Duży gończy anglo-francuski został wyhodowany we Francji z XVI wieku.Jego przodkami są psy gończe z Francji (stary pies Saintongeois) oraz Anglii (foxhound angielski). Odziedziczył po nich wspaniały węch oraz donośny głos. Duży gończy anglo-francuski służył jako pies myśliwski do polowania na grubą zwierzynę: dziki, sarny i jelenie, a także mniejsze lisy. Ma bardzo silny instynkt łowiecki, za co cenią go myśliwi.
Duży gończy anglo-francuski trikolor jest uznawany we Francji przez Société Centrale Canine (francuski Kennel Club), a na arenie światowej przez Fédération Internationale Cynologique. Rasa trafiła też za ocean, gdzie została uznana przez United Kennel Club. Jest również zarejestrowana przez niewielkie kluby hodowli i promowana jako rzadka rasa.
W 1957 roku nazwy wszystkich anglo-francuskich gończych zostały oficjalnie określone jako: „duży gończy anglo-francuski”
W obrębie rasy wyróżnia się trzy odmiany: duży gończy anglo-francuski biało-czarny, duży gończy anglo-francuski trójkolorowy oraz duży gończy anglo-francuski biało-pomarańczowy. Wzorzec FCI rasy opublikowano w 1983 roku.
- Długość życia ok 12
- Wysokość psa w kłębie wynosi: 60 - 70 cm
Pies mocno zbudowany o dominujących cechach francuskich, dystyngowany, może w różnym stopniu wykazywać cechy Foxhounda. Duży gończy anglo-francuski ma ogromne pokłady energii. Na spacerze jest aktywnym, otwartym i pewny siebie psem. Jest psem bardzo wytrzymałym i dynamicznym. Dlatego najlepiej będzie się czuł u boku bardzo aktywnych osób uprawiających np. biegi przełajowe lub lubiących długie przejażdżki na rowerze. Chętnie ze swoim właścicielem spędzi czas poza miastem w górach czy też w lasach. Idealnie będzie, jeśli jego właściciel będzie mieszkał w domu z ogrodem, ponieważ pies ten potrzebuje przestrzeni. Duży gończy anglo-francuski uwielbia ruch, konstruktywne zadania i udział w polowaniu. Gończego warto socjalizować od wczesnych miesięcy. To pies, który szybko i chętnie się uczy. W stosunku do ludzi jest miły i nie wykazuje agresji. Jest wiernym i oddanym przyjacielem całej rodziny, w tym dzieci.
Pielęgnacja tej rasy nie zabiera dużo czasu. Jedynie w okresie linienia trzeba go dokładnie wyczesać, aby pozbyć się wypadającej sierści. Uwagę należy zwrócić także na uszy, gdyż ich budowa sprzyja powstawaniu infekcji.
Jak wskazuje nazwa, duży gończy anglo-francuski tricolor, ma umaszczenie biało-czarno-rude, najczęściej z czarnym czaprakiem lub z mniej lub bardziej rozległymi łatami. Podpalanie jest intensywnie płowe lub miedziane bez czarnego nalotu. Dopuszczalne jest także umaszczenie wilczaste.
Zbyt obfite cętkowanie nie jest pożądane.
Duży gończy anglo-francuski tricolor jest odporny i wytrzymały, ale to pies myśliwski, dlatego mogą u niego pojawić się otarcia, zadrapania, a nawet zwichnięcia. Sprawdzaj również stan oczu, uszy i nosa.
Są to bardzo aktywne psy i potrzebują dobrze zbilansowanego pokarmu, pokrywającego jego zapotrzebowanie na energię. Doskonałym rozwiązaniem będzie dieta Barf. Pies będzie jadł to, co najlepsze i naturalne: surowe mięso, surowe podroby, tłuszcz, ryby, jaja. Wszystkie te produkty zawierają ogromne ilości minerałów, nienasyconych kwasów tłuszczowych, witamin i przeciwutleniaczy.