Ten nieduży basset ma te same cechy, co rasa, od której pochodzi, a mianowicie płowy gryfon bretoński. W rejonie swego pochodzenia cieszył się wielką popularnością już w XIX wieku, a w całej Francji stał się znany w latach trzydziestych wieku XX. Wybitne talenty myśliwskie pozwoliły bassetom bretońskim na wielokrotne wygranie Mistrzostw Francji w polowaniu na króliki i zapewniły im wielką popularność.
Basset bretoński to francuski pies pochodzący z rejonów Bretanii. Wyhodowano go w XIX wieku z wymarłej już rasy Grand Fauve de Bretagne. Była ona bliska wyginięciu po II wojnie światowej, jednak udało się ją odtworzyć przez skrzyżowanie z Petit Basset Griffon Vendéen oraz szorstkowłosymi jamnikami. W przeszłości standardem było wykorzystywanie sfory składającej się z czterech psów tej rasy podczas polowania. Populacja bassetów bretońskich utrzymuje się na dość niskim poziomie. Rasa pośrednia między nimi a wymarłym Grand Fauve de Bretagne, czyli Griffon Fauve de Bretagne nadal jest spotykana, jednak znacznie rzadziej niż basset bretoński. W niektórych rejonach Francji basset bretoński do tej pory wykorzystywany jest do polowania na króliki ze względu na doskonały węch, małe gabaryty i donośny głos.
- Wysokość: 32 - 38 cm
Płowy basset bretoński jest niedużym, krępym psem gończym, o żywym usposobieniu i bardzo szybkim jak na swą wielkość. Łączy ogromną energię z wytrzymałością. To bardzo miły, energiczny i przyjazny pies, który wymaga zrównoważonego opiekuna i konsekwentnego prowadzenia. Potrafi być trochę uparty, ale jest też inteligentny i odważny. Ma dobry węch, któremu może ulegać. Gdy tylko coś go fascynuje, ma tendencję do ucieczki. Właściciel musi poświęcić czas na naukę bezwzględnego przychodzenia psa na zawołanie.
Rasa wymaga umiarkowanej ilości ruchu. Należy mu pozwolić swobodnie biegać i hasać po trawie. Basset bretoński szybko przywiązuje się do rodziny i opiekuna. Nie najlepiej znosi samotny pobyt w domu. Należy mu zapewnić różnorodne zabawy i długi spacer przed wyjściem do pracy. Jeśli będzie znudzony, może wykazywać zachowania destrukcyjne, jak każdy inny pies.
Basset bretoński bardzo dobrze współżyje z innymi psami, zwierzętami i dziećmi. Należy jednak pamiętać, że to pies pełen pasji myśliwski. Pracować może w każdym, nawet najtrudniejszym terenie i nadaje się na każdą zwierzynę. W pracy odważny, samodzielny i uparty, i dzięki tym cechom jest niezawodny.
Maść basseta bretońskiego:
- płowa
- pszeniczna
- ceglasta
Dopuszczalna niewielka ilość rozproszonych włosów czarnych. Zdarza się małą biała gwiazdka na piersi, ale nie jest to pożądane.
Należy usuwać nadmiar włosów z przewodów słuchowych i skracać pazury regularnie, pod warunkiem, że pies sam w trakcie spacerów ich sobie nie ściera. Włosy trzeba czesać co jakiś czas, a co pół roku wyskubywać z szaty martwe. Można to robić samodzielnie. Psa nie wolno strzyc nożyczkami ani maszynką.
Basset bretoński to dość zdrowa rasa, która umiera najczęściej z powodu starości. Niektóre osobniki mogą cierpieć na schorzenia układu wydalniczego oraz niewydolność układu krążenia. Badaj swojego pupila regularnie pod tym kątem.
Basset bretoński nie jest mocno wymagający pod względem dietetycznym. Zazwyczaj jest łakomczuchem, więc należy kontrolować jego wagę. Każdy dodatkowy kilogram to obciążenie dla układu ruchowego psa. Wybieraj karmę suchą, która nie zawiera zbóż, gdyż mogą one powodować alergie skórne i problemy ze strony przedowu pokarmowego.
