Owczarek szetlandzki (sheltie) jest rasą łatwo rozpoznawalną na całym świecie, lecz często myli się ją z owczarkiem szkockim, który jest większy. Hodowany był właśnie z myślą, żeby jak najbardziej upodobnić go do rasy collie. Nie wiadomo za dużo o pochodzeniu owczarka szetlandzkiego, ale przypuszcza się, że jego historia sięga aż VII wieku n.e.. Prawdopodobnie rasa przypłynęła wtedy wraz z wikingami na Wyspy Szetlandzkie. Stąd właśnie pochodzi jej nazwa. Przedstawiciele tej rasy głównie pomagali przy wypasaniu zwierząt, nie byli potrzebni do obrony, więc wykształcił się w nich średni instynkt stróżowania. Dzisiaj ludzie decydują się na owczarka szetlandzkiego ze względu na to, że jest wspaniałym przyjacielem całej rodziny.
Psy sięgają około 37 cm, suki natomiast 35,5 cm. Ich waga nie powinna przekraczać 10 kg. Sheltie mogą się pochwalić całkiem długą żywotnością, odchodzą zazwyczaj po 12 a czasem nawet 15 latach.
Owczarki szetlandzkie to małe, długowłose i urodziwe pieski pracujące. Mają lekki ruch, a przy tym są pełne wdzięku. Są harmonijnie zbudowane. To psy bystre, żywe, czujne i bardzo inteligentne. Są przywiązane do właściciela i są mu bardzo oddane. W stosunku do obcych są nieufne. Mały owczarek jest bardzo pojętnym pieskiem. To idealna rasa dla osób, które po raz pierwszy staną się właścicielem psa i nie mają w tym żadnego doświadczenia. Rasa ta jest łatwa do prowadzenia. Sheltie jest zawsze zainteresowany tym, co dzieje się wokół niego. To piesek aktywny, dlatego z łatwością odnajdzie się w psich sportach np. na torze agility. Dla swoich opiekunów jest oddany i chce towarzyszyć im we wszystkich zajęciach. Pomimo swoich niewielkich rozmiarów, jest odporny fizycznie.
Sheltie ma wiele wspaniałych cech czyniących z niego najlepszego przyjaciela człowieka. Jedną z nich jest wesołość. Do każdego domu wniesie choć odrobinę światła i radości. Uwielbia pieszczoty i ma potrzebę stałego kontaktu z człowiekiem. Nie nadaje się na podwórkowego psa. Osoby często przebywające poza domem od razu powinny zrezygnować z tej rasy, gdyż owczarek szetlandzki w samotności będzie się bardzo męczył. Jest dobrym towarzyszem dzieci i uwielbia niekończące się zabawy z nimi. Jednak nie lubi być ciągany i zaczepiany, dlatego zabawy z młodszymi pociechami powinny być kontrolowane przez rodziców. Warto też uświadomić dzieci, jak powinny się zachowywać w stosunku do swojego włochatego przyjaciela. Sheltie bardzo angażuje się w życie rodziny, a jego ciekawość może być czasem nawet irytująca. Z innymi zwierzętami dogaduje się całkiem dobrze, nie jest kłótliwy. Na spacerach nie zaczepia innych psów, więc przechadzki z nim są raczej spokojne.
Owczarek szetlandzki raczej dobrze znosi jazdę samochodem, pod warunkiem, że jest do niej przyzwyczajony od szczeniaka. Uwielbia być w centrum zainteresowania. Kiedy czegoś od nas chce, potrafi się o to upomnieć np. trącając łapką lub wkładając głowę pod naszą rękę. Potrafi też leżeć cichutko i wszystkich obserwować.
