Puli jest owczarkiem pochodzącym z Węgier wykorzystywanym do pracy przy pasieniu owiec czy bydła. Jego przodkowie zostali sprowadzeni z Azji i na Węgrzech rasa została rozprzestrzeniona i udoskonalona. Niektórzy uważają, że psy spokrewnione z puli żyły pare tysięcy lat przed naszą erą. Notuje się jednak, że początki owczarka sięgają IX wieku. Jego szata jest bardzo podobna do komondora, przez co zdarza się, że obie rasy są ze sobą mylone. Puli nie jest rasą zbyt znaną, jednak Ci, którzy są w jego posiadaniu, niezwykle go cenią za umiejętności pasterskie oraz jego oddanie pracy.
Jego przodkowie w rejon Karpat przywędrowali niemal na pewno z dawnymi Madziarami, koczowniczym ludem hodowców bydła i owiec.
- Wysokość psa w kłębie 39-45 cm, najlepiej 41-43 cm
- Wysokość suki w kłębie 36-42 cm, najlepiej 38-40 cm
- Waga psa 13-15 kg
- Waga suku 10-13 kg
Puli to pies średniej wielkości, krzepkiej, ale subtelnej budowie, o niezbyt delikatnym kośćcu, kwadratowej sylwetce oraz dobrze umięśniony.
Puli to pies o wysokim popędzie, który wymaga stymulacji zarówno fizycznej, jak i psychicznej. W rzeczywistości ćwiczenia umysłowe są dla tej rasy równie ważne jak ćwiczenia fizyczne. Pewny siebie, opanowany, który potrafi manipulować i jest żarliwie oddany swojej rodzinie. To pies, który do późnego wieku będzie wesoły, zabwany z poczuciem humoru. Choć Puli to pies pasterski, to jest przede wszystkim świetnym towarzyszem oraz opiekunem swojego ludzkiego stada. Wie, że jego miejsce w życiu jest z rodziną i zawsze będzie stawiał ich na pierwszym miejscu. Puli jest dobrym psem stróżującym.
Puli przoduje w psich sportach, w tym między innymi w pasterstwie, posłuszeństwie i w zwinności. Puli to psy niezwykle inteligentne, lojalne co sprawia, że szybko się uczą i starają się zadowolić swoich właścicieli. Rasa ta od swojego właściciela i przewodnika wymaga konsekwencji w wychowaniu. To psy, które bywają uparte i mają swoje zdanie. Będą wykonywać polecenia, ale mogą to robić po swojemu. Jest niezwykle sprytny, ale czasami oznacza to, że woli myśleć samodzielnie, niż zachowywać się tak, jak chciałby jego właściciel. Dlatego bardzo ważna jest właściwa socjalizacja szczeniąt.
Puli wymaga dużej ilości ruchu, jest zwierzęciem bardzo aktywnym, dlatego nie nada się dla osoby starszej czy uprawiającej siedzący tryb życia. Jeżeli spacery będą za krótkie, nie przygotujemy mu zabaw, będziemy go trzymać ciągle w zamknięciu, nasz pupil nabawi się nadwagi, zmarkotnieje, może stać się nawet zaborczy. Jest on idealnym kompanem dla osób, które chcą psa do sportów. Puli odnajdzie się w każdej psiej dyscyplinie.
Wbrew pozorom, pielęgnajca Puli nie jest czasochłonna i skomplikowana. Psy te nie linieją. Nie należy ich również wyczesywać, ponieważ zabieg ten spowoduje, że włos nie będzie się skręcał. Szczenięta mają puszystą sierść, której również w tym wieku nie należy czesać, jeżeli chcemy, aby nasz Puli jak podrośnie wyglądał zgodnie ze wzorcem. Bo to jego sierść jest ogromną jego ozdobą.
Umaszczenie:
- czarne,
- czarne z nalotem rdzawym lub szarym,
- płowe (fako) z wyraźną czarną maską. Dopuszczalna niewielka biała plamka na piersi o średnicy nie większej, jak 3 cm. Białe włosy między palcami nie stanowią wady.
- perłowobiałe, bez żółtych nalotów
Włos zwłaszcza szczenięcy jest gęsty, falisty lub kędzierzawy. Z czasem kępki włosa tworzą płaty i sznury. Sierść składa się z bardziej szorstkiego włosa okrywowego i delikatnego podszerstka. Jeśli włos okrywowy wyraźnie przeważa nad podszerstkiem, sierść jest luźna i odstająca. Gdy znacznie przeważa podszerstek, sierść pilśni się, ale jest zbyt miękka i trudna w pielęgnacji, co jest niepożądane. Gdy proporcja obu rodzajów włosa jest odpowiednia, co uwarunkowane jest genetycznie, sierść tworzy estetyczne wstęgi i sznury, łatwe w pielęgnacji.
Najdłuższe są sznury ma lędźwiach, zadzie i udach, które sięgają od 20 do 30 cm. Najkrótsze są na głowie i kończynach dochodzą do 12 cm. Prawidłowa sierść na głowie to taka, która tworzy gęste sznury, pokrywające całą część twarzową.
Nie wyszczególniono chorób typowych dla tej rasy, uważana jest ona za niezwykle zdrową i odporną. U niektórych osobników odnotowano dysplazja stawów, dziedziczne choroby oczu.
Żywienie psów tej rasy jest niewymagające, łatwo wszystko trawi i nie zdarza mu się otyłość. Odpowiednie będą zarówno karmy ze specjalistycznych sklepu z suchymi karmami, pod warunkiem, że wybierzemy taką, która w swym składzie ma dużą zawartość procentową mięsa i nie zawiera zbóż.
Nie pogardzi również mięsem, które będziemy mu podawać nieprzetworzone, czyli w postaci surowej. Dieta Barf charakteryzuje się tym, że nie zawiera sztucznych dodatków, konserwantów. Jest to najbardziej zbliżony sposób karmienia psów do naturalnych posiłków ich dzikich przodków. Należy pamiętać, że surowe mięso dostarczy psu wszystkich niezbędnych składników, jakie potrzebuje pies do prawidłowego rozwoju.
