Gryfonik brabancki to krótkowłosy krewniak szorstkowłosych gryfoników: brukselskiego oraz belgijskiego. Tak jak one, wywodzi się od niewielkich pinczerów stajennych, które były bardzo popularne w Europie od XVI-XIX wieku. Domieszka krwi mopsa i king charles spaniela dodana do hodowli zaprocentowała powstaniem krótkowłosej odmiany.
Choć morfologicznie wszystkie wspomniane gryfoniki stanowią tą samą rasę, traktowane są jak trzy różne i każda z nich ma swój wzorzec.
W tym samym miocie mogą urodzić się szczeniaki z trzech odmian, ponieważ dozwolone jest krzyżowanie ich ze sobą. Gryfonik brabancki miał za zadanie niszczyć gryzonie mieszkające w stajniach i zajazdach. Dodatkowo, był towarzyszem osób powożących i miał za zadanie nie tylko umilać im czas, ale również pilnować powozu podczas nieobecności ludzi.
Bardzo szybko przedostał się ze stajni na salony. Eleganckie i bogate damy dworu szybko uczyniły z niego swoja maskotkę, która miała za zadanie dotrzymywać im towarzystwa na spotkaniach oraz w prywatnych komnatach. W Polsce rasa pozostaje mało znana, za to w Anglii i USA jest bardzo lubiana i popularna.
- Waga psa: 3,5 - 6 kg
- Długość życia: 15 lat i więcej
Barabantczyk to piesek do towarzystwa. Jest inteligentny, proporcjonalny oraz czujny. To mały piesek lecz dumny i mocny. Pomimo małych rozmiarów charakteryzuje się mocnym kośćcem. Barabantczyk jest elegancki w ruchu i harmonijnie zbudowany. To bardzo zrównoważony mały piesek. Żwawy i dumny. Bardzo przywiązany do swego właściciela. Nie jest lękliwy i nie jest agresywny.
Gryfonik brabancki ma dynamiczną i przyjazną naturę. Znakomicie dostosowuje się do różnych warunków. Nie ma specjalnych wymogów dotyczących aktywności, lecz bardzo lubi wspólne bieganie i zabawy z dziećmi. Wobec najmłodszych jest czuły, łagodny i cierpliwy. To bardzo posłuszny pies, który chętnie współpracuje podczas szkolenia. Z tego powodu nadaje się również dla osób niedoświadczonych.
Trudno oprzeć się urokowi spojrzenia gryfonika brabanckiego, które przypomina do złudzenia ludzkie. Nie wolno jednak pozwalać mu na zbyt wiele, a z drugiej strony traktować surowo. W domu zachowuje się spokojnie i nie szczeka bez potrzeby. Jest ufnym i mądrym towarzyszem, który chce być przez cały czas obok swojego opiekuna, ale nie jest też nachalny. Bardzo dobrze funkcjonuje w domu, w którym są inne psy oraz koty. Czasem może wykazywać lękliwość w obecności większych psów, ale nie reaguje na nie agresywnie.
Brabantczyk
Dbałość o wygląd Brabantczyka zajmuje nieco czasu. Nie ma potrzeby czesania psa, ale należy regularnie wyskubywać martwe włosy ręką. Broda, wąsy i sterczące włosy na głowie nie podlegają temu zabiegowi. Jeśli pies spożywa morką karmę, po każdym posiłku umyj jego brodę, a następnie wyczesz. Okolice oczu powinny mieć skrócone włosy. W przeciwnym wypadku może dojść do podrażnienia i infekcji gałko ocznej. Oczy Brabantczyka często łzawią, więc należy zakupić preparatami do przemywania tzw. „śladu łez”. Bruzdę nosową psa przemywaj delikatnie solą fizjologiczną. Ma to na celu unikanie odparzeń.
Krótka szata Brabantczyka jest:
- jednolicie ruda
- brunatna
- czarna z podpalanym
Występuje ciemna maska. Pojedyncze białe włosy na klatce piersiowej są tolerowane, ale nie są pożądane. Brabantczyk jest psem krótkowłosym. Sierść jest ostra, płasko leżąca, błyszcząca, o długości najwyżej 2 cm.
Brabantczyki to psy wytrzymałe i rzadko chorujące. Rzadko zdarza się wypadanie rzepki i dysplazja stawów biodrowych. Z uwagi na krótką kufę, pies chrapie podczas snu, natomisat w upalne dni łzawią mu oczy.
Brabantczyk powinien otrzymywać posiłki, które zaspokoją jego potrzeby żywieniowe. Odpowiednia będzie karma bogata mikro i makroelementy. Należy dbać o linię tego pieska, gdyż przy zbyt obfitych posiłkach i przy braku ruchu Brabantczyk stanie się otyły. Dlatego ważne jest, aby dzienna porcja pożywienia była dostosowana do jego aktywności.
