Gończy fiński to XIX-wieczna rasa, wyhodowana w Finlandii. Powstał z krzyżówki lokalnych psów gończych z odmianami szwajcarskimi, niemieckimi oraz angielskimi. Od początku pomagał myśliwym w polowaniu na zające i lisy. Jego specjalnością było wypłaszanie i tropienie zwierzyny. Podczas pracy na śladzie głosił, czyli oznajmiał szczekaniem, że trafił na trop.
Pierwszy wzorzec rasy opracowano w 1932 roku. Rasa jest bardzo popularna w Finlandii i Szwecji, podczas gdy poza ich granicami pozostaje praktycznie nieznana. Wynika to z tego, że Skandynawowie niezbyt chętnie sprzedają szczeniaki do innych państw. Do Polski udało się sprowadzić, niezależnie od siebie, dwa osobniki, ale nie miały potomstwa.
- Długość życia 11 - 13 lat
- Wysokość psa w kłębie wynosi: 52 - 58 cm
- Wysokość suki w kłębie wynosi: 50 - 56 cm
- Waga 20 - 25 kg
Podobnie jak inne psy gończe, gończy fiński jest bardzo łagodny wobec ludzi i innych psów. W ich grupie czuje się komfortowo, więc nie zaczepia ich i nie interesują go psie bójki. Jako pies domowy jest spokojny i nie narzuca się swoją obecnością. Mimo to bardzo ceni przebywanie wśród swojej rodziny, w tym dzieci.
W odróżnieniu od reszty ras gończych, fiński gończy jest łatwy w ułożeniu. Szybko i chętnie uczy się nowych poleceń, ale to on decyduje o tempie pracy i musi czuć się swobodnie.
Na spacerach jest zazwyczaj posłuszny, choć bywa niezależny i niekiedy znika z pola widzenia opiekuna. Nie obawiaj się tego, ponieważ ma dobry zmysł orientacji i wróci w to samo miejsce. Jeśli jesteście w lesie czy na łące, zawsze trzymaj go na smyczy, ponieważ może się zdarzyć, że instynkt łowiecki wywoła go na pokuszenie.
Jeśli masz nieduże mieszkanie, możesz wychowywać gończego fińskiego, o ile zagwarantujesz mu odpowiednią dawkę ruchu i przestrzeni na zewnątrz. Będzie szczęśliwy móc towarzyszyć Ci podczas jazdy na rowerze, biegania czy treningu agility. Przy pierwszym spotkaniu z nowymi ludźmi gończe fińskie mogą być nieufne, ale nie stosują agresywnych rozwiązań. Nie sprawdzają się w roli stróża.
Pielęgnacja gończego fińskiego nie jest trudna. Należy go regularnie czesać, a także kontrolować jego uszy, by nie rozwinął się w nich stan zapalny.
Maść gończego fińskiego jest trójkolorowa (ruda z czarnym czaprakiem i białymi znaczeniami). Szata jest krótka i szorstka, a podszerstek gęsty i miękki.
Gończy fiński to bardzo zdrowa rasa, ale niekiedy zdarza się dysplazja biodrowa i łokciowa. 1 na 10 psów jest nosicielem mutacji ataksji móżdżkowej. Na szczęście, są już testy genetyczne wykrywające to zaburzenie i takie osobniki nie są dopuszczane do rozrodu. Dlatego zanim zdecydujesz się na szczeniaka tej rasy dobrze wybierz hodowle. Powinna być on zarejestrowana w ZKwP ( Związek Kynologiczny w Polsce ).
Gończy fiński nie ma szczególnych wymagań żywieniowych. Pies polujący powinien otrzymywać pokarm bardziej energetyczny w okresie polowań i latem, kiedy jego aktywność wzrasta. Dostosuj karmę do jego potrzeb. Nie przekarmiaj psa oraz podawaj mu 2-3 mniejsze posiłki dziennie, zamiast jednego, bardzo obfitego, który przeciąża układ trawienny Twojego pupila.