Doberman to chyba najbardziej rozpoznawalny rodzaj pinczera. Został wyhodowany w Niemczech przez hycla Karla Friedricha Louisa Dobermanna. Uznaje się, że mężczyzna krzyżował najbardziej agresywne i najczujniejsze złapane przez siebie psy w celu posiadania idealnego zwierzęcia obronnego. W taki właśnie sposób powstał doberman.
Rasa ta istnieje dość krótko, bo około 150 lat. Od początku wykorzystywana była jako stróżująca i policyjna. Należy wspomnieć, że psów tych chętnie używano także jako wojskowych podczas I i II wojny światowej. Doberman jest bardzo popularny i szanowany, głównie ze względu na swoje zdolności obronne. Cenią go ludzie na całym świecie, dotyczy to także Polaków. Typowy doberman to pies średniej wielkości, silny i pięknie umięśniony. Chociaż jest mocny, powinien być elegancki i szlachetny w liniach.
Doberman to zwierzę mocne, choć posiada szczupłą sylwetkę. Jest atletyczny i umięśniony. Pies mierzy od 68 do 72 cm i waży 40-45 kg, natomiast wysokość suki w kłębie wynosi 63-68 cm, a waga 32-35 kg. Psy te żyją mniej więcej 10-13 lat.
Doberman jest psem średniej wielkości, bardzo dobrze umięśnionym oraz mocnym. To pies dumny, o eleganckiej linii ciała. Dobermany są przyjazne i łagodne, oddane swojej rodzinie i kochające dzieci. Doberman to pies łatwy do ułożenia. Bardzo lubi pracować z człowiekiem. Cechuje go odwaga i twardość. Musi być pewny siebie oraz nieustraszony.
Doberman to przede wszystkim pies stróżujący, dlatego charakteryzuje się ciężkim temperamentem, nieufnością oraz niezwykłą czujnością. Jest znakomitym obrońcą, ma doskonały węch i słuch, więc nikt nie przejdzie obok domu niezauważony. Już jego wojownicza postawa może odstraszyć obcych.
Duma i niezależność psiaka sprawia, że da się go dobrze wyszkolić, tylko pod warunkiem obustronnej współpracy oraz zaufania. Jest to zwierzę, które od szczeniaka wymaga dużej uwagi od swojego pana. Odradza się posiadania tego psa osobom niedoświadczonym, niecierpliwym i mało konsekwentnym.
Wbrew stereotypowi, przez ostatnie lata agresywność dobermana została znacznie osłabiona. Jeśli odpowiednio się go wyszkoli, nie będzie z nim problemów. Nadaje się on jako pies rodzinny. Jest bardzo łagodny dla dzieci i opanowany. Zaleca się jednak kupno psa, gdy dzieci są trochę większe i nie będą go denerwować.
Jest bezgranicznie oddany swojemu właścicielowi i będzie przy nim aż do końca. Nie wykazuje chęci do ucieczek z domu. Mimo, że dobermana ciężko wyprowadzić z równowagi, należy pamiętać, że jego cierpliwość też ma swoje granice. Sprowokowany może wykazywać agresję nawet, gdy jest świetnie wyszkolony. Nie odpuści nikomu, kto go zdenerwuje.
Trzymanie dobermana w mieszkaniu może nie okazać się najszczęśliwszym rozwiązaniem. Możemy sobie na to pozwolić pod warunkiem zapewnienia psu odpowiedniej ilości ruchu. Doberman jest bardzo energiczny, a zabawy i sport sprawiają mu satysfakcję i przyjemność. Nigdy nie należy zaniedbywać jego potrzeby aktywności, gdyż będzie się to odbijało w postaci nadpobudliwości pupila, nadmiernego szczekania, a nawet agresji.
