Prace nad wyhodowaniem beagle harriera trwały we Francji od końca XIX wieku. Pierwszym hodowcą był francuski baron Gérard de Arengosse. Jako pasjonat myślistwa sprowadził w 1898 roku do swojej posiadłości brytyjskie beagle w celu stworzenia sfory. Jako psy krótkonożne beagle nie radziły sobie na grząskich terenach, dlatego baron nabył brytyjskiego harriera i skrzyżował z je z nim. Prace hodowlane trwały wprawdzie trzy dekady, ale udało się uzyskać psa o wystarczająco długich kończynach i wspaniałym charakterze. Do hodowli dodano też domieszkę krwi szlachetnego i eleganckiego poitevina.
Beagle harrier był i jest wytrzymałym i niezwykle zdolnym psem myśliwskim. Od początku istnienia był trzymany w sforach i wykorzystywany do polowań na na jelenie i zające. Za pomocą dźwięcznego i donośnego głosu informował myśliwego, gdzie znajduje się ofiara. Dobry węch, ogromna pasja łowiecka oraz zdolność do podporządkowania się właścicielowi są cenione wśród myśliwych. Te towarzyskie i dobrze nastawione do ludzi psy w zasadzie nie są widywane poza Francją.
- Długość życia ok 15 lat
- Wysokość psa w kłębie wynosi: 45 - 50 cm
Beagle harrier jest psem średniej wielkości. To wyważony, szybki, zwinny, odważny i pełen wigoru pies. Są niezależne. Podobnie jak inne rasy myśliwskie beagle harrier ma znakomity węch. Jest pewny siebie podczas tropienia. Kiedy tylko wpadnie na trop zwierzyny zaczyna głośno szczekać, tak, aby myśliwy go usłyszał. To także psy, które idealnie sprawdzają się w płoszeniu zwierząt w lesie i na polu. Doskonale poszukują postrzałów oraz aportują.
We Francji hodowane w sforach i polują samodzielnie, bez rozkazu człowieka. Bardzo ważne jednak, aby opiekun był osobą posiadającą wiedzę, jak postępować z psami. Jeśli zachowasz konsekwencję i nie dasz się zdominować, beagle harrier z przyjemnością podda się szkoleniu, a po jego ukończeniu będzie wiernym przyjacielem.
Ten niezwykle żywy i bardzo bystry pies uwielbia długie spacery i wędrówki na łonie natury, np. w lesie czy na łące. Wrodzona ciekawość świata sprawia, że jest energiczny i przyjazny, ale w stosunku do obcych zachowuje rezerwę. W domu jest przyjaznym i spokojnym czworonogiem, który uwielbia zabawy i głaskanie. Pozostawiony sam sobie będzie nieszczęśliwy, szczególnie na małej przestrzeni w bloku. Jeśli nie posiadasz domu z ogrodem, rozważ zakup innej rasy.
Pielęgnacja beagle harriera nie jest czasochłonna ani trudna. Psu wystarczy okazjonalne przeczesywanie szczotką z naturalnego włosia i oczyszczanie uszu. Jeżeli pies jest zabrudzony, przetrzyj sierść wilgotną szmatką.
Dopuszczalny typ umaszczenia beagle harriera to trikolor (płowy z czarnym nalotem i białym). Możliwe występowanie mniej lub bardziej jasnobrązowych znaczeń. Niektóre beagle harriery bywają szare, szaro- trikolorowe lub biało-szare.
Sierść beagle harriera jest gęsta, raczej krótka i przylegająca.
Beagle harriery raczej nie cierpią na schorzenia genetyczne. Zdarzają się przypadki dysplazji stawów łokciowych lub biodrowych oraz zaćmy. Kontroluj stan oczu i uszu również u weterynarza, aby w razie potrzeby wdrożyć odpowiednie leczenie.
Ze względu na duży apetyt psa nie należy go przekarmiać. Psy tej rasy mają tendencję do tycia. Wybierając karmę, dostosuj ją do wieku i aktywności psa. Dobre karmy to te, które na pierwszych miejscach w swoim składzie mają mięso świeże lub suszone.