Gończy litewski jest rasą myśliwską znaną od końca XIX wieku, która wywodzi się od gończego św. Huberta. Pochodzi z Litwy, gdzie najczęściej spotykany był w okolicach Kowna i Szawle. Pierwszy dokładny opis rasy pojawił się w 1922 roku w księdze Włodzimierza Korsaka „Rok myśliwego”. Nad rasą nie prowadzono żadnych prac selekcyjnych, przez co prawie wyginęła.
W połowie XX wieku kynolog T. Gostautas postanowił odnowić populację gończego litewskiego. W okręgu Telsze znalazł kilkanaście psów tej rasy, które należały do miejscowych myśliwych. Pochodziły z najlepszych hodowli z początku XX wieku: Górskich Bierzwienna i Czapskich Wierputeno. Nie były krzyżowane z przedstawicielami innych ras, dlatego zachowały czystość krwi i udało się utrzymać rasę. Należy do grupy psów gończych i posokowców, jednak nie została uznana przez FCI.
- Długość życia: 10 - 12 lat
- Wysokość psa w kłębie: 55–60 cm
- Wysokość suki w kłębie: 52–57 cm
- Waga proporcjonalna do wysokości ok: 40 kg
Gończy litewski to wytrzymały, energiczny, niezależny i aktywny pies. Jest doskonałym tropowcem, nadającym się do polowań zarówno na drobną zwierzynę tj. zające czy lisy, jak i na grubego zwierza np. jelenia. Tropi spokojnie, ale wytrwale. Jako pies do towarzystwa jest miły, przyjazny, spokojny i opanowany. Dla bliskich łagodny i serdeczny natomiast w stosunku do obcych potrafi być nieufny. Jako pies myśliwski wymaga dużej dawki ruchu. Wybierajmy hodowlę psów rasowych, które zarejstrowane są w ZKwP/FCI
Swoim wyglądem przypomina gończego św. Huberta, jest muskularny, ale smukły. Ma masywną głowę, szerokie czoło, czarny nos, bruzdę między skronią a nosem i lekko obwisłe fafle. Uszy są średnie, trójkątne z zaokrąglonym końcem, a oczy ciemnobrązowe. Gończy ma muskularną szyję bez zmarszczeń, prosty, szeroki, muskularny grzbiet oraz szeroki lekko opadający zad i podciągnięty brzuch. Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka, ogon ma kształt szabli, jest gruby, zwęża się ku dołowi. Kończyny przednie są proste i równoległe, tylne dobrze umięśnione.
Gończy litewski nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Należy raz na tydzień przeczesać sierść szczotką i dbać o czystości fałd skórnych oraz higienę oczu i uszu.
Sierść jest na grzbiecie prosta lub lekko falista z podszerstkiem. Ma długość 3-5cm na szyi i ogonie dłuższa, a łapach i uszach krótsza. Umaszczenie jest czarne z ciemnobrązowym barwieniem na kufie, brwiach, klatce piersiowej, brzuchu i kończynach. Na klatce piersiowej dopuszczalne jest małe, białe znaczenie.
Gończy jest odporny na niekorzystne warunki atmosferyczne, raczej rzadko choruje. Do schorzeń tej rasy należą dysplazja stawów biodrowych i łokciowych oraz zwyrodnienia kręgosłupa. Może się także zdarzyć skręt żołądka. Należy dbać o jego prawidłową wagę, ponieważ nadwaga może doprowadzić u niego do niewydolności serca i nerek.
Karma powinna być dobrej jakości. Gończy polski jest psem aktywnym, dlatego posiłki powinny zawierać dużą ilość białka. Karma sucha bądź mokra musi mieć w swoim składzie co najmiej 50% mięsa, 30% warzyw, witaminy i minerały oraz oleje.