Ze względu na swoje rozmiary, nie sprawdzi się jako obrońca domu, jednak jest dość czujny i z pewnością ostrzeże nas o każdej niepokojącej sytuacji. Jest bardzo głośny, więc powinniśmy zadbać o odpowiednie wyszkolenie go w tej kwestii. Do obcych podchodzi z dystansem, ale nigdy z agresją. Gdy się przyzwyczai do kogoś, będzie wobec tej osoby przyjazny i na pewno będzie domagał się pieszczot. Można się na niego zdecydować mieszkając w bloku, ale musimy pamiętać, że nie jest on ani zabawką ani psem kanapowym, więc konieczne będzie zapewnienie mu odpowiedniej ilości ruchu tak, by mógł się swobodnie wyszaleć i nie wyładowywać swojej energii w mieszkaniu. Szkolenie sheltie jest dość proste, gdyż przyswajanie nowych rzeczy przychodzi mu łatwo i szybko zapamiętuje większość nowych poleceń. Najlepsze efekty osiągniemy, jeżeli szkolenie będzie połączone z zabawą. Przedstawiciela tej rasy mogą wybrać zarówno doświadczeni posiadacze psów, jak i amatorzy. Oboje, oczywiście z odpowiednim podejściem, świetnie poradzą sobie z wychowaniem psiaka.
- Sierść
Na pierwszy rzut oka może nam się wydawać, że pielęgnacja owczarka jest skomplikowana. Na szczęście jest wręcz przeciwnie. Zaleca się szczotkowanie jego sierści co 2-3 dni, a podczas okresów linienia należy robić to o wiele częściej. Owczarka szetlandzkiego kąpie się tylko w razie konieczności. Należy wtedy pamiętać o dokładnym wysuszeniu szaty.
Włos szetlanda może być umaszczenia:
- czarno-białego z podpalaniem
- śniadego
- czarnego z podpalaniem
- marmurowego
- niebieskawego
- Oczy
Jak w przypadku każdego psa, o oczy sheltie należy dbać regularnie, nie pozwalająć, by zgromadziły się w nich duże ilości wydzielin. Do oczyszczania tych okolic powinniśmy używać wacików i specjalnego płynu dostępnego w większości sklepów zoologicznych.
- Uszy
Uszy szetlanda są dość delikatne, dlatego przy ich czyszczeniu powinniśmy być bardzo ostrożni. Nie możemy zapomnieć o higienie oczu psa, by nie narazić go na nieprzyjemne zapalenie ucha.
- Pazury
Pazury owczarka nie są szczególnie mocne, więc powinny ścierać się same. Warto jednak mieć je na oku i przyciąć je w razie potrzeby. Tym sposobem, umożliwimy swobodne poruszanie się naszego zwierzaka.
- śniade: maść jednolita lub z nalotem w nasyconych odcieniach od jasnozłotego do ciemnomahoniowego
- trójbarwne: intensywnie czarny tułów, podpalanie pożądane jak najbardziej intensywne
- niebieskie-marmurkowe: tło srebrzystoniebieskie, w czystym odcieniu, a na nim czarne plamki i łatki
Maść czarno - biała i czarna z podpaleniem jest prawidłowa.
Sierść jest z podszerstkiem. Włos okrywowy jest długi, prosty i szorstki w dotyku, natomiast podszerstek jest krótki, miękki i gęsty. Charakterystyczne są obfita grzywa i kołnierz. Na przednich nogach wyraźne są frędzle. Tylne kończyny są bogato obrośnięte, lecz poniżej stawu skokowego włos jest raczej krótki. Kufa jest gładka. Sierść nie powinna zacierać linii sylwetki. Osobniki o krótkim włosie są wysoce niepożądane.
Sheltie jest doskonale przystosowany do surowych warunków klimatycznych i rzadko choruje. Jest jednak kilka przypadłości, na które może być narażony, a są to:
- postępujący zanik siatkówki
- dystrofia rogówki
- katarakta
- anomalia oka collie
- dysplazja stawów
- toczeń rumieniowaty układowy i skórny krążkowy
- choroba von Willebranda
- głuchota
- przetrwały przewód Botala
- zespół Fanconiego
Dieta owczarka powinna być zbilansowana, a posiłki powinny być podawane regularnie. Sheltie ma tendencję do tycia, więc nie możemy mu pozwolić na częste podjadanie. Karma musi być dostosowana do wieku psiaka oraz jego rozmiaru. Jeśli zdecydujemy się podawać mu jedzenie przygotowywane przez nas samodzielnie, musimy zadbać o to, by było bogate w składniki odżywcze. Możemy dodawać do niego suplementy diety.
