Pinczer małpi jest kuzynem gryfonika belgijskiego. Rasa wywodzi się z XVII wieku, niestety kwestia kraju pochodzenia nie została konkretnie wyjaśniona. Spekuluje się, że są to Niemcy, jednak „pinczery” stamtąd znacznie różniły się od dzisiejszych. Piesek ten charakteryzuje się pyszczkiem podobnym do małpki, stąd właśnie wzięła się jego nazwa. Znany jest także jako affenpinczer. Wykorzystywany był do łapania gryzoni, w dzisiejszych czasach jest to pies domowy i do towarzystwa. Nie jest to rasa popularna, w Polsce znikoma liczba osób znajduje się w jej posiadaniu.
Pinczer małpi to malutki piesek o kwadratowej sylwetce i wzroście zaledwie 25 - 30 cm. Waży równie niewiele, bo tylko 4 - 6 kg. Suki nie różnią się wielkością od samców. Może się on jednak poszczycić długą żywotnością wynoszącą 15-16 lat.
Małpi pinczer jest małym, zwartym, szorstkowłosym pieskiem. To piesek nieustraszony i czujny. Bywa uparty ale za to jest oddany. To idealna rasa dla całej rodziny.
Decydując się na pinczera małpiego, powinniśmy zdawać sobie sprawę, że pomimo swojego niewielkiego wzrostu potrafi nabroić. Pozostawiony sam sobie na wiele godzin, może stac się rozkapryszony. W stosunku do dzieci jest łagodny, pod warunkiem, że nie będą mu dokuczać, ciągnąć za uszy czy ogon. Dlatego z pewnościa dogada się ze swoimi starszymi opiekunami. Wymaga on konsekwentnej lecz delikatnej ręki i szkolenia, które będzie oparte na zabawie i nagrodach.
Pinczer małpi posiada wiele zalet. Jest bardzo wesoły, żywy. Cechuje się także wielką odwagą, co może być zaskakujące przy jego wzroście. Wykazuje niezwykłą lojalność wobec swojego pana, nie zawaha się stanąć w jego obronie. Jego szczekliwość może się czasem naprawdę przydać, albowiem pinczer potrafi doskonale wyczuć zagrożenie, szybko ostrzeże przed nim domowników. Pinczer jest także bardzo inteligentny i świetnie rozróżnia ludzkie emocje. Gdy jesteśmy smutni, będzie się starał nas rozweselić lub po prostu się do nas przytuli. Pomimo tego, że jest on aktywny, świetnie nada się dla osoby starszej. Wystarczy mu niedługi spacer lub dwa dziennie lub niewielkie podwórze do wybiegania się.
Jedyną dopuszczalną maścią tej rasy jest czerń, z czarnym podszerstkiem.
Sierść na tułowiu jest twarda i gęsta. głowę zdobia karzaczaste, gęste brwi. Występuje również obfita broda. Długi włos zlokalizowany jest na policzkach i na wierzchołku głowy. Sierść na głowie musi być najtrwardsza, stojąca i zmierzwoina.
- Sierść
Grube, twarde włosie pinczera domaga się dość starannej pielęgnacji. Należy go czesać co najmniej trzy razy w tygodniu. Zaleca się trymowanie sierści na całej powierzchni ciała oprócz głowy. Tam zaś przyda się regularne jej układanie. Kąpiele tego psa to sporadyczność. Po każdym posiłku warto przetrzeć jego brodę wilgotna szmatką, aby pozbyc sie resztek jedzenia.
- Oczy
Oczy pinczerka często przysłaniają włosy, dlatego ważne jest, by zadbać o ich stan i w razie potrzeby przycinać sierść nad nimi. Ułatwimy tym bardzo widzenie pupilowi. Ważne jest także dbanie o ich higienę, możemy to robić przemywając je wacikami ze specjalnym płynem, którym pozbędziemy się resztek wydzielin.
- Uszy
Uszy pieska w kształcie litery V musimy regularnie kontrolować i od czasu do czasu przemywać, można także przycinać w nich sierść tak, żeby się nie filcowała. Ustrzeżemy tym pieska przed zakażeniem.
- Pazury
Rasa ta charakteryzuje się niewielkim wzrostem, dlatego też pazurki jej przedstawicieli odrastają dość szybka, słabo się ścierają. W takim wypadku konieczne jest ich regularne przycinanie, zazwyczaj co kilka miesięcy.
Affenpinczer przez swoją szatę jest praktycznie niewrażliwy na zimno, niestety wręcz przeciwnie jest z upałem. Pies przy wysokiej temperaturze niezwykle się męczy, dlatego lepiej unikać latem długich spacerów w słońcu. Wtedy także trudno jest mu oddychać. Zwykle schorzenia, jakie mogą wystąpić u tej rasy spowodowane są budową głowy. Może ona powodować problemy z układem oddechowym. U zwierząt tych zdarzają się także dysplazje stawów biodrowych.
Posiłki pinczera powinny być urozmaicone, najlepiej bogate równocześnie w warzywa jak i surowe mięso. Jednak nie można pozwolić sobie na jego przekarmianie, porcje powinny być takiej samej wielkości każdego dnia. Pieska można karmić również sucha karmą, która przeznaczona jest dla ras małych. Decydując się na suchą karmę, warto przeczytać jej skład. Omijajmy karmy z supermarketów, gdyż one w swym składzie mają bardzo niską zawartość mięsa. Przyjmuje się, że dobra karma to taka, która ma więcej niż 30% mięsa suszonego lub świeżego.
