Rasę zaczął tworzyć w 1920 roku Holender Landeert Saarloos, który to zapragnął posiadać wilka na własność. Swój cel osiągnął poprzez parokrotne skrzyżowanie wilczyc z owczarkiem niemieckim. Ostateczna wersja rasy pojawiła się w 1963 roku. Od tej historii właśnie wzięła się nazwa psa oznaczająca „wilka Saarloosa”. Z czasem, już po uznaniu rasy przez FCI w 1981 roku, dążono do zmniejszenia w zwierzętach agresji, ponieważ psy obronne nie były w Holandii zbyt potrzebne. Dzisiaj rzadko zdarzają się osobniki o tej cesze. W Polsce rasa nie jest popularna, jednak można znaleźć pare jej hodowli.
Spacerując po mieście z saarlooswolfhondem, możemy napotkać zaniepokojone spojrzenia przechodniów, gdyż bardzo przypomina on wilka. Jest sporych rozmiarów, o postawnej, umięśnionej sylwetce. Wysokość psa sięga 65-75 cm, a suki 60-70 cm. Prawidłowa waga obojga powinna wynosić 36-45 kg.
Wilczur Saarloosa to pies mocnej budowy, który wyglądem przypomina wilka. Ma harmonijną budowę, a choć kończyny jego są dosyć długie, to nie powinien wyglądć na wysokonożnego. Jest to pies o żywym usposobieniu i tryskającym energią. Jest dumny i niezależny Posłuszny jest jedynie wtedy kiedy sam tego chce. To pies, który nie ma poddańczej natury. Swemu jednak opiekunowi jest oddany i można na nim polegać w znacznym stopniu. Wobec obcych jest dosyć podejrzliwy i pełen rezerwy. Każdy, kto ma do czynienia z tym wilczurem, musi mieć świadomość tych cech i odnieść się do nich ze zrozumieniem. Saarlooswolfhond potrzebują dobrego przewodnika. Psy tej rasy silnie przywiązuja się do swojej rodziny. To wielkie pieszczochy, uwielbiają drapanie i mizianie. Muszą byc zawsze blisko sowjego opiekuna. W stosunku do obcych osób są nieufne, ale jeśli kogoś poznają, to okazują im swoje uczucia.
Wbrew pozorom to psy o delikatnej psychice i bardzo wrażliwe, dlatego też wymagają indywidualnego podejścia, zwłaszcza przy szkoleniu. To psy niezależne, a w momencie kiedy są niezadowolone staja się uparte i bierne. Ta rasa raczej będzie źle się czuła w zatłoczonym mieście. Idealne miejsce do życia dlatego wilka to dom z ogrodem. Ze względu na swoje geny, mają silny instynkt łowiecki.
Przy spotkaniu z innymi psami są zazwyczaj delikatne i bardzo chętne do zabawy.
Saarlooswolfhond to psy, które nie lubią zostawać same w domu. Z tęsknoty za swoja rodziną potrafią sporo rzeczy zniszczyć i głośno szczekać.
Rasa ta uwielbia aktywność w postaci długich spacerów, biegnąc przy rowerze, czy towarzyszyć w porannym jogingu. Saarlooswolfhond jest wspaniałym kompanem dzieci (o ile zostanie poddany dobrej socjalizacji), troszczy się o nie jak o swoje młode. Wykazuje wobec nich łagodność oraz chęć zabawy. Nie należy do psów, które łatwo można wyprowadzić z równowagi, jednak przy zabawie zawsze musi byc osoba dorosła.
Saarlooswolfhond
- Sierść
Pielęgnacja sierści saarlooswolfhonda sama w sobie jest naprawdę prosta. Od czasu do czasu wystarczy ją przeczesać, kąpiele zaleca się raczej tylko wtedy, gdy zachodzi taka potrzeba. Natomiast problem mogą sprawiać okresy linienia, gdyż wtedy pies gubi ogromne ilości włosia, najwięcej zimą. Wtedy konieczne jest codzienne jego szczotkowanie.
Dopuszczalnymi umaszczeniami są tylko wilczaste.
- Oczy
Zdarza się, że przedstawiciele rasy chorują na postępujący zanik siatkówki, więc zalecane są badania w tym kierunku. Poza tym należy regularnie dbać o czystość oczu pupila, przecierając je wacikami nasączonymi specjalnym płynem, usuwając przy tym zalegające w nich wydzieliny.
- Uszy
Stojące, trójkątne uszy psa nie wymagają szczególnej pielęgnacji, jednak warto mieć je na oku i od razu zgłosić się do weterynarza, gdy zauważymy w nich jakieś nieprawidłowości.
- Pazury
Pazurki saarlooswolfhond ścierają się dość szybko, jednak gdy pies najczęściej biega po trawie czy innych miękkich powierzchniach, należy pamiętać o systematycznym wykonywaniu zabiegu ich przycinania.
Maść:
- wilcza i dzicza w różnych odcieniach od jasnego po ciemne
- płowa i brązowa
- od jaznokremowej do białej
Sierść letnia znacznie różni się od zimowej. Zimowa cechuje się obfitością podszerstka, który razem z włosem okrywowym tworzy
gęstą szatę, która pokrywa całe ciało psa. Latem podszerstka jest mało i przeważa włos okrywy. Ilość podszerstka zmienia się również zależności od temperatury. Ważne, by cały brzuch, wewnętrzne strony ud i moszna były porośnięte włosem.
Dysplazja stawów jest najczęstszą chorobą dotykająca duże rasy psów, w przypadku saarlooswolfhond jest tak samo. Nie zdarza się to często, ponieważ jest on zdrową rasą, ale powinno się zdawać sobie sprawę, że to schorzenie może wystąpić u naszego czworonoga. Inną chorobą, na którą pies może być narażony, jest postępujący zanik siatkówki.
Jedną z zalet psa jest to, że nie wybrzydza przy jedzeniu. Nacieszy się zarówno suchą czy mokrą karmą, jak i posiłkami opartymi na surowym mięsie czyli dietą Barf. Należy mieć na uwadze, że pupil potrzebuje w swoim pożywieniu odpowiednich składników odżywczych, umożliwiających jego prawidłowy rozwój. Zwłaszcza w okresie intensywnego wzrostu będzie potrzebował dobrze zbilansowanych posiłków. Należy przy tym uważać, żeby psa nie przekarmić i podawać mu odpowiednie porcje (bez zbędnych węglowodanów-zbóż), aby wspomóc prawidłowy rozwój.