Rasa pochodzi z południa Szwecji oraz północy Danii. Hodowano ją jako pasterską, nic w niej nie zmieniono. Duńsko-szwedzki pies wiejski to kuzyn zarówno pinczerów jak i terierów. W domach służył nie tylko jako pasterz, ale również tępiciel gryzoni. Teraz ludzi decydują się na niego ze względu na to, że jest świetnym psem do towarzystwa. Najbardziej znany jest na północy Europy, w Polsce występuje nikła liczba osobników tej rasy.
Choć niski, piesek posiada umięśnioną sylwetkę. Wysokość w kłębie samca wynosi 34 - 37 cm, samicy 32 - 37 cm. Ważą jednak podobnie 6 - 10 kg. Przedstawiciele tej rasy żyją bardzo długo, bo zwykle ponad 15 lat.
Dominuje biel. Dopuszczalne są łaty różnej barwy i wielkości. Połączenia rude, czarne, czekoladowe, oraz odcienie płowe, z podpaleniem lub bez. W przypadku tej rasy cętkowania są dopuszczalne.
Sierśc jest krótka i gładka, za to na tułowiu twarda.
Duńsko szwedzki pies wiejski to mały, zwarty z lekko wydłużoną sylwetką towarzysz rodziny. Czujny, bystry z dużym temperamentem.
Świetnie dogada się z dziećmi, pod warunkiem, że dzieci zostaną odpowiednio przygotowane na jego przyjazd. Lubi długie spacery, zabawy, sporty, ale nie jest nadaktywny. Nadaje się zarówno dla osób kochających ruch, jak i dla mniej aktywnych. Dobrze się czuje w czasie pracy, swoje obowiązki wykonuje bardzo sumiennie. Szkolenie pupila nie będzie dla nas wyzwaniem, jest łatwy w prowadzeniu, inteligentny i posłuszny. Współpraca z nim to czysta przyjemność. Świadczy o tym chociażby, że rasę wykorzystuje się jako ratowników czy tropicieli.
Jest zwierzęciem, które okazuje dużo uczuć. Decydując się na niego, powinniśmy wziąć pod uwagę, że będzie chciał z nami spać w łóżku, będzie przychodził, by się przytulić, w czasie gdy np. pracujemy. Warto przed zakupem zastanowić się, czy będziemy gotowi poświęcić zwierzęciu wystarczającą ilość czasu i uwagi. Należy wiedzieć, że tego pieska nie trzyma się na dworze, ponieważ nie ma podszerstka. Konieczny będzie zakup ubranka na zimę, by nie marzł. To bardzo dobry stróż, a przy tym nie jest szczekliwy. Pilnuje domu bardzo starannie, cechuje się czujnością i odwagą. Do obcych ludzi podchodzi z rezerwą, lecz ich nie atakuje.
- Sierść
Białą sierść w łaty pieska wystarczy raz na jakiś czas przeczesać. Podczas linienia wypada sporo sierści, więc wtedy zaleca się częstsze szczotkowanie.
- Oczy
Rasie raczej nie zagrażają choroby oczu. Jedyną obowiązkową czynnością, jaką musimy wykonywać w trosce o ich zdrowie jest przemywanie od czasu do czasu w celu usunięcia „śpiochów”.
- Uszy
Podobnie jak oczy, narządy słuchu pieska nie są narażone na schorzenia. Zdarza się jednak, że w uszach pojawia się zapalenie, w takim wypadku jak najszybciej należy udać się do weterynarza.
- Pazury
Jest to nieduży pies i zwykle porusza się po miękkich nawierzchniach. Konieczne jest regularne przycinanie pazurów, by zapobiec problemom z poruszaniem się pupila.
Duńsko szwedzki pies wiejski jest bardzo zdrową rasą, pełną życia i energii. Może się zdarzyć, że piesek nabawi się dysplazji stawów, jednak są to naprawdę rzadkie przypadki.
Ze względu na to, że pies ten wychowywany był na wsiach, musiał zwykle zadowolić się resztkami jedzenia, które oddawali mu ludzie. Spowodowało to, że teraźniejsza jego „wersja” nie jest wybredna, zje zarówno karmę jak i pożywienie przygotowane przez nas. Należy jednak zadbać o to, by pupil nie podjadał za często i by jego posiłki były regularne, ponieważ ma tendencję do nadwagi. Ponieważ ta rasa jak sama nazwa wskazuje Duńsko-szwedzki pies wiejski, potrafił sam sobie zorganizować posiłek. Dlatego idealną dietą będzie Barf, który opiera się na podawaniu surowego mięsa, podrobów i mięsnych kości, z małym dodatkiem warzyw i owoców, za to bez dodatku makaronów i kasz.
