u niego do niewydolności serca i nerek.
Karma powinna być dobrej jakości. Gończy polski jest psem aktywnym, dlatego posiłki powinny zawierać dużą ilość białka. Karma sucha bądź mokra musi mieć w swoim składzie co najmiej 50% mięsa, 30% warzyw, witaminy i minerały oraz oleje.