Chin japoński należy do rasy psów ozdobnych i do towarzystwa. Przyjmuje się że w 732 roku przodkowie china japońskiego byli ofiarowani dworowi japońskiemu przez władców Korei. W przeciągu kolejnych kilkudziesięciu lat do Japoni importowano coraz to więcej psów tej rasy. Według różnych dokumentów historycznych psy te były później sprowadzone przez wysłanników bezpośrednio do Chin, a także do Korei Północnej i żyły jako psy salonowe. W roku 1613 kapitan Searles, który był Brytyjczykiem sprowadził china japońskiego do Anglii, a w roku 1853 amerykański wojskowy zabrał kilka osobników do Stanów Zjednoczonych, z których dwa były wręczone królowej Wiktorii.
- Długość życia 12 - 14 lat
- Wysokość psa w kłębie ok 25 cm
- Suczki są nieco mniejsze
Chin japoński to mały piesek o szerokim pyszczku, z obfitą szatą. Jest pełen elegancji i wdzięku. Psy tej rasy często nazywano japońskimi spanielami, które były hodowane tylko i wyłącznie do roli towarzysza dam. Ten czarujący psiak jest zawsze wesoły, aktywny i chętny do zabawy. Cechuje go żywy temperament oraz inteligencja. Chin japoński bardzo jest oddany swojej rodzinie i kocha wszystkich jej członków, a do obcych sobie osób podchodzi z rezerwą. Należy zwrócić szczególną uwagę, kiedy w jego otoczeniu są dzieći i uświadomić ich, aby w stosunku do china były łagodne i delikatne. Pieski tej rasy nie należą do psów bardzo hałaśliwych, a jego łagodne usposobienie czyni z niego doskonałego towarzysza również dla osób starszych.
Chin japoński bywa czasem uparty, dlatego od początku należy wyznaczyć mu granice, w przeciwnym razie będzie uważał się za lidera w stadzie. Może wtedy być nieposłuszny i kąśliwy. Dlatego to od przyszłych jego właścicieli zależy jaki wyrośnie z niego towarzysz. Chiny szybko się uczą, ale bywają także niezależne. Przy jego wychowywaniu musimy być kreatywni, ponieważ powtarzanie tych samych czynności przez psa szybko mu się znudzi i będzie głuchy na to co mówimy.
Chin japoński pomimo, że jest żywiołowy, nie potrzebuje wiele ruchu, wystarczą mu codzienne spacery. To idealny kompan do mieszkania w bloku.
Chin japoński ma jedwabistą, prostą i długą sierść. Całe ciało z wyjątkiem głowy, jest pokryte gęstą sierścią. Uszy, szyja, uda i ogon ozdobione są tzw. piórem.
Umaszczenie:
- białe z czarnymi lub czerwonymi łatami
Symetrycznie rozmieszczone łaty wokół oczu, na uszach, a także na całym ciele są bardzo pożądane. Bardzo ważne, aby była zaznaczona szeroka, czysto biała strzałka, która biegnie od kufy do czubka głowy.
Wbrew pozorom pielęgnacja china japońskiego nie jest czasochłonna i skomplikowana. Wystarczy go regularnie szczotkować, zwłaszcza w czasie linienia, aby usówać martwą, wypadającą sierść. Jedną z zalet jego sierści, jest to, że jest samooczyszczająca się, dlatego częste kąpiele są zbyteczne. Przy pielęgnacji należy zwrócić szczególną uwagę na oczy, kufę i uszy oraz regularnie kontrolować stan zębów.
Chin japoński zaliczany jest raczej do ras zdrowych i długowiecznych. Mogą być one jednak narażone na zwichnięcie rzepki kolanowej oraz problemy z oczami - katarakta, podwinięcie powieki czy otarcie rogówki. U niektórych osobników stwierdzono choroby serca oraz sporą wrażliwość na narkozę.