- Sierść
Doberman jest psem bardzo łatwym w pielęgnacji. Jego sierść jest krótka i twarda, a gdy się go regularnie czesze (conajmniej raz w tygodniu, najlepiej gumową szczotką lub specjalną rękawicą), nie mamy problemu z wszędzie wczepiającym się włosiem. Z takim rodzajem sierści wiąże się niska potrzeba mycia pupila. Brak podszerstka sprawia, że prawie w ogóle się on nie brudzi. Wystarczy, że sam strząśnie z siebie błoto i inne zanieczyszczenia.
- Oczy
Niebieskie lub brązowe oczy pieska w kształcie migdałów należy regularnie doglądać, by w razie zapalenia jak najszybciej skonsultować się z weterynarzem. Zalecane jest także przecieranie ich specjalnym płynem i wacikiem, by usunąć niepotrzebne wydzieliny, takie jak „śpiochy”.
- Uszy
Uszy dobermana są oklapnięte, więc równocześnie dość narażone na stany zapalne. Konieczne jest częste ich kontrolowanie, przynajmniej raz na dwa tygodnie.
- Pazury
Doberman to pies bardzo aktywny, więc częste przycinanie pazurów nie jest obowiązkowe. Warto jednak mieć je na oku i wykonywać ten zabieg raz na jakiś czas, by nasz pupil nie miał problemów z poruszaniem się.
Doberman ma zwykle umaszczenie czarne lub ciemnobrązowe z podpalaniem. Podpalanie występuje na kufie, w postaci pojedynczej plamki na policzkach, nad oczami, pod szyją, a także na klatce piersiowej, nadgarstkach, wewnętrznej stronie ud i ramion. Sierść jest krótka, gęsta i twarda, i gładko przylega co ciała. Podszerstek jest niedopuszczalny.
Inne barwy wiążą się z różnymi schorzeniami ciała dobermana.
Niestety doberman narażony jest na całkiem dużą ilość schorzeń, takich jak:
- nużyca
- kardiomiopatia rozstrzeniowa
- dysplazja
- choroba von Willebranda (objawia się ona długimi, obfitymi krwotokami, związana jest ze słabą krzepliwością krwi)
- wady ustawienia powiek
- zwyrodnienia kręgów szyjnych
- choroby skóry
U psów zdarzają się często dolegliwości prostaty.
Ten dostojny, o nienagannej sylwetce, pies musi otrzymywać pokarm dobrej jakości. Dieta dobermana musi być odpowiednio dobrana do jego wieku i do jego aktywności. Należy uważać, by pupila nie przekarmić, dlatego większe przekąski pomiędzy posiłkami powinno się odstawić.
Warto zwracać uwagę na składniki odżywcze zawarte w jedzeniu, by dostarczać psu odpowiednią ilość witamin dla prawidłowego rozwoju. Żywiąc psa suchą karmą, nie musimy się martwić o jej skład. Jednak warto zapoznać się z nim, zanim karmę podamy psu. Omijajmy karmy tanie, supermarketowe, gdyż w ich składzie jest zaledwie 4 -10% mięsa. Dominują w nich produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego oraz jest duża zawartość zbóż. Dobra sucha karma, na której nasz pupil będzie ładnie i zdrowo się rozwijał to taka, która zawiera co najmniej 30 % suszonego lub świeżego mięsa, pozbawiona jest zbóż, barwników i sztucznych konserwantów.
Nasz doberman na pewno będzie zadowolony, kiedy w misce poczuje surowe mięso - to drugi sposób karmienia tego pięknego psa. Warto zapoznać się z dietą Barf. Jest ona najbardziej zbliżona do naturalnego pożywienia dzikich psowatych. Opiera się na podawaniu tylko i wyłącznie nieprzetworzonych produktów pochodzenia zwierzęcego, takich jak: surowe mięso, surowe podroby, mięsne kości oraz ryby, jaja, warzywa i owoce. Obecne w nich aminokwasy, witaminy, kwasy tłuszczowe i minerały pozytywnie wpływają na rozwój naszego czworonożnego przyjaciela. Tego typu żywienie doskonale wpływa na wygląd i kondycję psa, dlatego warto się z nim szczegółowo zapoznać.
