Zanim trafił na salony Ludwika XV, pudel był psem myśliwskim, polującym na ptactwo na terenach podmokłych. Ta francuska rasa o korzeniach niemieckich jest potomkiem barbeta i irlandzkiego spaniela wodnego. Niemieckie wyrażenie "pudden" można tłumaczyć jako "pluskanie się w wodzie". Od tego właśnie słowa pochodzi nazwa psa rasy pudel. Skaczący i lekki chód, przysłowiowa wierność opisywana przez Hectora Malot w powieści „Bez rodziny”, żywotność, zapał i dynamizm, odporność, wesołe usposobienie i sportowe zacięcie sprawiły, że ten pudel stał się najbardziej popularnym psem francuskim do towarzystwa.
W XVII i XVIII wieku, w okresie baroku oraz rokoko, pudel był ulubieńcem Marii Antoniny oraz wytwornych dam dworu. Później podbijał serca różnych warstw społecznych, a w XIX wieku był już bardzo popularny. Był również wykorzystywany w duecie z jamnikiem do znajdowania trufli. Pudel je wyszukiwał, a jamnik wykopywał. Pudel średni jest „ojcem” wszystkich odmian pudla. Za czasów Ludwika XVI (II połowa XVIII wieku) zaczęto go miniaturyzować. Obecnie istnieją cztery odmiany różniące się jedynie wielkością: pudel duży, średni, toy oraz miniaturowy. Pudel średni został też doceniony w krajach anglosaskich, zwłaszcza w USA. Należy do jednej z trzech ras, których hodowle odnotowują co roku najwięcej urodzeń.
Wysokość psa: 35-45 cm
Waga psa: 7-14 kg
Długość życia: do 15 lat i więcej
Pudel średni to pies o mocnej budowie i efektownej, skręconej szacie, która może być przycinana w ekstrawaganckie fryzury. Pudle to niezwykle bystre psy, które zasłużenie cieszą się sporą popularnością. Pudel średni to jeden z najlepszych psów rodzinnych. Jest inteligentny, wesoły i łatwy do ułożenia. Ma bardzo duże zdolności do przystosowywania się, jest posłuszny i pełni rolę reprezentacyjną. Niektóre psy tej rasy znakomicie odnajdują się w pracy z osobami chorymi lub niepełnosprawnymi oraz uczestniczą w różnego rodzaju terapiach. Pudle średnie z powodzeniem mogą brać udział w zawodach agility czy frisbee. Pudel to idealny wybór dla osób planujących pracę dogoterapeuty lub handlera wystawowego.
Pudle średnie są niezwykle towarzyskie i bez problemu przystosowują się do różnych warunków bytowych. Najważniejsze jest ich bezgraniczne przywiązanie do swojego właściciela. Rasę tę cechuje wysoka inteligencja, która połączona jest z jego wesołym i żywym temperamentem. Prawidłowo prowadzony, jest niekłopotliwym domownikiem, który nie szczeka nadmiernie, jest łagodny i bardzo spontaniczny. Tak jak w przypadku innych ras, również i pudle nie lubią zostawać same na cały dzień w domu. Dlatego jeśli miałoby dochodzić do takich sytuacji, ważne jest, aby przyzwyczajać je do tego już od szczeniaka.
Pudel uwielbia towarzystwo dzieci. Jednak należy uwzględnić jego wrażliwość i dopilnować, by zbyt małe dzieci nie traktowały go jak żywej zabawki. Toleruje inne psy i zwierzęta, i zachowuje się wobec nich poprawnie. Kocha długie spacery i doskonale radzi sobie w wodzie, dlatego warto zabierać go na wycieczki nad jezioro, gdzie będzie mógł sobie popływać. Psy tej rasy mogą mieszkać w każdych warunkach lokalowych, pod warunkiem, że zapewnimy mu sporą dawkę aktywności fizycznej i psychicznej.
Pudel średni jest psem czujnym, ale nie szczeka bez potrzeby. Jest nieagresywny i zachowuje się neutralnie wobec obcych. Od czasu do czasu ujawnia instynkt myśliwski. Wtedy należy go obserwować, zwłaszcza na nieznanym terenie. Podobnie jak w przypadku innych psów ozdobnych, należy uważać, by nie popełnić błędów wychowawczych. Zbyt ostre układanie lub tzw. „uczłowieczanie” psa, czyli brak konsekwencji oraz zasad, może prowadzić do wychowania histerycznego, upartego i niepewnego osobnika.
Pielęgnacja pudla zajmuje trochę czasu. Na wystawach uznawane są 3 rodzaje fryzur: najbardziej wymagająca „na lwa”, angielska wersja „z ozdobnikami” oraz nowoczesne, czyli najprostsze i najwygodniejsze dla psa, cięcie. Pudle wymagają codziennego i starannego szczotkowania. Należy strzyc nadmiar włosów między palcami oraz czyścić im uszy regularnie. Raz na miesiąc trzeba je również wykąpać. Nawet osobniki niewystawowe potrzebują wizyt w salonie dla psów co 6 tygodni. Pudle nie linieją, a ich sierść nie wywołuje ataków astmy ani alergii.
Szata pudla jest jednobarwna i może być:
- biała
- czarna
- srebrna
- brązowa
- płowa
Brązowa: powinna być głęboka, raczej ciemna, jednolita i ciepła. Odcień beżowy oraz jego jaśniejsze pochodne nie są dozwolone.
Srebrna: musi być jednolita, głęboka, nie może przechodzić w czerń ani w biel.
Płowa: musi być jednolita. Może występować w odcieniach od jasnopłowego do czerwonopłowego lub wręcz pomarańczowopłowego (morelowego).
Obwódki powiek, nos, wargi, dziąsła, podniebienie, naturalne otwory, moszna i opuszki – dobrze pigmentowane. U osobników jasnopłowych cała pigmentacja powinna być tak ciemna, jak to możliwe.
Włos jest bujny, wełnisty i dobrze skręcony, bardzo kędzierzawy, elastyczny i odporny na ucisk dłoni. Powinien być gruby, gęsty i równej długości. Musi tworzyć regularne loki.
Najczęstsze schorzenia u pudla średniego to: zaćma, postępujący zanik siatkówki lub padaczka. Czasem pojawiają się problemy skórne.
Dieta pudla średniego powinna być zróżnicowana. Dobrym pomysłem jest zdecydowanie się na dietę BARF. Bazuje ona na surowym mięsie, mięsnych kościach, warzywach i owocach. Kości są dobrym źródłem wapnia i fosforu, podroby – minerałów, a warzywa i owoce – witamin. Pies otrzymuje wszystko to, co najlepsze i naturalne. Decydując się na karmienie suchą karmą, należy pamiętać, by była bezzbożowa, nie zawierała barwników i sztucznych konserwantów.
