W 1984 roku w niemieckiej hodowli państwa Biewerów przyszedł na świat miot. Rodzicami szczeniaków zostały yorki. Zarówno matka jak i ojciec miotu to Zwycięzcy Świata Młodzieży Dortmund w 1981 roku. Jak później się okazało byli nosicielami wadliwego genu, dlatego w miocie pojawił się jeden piesek - suczka, która znacznie różniła się od swojego rodzeństwa. Miała trójbarwne umaszczenie w tym kolor biały, nazwano ją Scheeflokchen, co oznacza w języku polskim Śnieżynka. I to ona została pierwszym przedstawicielem tej rasy.
Miała wzorcową anatomię i bardzo dobrą psychikę. Właściciele suczki byli tak nią zauroczeni, że postanowili podjąć się hodowli tej odmiany. Państwo Biewerowie szybko doczekali się kolejnego miotu. Kojarzyli ze sobą yorki rodowodowe z wadliwym białym genem. Biewer po raz pierwszy został pokazany na wystawie w Niemczech w 1988 roku jako nowa odmiana yorkshire terriera. Popularność tej rasy stale rośnie w Europie i Ameryce, jednak do tej pory nie została uznana przez FCI. Jest zarejestrowana w Międzynarodowym Klubie Biewera, który ma siedzibę w Niemczech i współpracuje z organizacjami kynologicznymi na całym świecie. W 2006 roku rasa ta pojawiła się w Polsce. Piesek tej rasy został przywieziony do naszego kraju z Niemiec przez panią Małgorzatę Kłosowską, która jest hodowcą yorków. Choć rasa ta w dalszym ciągu nie jest uznana przez FCI, to może brać udział w wystawach organizowanych przez tę organizację (ZKwP).
- Długość życia: 15 lat
- Wzrost: do 22 cm
- Waga: 3,1 kg
Biewery to pieski z dużym temperamentem. Uwielbiają spędzać aktywnie czas i chodzić na spacery. Są niezależne i samowolne. Dużą uwagę należy zwrócić na ich wczesną socjalizację. Wychowanie tych piesków powinno przebiegać łagodnie, a przyszły właściciel musi być konsekwentny. Pieski te cechuje bardzo duża inteligencja, dzięki czemu szybko i chętnie się uczą. Nie należy zapominać o nagrodach w postaci smaczków, one to uwielbiają. To rasa, która genialnie sprawdzi się w sportach kynologicznych np. agility. Biewer to idealny kompan do joggingu. Uwielbiają zabawę z dziećmi, ale z tymi starszymi. W przypadku malutkich dzieci, trzeba uważać, aby nie zrobiły im krzywdy. W stosunku do obcych im osób są nieufne.
Przyszły właściciel musi wiedzieć, że te małe pieski mają zdecydowany charakter, potrafią być uparte i doskonale wyczuwają nastrój swojego opiekuna. Pomimo swoich niewielkich rozmiarów są to pieski, które lubią ruch i nie należy ich na rękach. Są oddane swojemu właścicielowi i najchętniej kroczyły by za nim krok w krok. Lubią być też w centrum zainteresowania. Szybko przyzwyczajają się do nowych warunków. Biewer doskonale odnajdzie się w zatłoczonym mieście, jak również w wiejskim ogrodzie. Akceptuje inne zwierzęta i łatwiej jest mu się zaprzyjaźnić z większym psem, niż pieskiem jego wzrostu.
Pielęgnacja tych piesków nie jest zbyt skomplikowana. Wymaga systematycznego szczotkowania, gdyż jego włos ma tendencję do splątywania się. Warto, aby był regularnie kąpany. Jeżeli to zaniedbamy, pojawią się trudne do okiełznania kołtuny. Rasa ta nie linieje, może jedynie gubić pojedyncze włosy. Do szczotkowania, pieska należy przyzwyczajać od pierwszych dni, kiedy pojawi się w naszym domu. Tylko nasz spokój, cierpliwość, pochwały ze smakołykami doprowadzi nas do celu i zabieg ten będzie samą przyjemnością dla naszego pupila, jak i dla nas samych.
Ciemnostalowe - niebieskie lecz nie może być błękitno - srebrzyste. Głowa powinna być biało - stalowoniebiesko - złota. Pozostałe części szaty w kolorze biało - stalowoniebieskim albo białym. Zawsze białe powinny być łapy, klatka piersiowa i brzuch, może przeważać też kolor stalowoniebieski.
To rasa długo żyjąca. Potrafią żyć w zdrowiu i cieszyć się kondycją nawet 15 lat. Choroby jakie mogą je spotkać są związane z układem kostnym. Może zdarzyć się kulawizna, zerwanie więzadła krzyżowego lub wypadnięcie rzepki. Biewery narażone są również na zwężenie lub zapadanie tchawicy, zespół Cushinga, czy choroby serca. Psy tej rasy mają skłonność do odkładania się kamienia nazębnego. Nie czyszczony kamień może przyczynić się, że zęby zaczną wypadać.
Te małe pieski lubią być nieraz wybredne i nie zawsze będą chciały jeść to, co dla nich przygotujesz. Pokarm, jaki będziesz podawać powinien zapewnić mu wszystkie niezbędne składniki odżywcze takie jak witaminy, minerały, kwasy tłuszczowe, błonnik, białko. Zdecyduj się na jeden rodzaj karmienia. Jeżeli będzie to sucha karma, podawaj ją samą bez mieszania z innymi produktami. Ten sposób żywienia może niestety odbić się na zdrowiu Twojego pupila. Sucha karma najlepiej jak będzie bezzbożowa, pozbawiona barwników, sztucznych konserwantów i powinna być dedykowana dla ras małych lub miniaturowych.
Zdjęcie profilowe rasy pochodzi z hodowli HundoAmo Piotr Padowski.
