Pekińczyki to małe pieski pochodzące z Tybetu. Legenda głosi, że powstały one z wielkiej miłości lwa do małpki, a ponieważ lew był od niej większy, po poradę udał się do Buddy. Usłyszał od niego, że jeżeli poświęci swoją siłę i wielkość będzie mógł pośłubić małpkę. Lew dla wielkiej miłości się zgodził i tak oto narodził się pekińczyk. Pekińczyki towarzyszyły Buddzie zawsze, a w chwilach zagrożenia broniły go, przemieniając się właśnie w lwy.
Rasa ta trafiła później do Chin. Chińczycy pilnie jej strzegli przed Europejczykami. Uważali oni bowiem, że pekińczyki to święte psy. Za ich kradzież groziła kara śmierci przez ukamienowanie. Do Europy trafiły w wyniku wojny kolonialnej Wielkiej Brytanii i Francji z cesarskimi Chinami. Uratowało się wtedy pięć piesków, które trafiły do księżnej Richmondu, kolejne dwa znalazły dom u lorda Hay, a ostatni został podarowany królowej Wiktorii.
- Długość życia: 12 - 17 lat
- Wzrost samca i suczki jest zbliżony: 23 cm
- Idealna waga nie powinna przekraczać 5 kg
Pekińczyki to psy królewskie i pełne godności. Są odważne, zaczepne, uparte i niezależne. Swoją miłość kierują zazwyczaj do jednego członka rodziny, są mu całowicie oddane i wierne. Jeżeli jednak pies będzie wychowywał się w większej rodzinie, na pewno wszystkich obdarzy wielkim uczuciem. Pekińczyki uwielbiają się bawić ze starszymi dziećmi, i są wrażliwe na zaczepki małych dzieci. Rasa ta doskonale się odnajdzie zarówno w dużym, jak i małym mieszkaniu oraz w domu z ogrodem.
Pekińczyki lubią krótsze spacery ze względu na problemy z oddychaniem. W upalne dni spacer powinno się ograniczyć do minimum czasowego, gdyż rasa ta szybko się przegrzewa. Są to psy bardzo inteligentne, szybko uczące się nowych sztuczek, ale również uparte. Ich właściciele muszą wykazać się dużą kreatywnością, aby sprawić, by pekińczyk zechciał wykonać dane ćwiczenie. Ze względu na swoją budowę, Pekińczyki nie nadają się też do psich sportów.
Pielęgnacja pekińczyka nie należy do łatwych i wymaga sporo czasu. Polega ona na codziennym czesaniu psa, najlepiej szczotką lub grzebieniem, który ma obrotowe końcówki. Szczególną uwagę należy zwrócić na staranne wyczesanie okolic uszu, pach i ogonka. Zalecana jest kąpiel kilka razy do roku przy zastosowaniu odpowiednich kosmetyków dedykowanych tej rasie. Jeżeli przyzwyczaimy pekińczyka do zabiegów pielęgnacyjnych od samego początku, nie będziemy mieli z nimi żadnych problemów. W przeciwnym razie piesek może się wiercić i denerwować. Dobrym rozwiązaniem jest też odwiedzenie salonu groomerskiego, w którym profesjonalnie zaopiekują się naszym małym lwem.
Wystające oczy pekińczyka narażone są na różne urazy, dlatego pamiętajmy, aby nie pozwalać psu na spacery w gęstych krzakach czy też zabawy ze zbyt żywiołowymi pieskami. Oczy powinny być przecierane raz dziennie wilgotnym płatkiem kosmetycznym. Równie ważna jest także pielęgnacja nosa ze względu na fakt, że u pekińczyka jest on mocno cofnięty, przez co układ oddechowy psa jest znacznie skrócony. Po spacerze sprawdzajmy, czy otwory nosowe nie są niczym przytkane. Z nosa należy także usuwać zalegający śluz, który może doprowadzić do jego niedrożności, powodując tym samym problem z oddychaniem. Urocze fałdki wokół nosa przecierajmy wilgotnym gazikiem.
Wszystkie kolory i znaczenia są dopuszczalne i jednakowo cenione. Wyjątek stanowią umaszczenia albinotyczne i wątrobiane. U piesków łaciatych, łaty muszą być równomiernie rozmieszczone.
Sierść pekińczyka jest dość długa, prosta, a grzywa nie powinna opadać poniżej barków. Musi tworzyć kryzę wokół szyi. Włosy okrywowe są twarde, z gęstym i miękkim podszyciem.
Do typowych schorzeń u pekińczyków należą przede wszystkim problemy z oczami - wypadanie gałki ocznej, owrzodzenie rogówki czy zanik siatkówki. Mogą też cierpieć na przemieszczanie się rzepki, wady rozwojowe serca i kamienie moczowe.
Jeżeli zdecydujemy się sami przygotowywać posiłki psu, pamiętajmy o tym, aby zawierały one wszystkie składniki niezbędne do jego prawidłowego rozwoju, m.in. nienasycone kwasy tłuszczowe, które są w tłustych rybach. Warto urozmaicać dietę, dodając do posiłków oleje rybne, np. z łososia. W diecie psa ważne jest również białko zwierzęce, w tym podroby czy kości - oczywiście odpowiednio dobrane. Drugim sposobem karmienia jest podawanie psu dobrze zbilansowanej suchej karmy, która w swym składzie nie będzie zawierać zbóż.
