Rasa została wyhodowana w XVII lub XVIII wieku na Węgrzech. Jest to krzyżówka owczarka, teriera i puli. Niewielką popularność na świecie osiągnęła późno, bo dopiero w latach 70-tych XX wieku. Do tego czasu towarzyszyła prawie wyłącznie Węgrom. Pumi to pies bardzo mało znany, a szkoda, ponieważ jest świetnym pasterzem i stróżem, o czym Węgrzy wiedzieli od samego początku.
- Wysokość psa w kłębie 41 do 47 cm, najlepiej 43 do 45 cm
- Wysokość suku w kłębie 38 do 44 cm, najlepiej 40 do 42 cm
- Waga psa 10 do 15 kg, najlepiej 12 do 13 kg
- Waga suki 8 do 13 kg, najlepiej 10 do 11 kg
Pumi to pies pasterski w typie teriera. Nadaje się do pracy przy większych zwierzętach. Ma doskonały węch. Sprawdził się jako obrońca przed drapieżnikami i doskonale radzi sobie z gryzoniami. Pumi to idealny pies do towarzystwa, którego można trzymać w mieszkaniu.
Pumi to pies średniej wielkości. Wesoły pies pasterski w typie teriera, co szczególnie widać po jego głowie. Ponieważ pies jest niemal ciągle czujny i pobudzony, nosi głowę wysoko. Sierść ma średniej długości, falistą i kędzierzawą.
Pumi to dość żywy pies pasterski i jest niezmordowany. Bardzo odważny i nieco podejrzliwy wobec obcych sobie osób. Jego energia i duża ekspresja, połączona jest z rozsądnym zachowaniem. Pumi może być dosyć hałaśliwy. Jego wygląd uosabia chęć działania, jest niezwykle aktywny i ciągle w ruchu. Jeden spacer dziennie to stanowczo za mało. Jeśli zdecydujemy się na tę rasę, powinniśmy się głęboko zastanowić, czy mamy wystarczająco dużo czasu, by ją wychować. Piesek najlepiej będzie się czuł uprawiając regularnie sporty, np. biorąc udział w agility. Nie można zostawiać go samego w domu, staje się wtedy osowiały, czasem nawet nerwowy. Wymaga on także socjalizacji od małego szczeniaka, by nie stanowił zagrożenia dla obcych. Dobrze wychowany jest wesoły i przyjaźnie nastawiony. Do tego jest bardzo posłuszny. Nie należy mu jednak pobłażać i trzeba konsekwentnie go prowadzić. Ma cechy idealnego stróża: jest czujny, uważny i odważny. Ostrzeże nas przed każdym niebezpieczeństwem. Jest bardzo skuteczny i uważny przy pracy, to wspaniała pomoc dla człowieka.
Może się wydawać, że pielęgnacja tej rasy przysparza wiele problemu. Na szczęście tak nie jest. Wystarczy wyczesać pupila raz na dwa tygodnie, a co trzeci miesiąc wykonywać zabieg trymowania. Warto wiedzieć, że jego szata jest odporna na zabrudzenia i chroni psa przed różnymi warunkami atmosferycznymi.
Pumi nie jest podatny na choroby oczu, wymagają one jedynie, by regularnie sprawdzać ich stan oraz przemywać wacikiem nasączonym specjalnym preparatem do pielęgnacji oczu psa. O uszy pumi należy dbać podobnie jak o oczy. Konieczne jest utrzymywanie ich w czystości. Ludzie zwykle nie zdają sobie sprawy, że za długie pazury pieska utrudniają mu chodzenie. Dlatego warto je regularnie doglądać i w razie potrzeby przycinać.
Maść:
- czekoladowa
- wielobarwna
- wyraźne łaty lub znaczenia - na przykład podpalanie lub czaprak
Nie wyszczególniono chorób typowych dla tej rasy, uważana jest ona za niezwykle zdrową i odporną. Zdarzają się u niektórych osobników dysplazje stawów biodrowych i łokciowych, a także wypadanie rzepki oraz może pojawić się ziarniak kwasochłonny.
Żywienie psów tej rasy jest niewymagające, łatwo wszystko trawi i nie zdarza mu się otyłość. Odpowiednie będą zarówno karmy ze specjalistycznych sklepu z suchymi karmami, pod warunkiem, że wybierzemy taką, która w swym składzie ma dużą zawartość procentową mięsa i nie zawiera zbóż. Nie pogardzi również mięsem, które będziemy mu podawać nieprzetworzone, czyli w postaci surowej. Dieta Barf charakteryzuje się tym, że nie zawiera sztucznych dodatków, konserwantów. Jest to najbardziej zbliżony sposób karmienia psów do naturalnych posiłków ich dzikich przodków. Należy pamiętać, że surowe mięso dostarczy psu wszystkich niezbędnych składników, jakie potrzebuje pies do prawidłowego rozwoju.
