Rasa owczarek portugalski, czyli Cão da Serra de Aires. Liczy sobie już kilkaset lat. Podstawą do nazwania jej był fakt, że pochodziła z terenów pasma górskiego Serra de Aires, gdzie wykorzystywana była do czuwania nad zwierzętami. Pies cechuje się szczególną odpornością, właśnie ze względu na miejsce swojego pochodzenia, gdzie były trudne warunki klimatyczne. O jego historii wiadomo praktycznie tylko tyle, gdyż nie ma żadnych starszych zapisków na jego temat. Dzisiaj trzyma się go w domach raczej jako psa do towarzystwa czy uprawiania sportów, choć czasem jeszcze wykorzystuje się go jako pasterskiego.
Owczarek nie jest dużym psem, choć może się taki wydawać przez jego bujną sierść. Odpowiedni wzrost psa wynosi 45 - 55 cm, a waga 17 - 27. Suki ważą tyle samo, lecz są niższe, mierzą 42 - 52 cm. Przeciętna długość życia takiego owczarka to 12 - 14 lat.
Owczarek portugalski nie jest psem zbyt łatwym w prowadzeniu. Znaczna część ludzi uważa, że jest on najbystrzejszym owczarkiem. Jego niezależność, inteligencja i determinacja mogą sprawiać spore kłopoty niedoświadczonej osobie. Nie można mu pod żadnym pozorem pobłażać, gdyż może on wykorzystać to na naszą niekorzyść. Zazwyczaj psy, którym się na za dużo pozwala, zaczynają próbować zdominować właściciela. A nie na tym polega posiadanie pupila. Wymaga on dużej ilości ruchu, świetnie sprawdza się w wielu dyscyplinach sportowych takich jak agility, pływanie czy bieganie. Może mieszkać w bloku, o ile będziemy pewni, że jesteśmy w stanie mu zapewnić różne zabawy i wiele innych aktywności. Jeśli chodzi o życie z dziećmi, to zwierzę dobrze się w nim odnajdzie, o ile zostanie na nie przygotowany i zabawy z maluchami będą kontrolowane przez dorosłych. Należy pamiętać, że jego cierpliwość ma granicę i lepiej, by nasze pociechy nie przesadzały z drażnieniem go, ponieważ może zacząć się bronić.
Owczarek jest bezkonfliktowy i nie wykazuje agresji w stosunku do zwierząt mieszkających z nim, także spokojnie można go zostawiać sam na sam z kotem czy królikiem. Spotykając inne psy, nie rzuca się do nich i nie szuka zaczepki, spacer z nim zwykle nie sprawia problemu. Wyjątkiem są sytuacje, w których jest on zaczepiany i prowokowany przez pobratymców. Wtedy zechce pokazać kto tu rządzi i nie da za wygraną. Jako stróż sprawdza się naprawdę dobrze, jest bardzo czujny, zauważy każdy szczegół i wyczuje każdy niepokojący ruch. W razie potrzeby zawsze nas zawiadomi o zagrożeniu. Nie oznacza to jednak, że jest szczekliwy. Daje głos zazwyczaj tylko w wymagających tego sytuacjach. Razem z predyspozycjami do czuwania nad domem wiąże się jego nieufność wobec obcych, którą powinno się zwalczać odpowiednią socjalizacją. Nie powinniśmy decydować się na tę rasę, jeżeli nie zaspokoimy podstawowych potrzeb zwierzęcia. Zakup psa powinien być dobrze przemyślany i nigdy nie może to być pochopna decyzja.
- Sierść
Wbrew pozorom, pielęgnacja portugalczyka nie jest skomplikowana. Optymalne jest szczotkowanie go raz w tygodniu przy pomocy płynów ułatwiających rozczesywanie, które powinniśmy dostać w większości sklepów zoologicznych.
- Oczy
Oczy owczarka nie są szczególnie wrażliwe ani podatne na choroby. Konieczne jest jednak regularne dbanie o ich higienę. Najlepszym rozwiązaniem będzie skrupulatne oczyszczanie ich ze śpiochów i wypatrywanie jakichś niepokojących zmian.
- Uszy
Uszy owczarka nie wymagają ścisłej pielęgnacji, wystarczy je doglądać od czasu do czasu oraz nie pozwolić, by zalegał w nich jakikolwiek brud. Ze względu na swoją budowę, mogą mieć infekcje.
- Pazury
O pazurki pupila należy dbać, mając na uwadze rodzaj podłoża, po jakim się zwykle porusza. Im jest ono twardsze, tym przycinanie pazurów będzie rzadziej wymagane.
Umaszczeń dopuszczalnych owczarka jest wiele, a są to:
- żółtawe,
- brązowe,
- szare,
- płowe,
- czarne, często podpalane.
Portugalczyk może się poszczycić wspaniałą wytrwałością i odpornością. Nie wyszczególniono schorzeń typowych dla tej rasy, jednak czasem wystąpić może u zwierzęcia dysplazja stawów. Warto porozmawiać z hodowcą na temat tej choroby i poprosić o pokazanie dokumentu stwierdzającego, że rodzice szczeniaka są wolni od dysplazji.
Owczarek portugalski to duży i piękny pies, potrzebujący zwłaszcza w okresie intensywnego wzrostu dobrze zbilansowanej karmy. Przyszły właściciel będzie wiedział co dla jego psa jest najlepsze. Jedne wybierze sucha karmę, która jest prosta w podaniu i zbilansowana, inny zaś wybierze sposób żywienia najbardziej zbliżony do jedzenia psich przodków, czyli surowe mięso, podroby i mięsne kości. Przy diecie Barf do właściciel decyduje co znajdzie się danego dnia w psiej misce. To on kupuje mięso ze sprawdzonych źródeł, komponuje i bilansuje posiłek, tak, aby psu zapewnić wszystkie niezbędne do prawidłowego rozwoju substancje odżywcze.
Ryby, surowe mięso, surowe podroby, a także mięsne kości dostarczają do organizmu psa aminokwasy, witaminy, kwasy tłuszczowe, minerały. Barf to różnorodność, im więcej różnych gatunków mięs i podrobów tym lepiej dla naszego pupila. W misce mogą znaleźć się także warzywa i owoce, które dostarczą do organizmu błonnik i niewielkie ilości węglowodanów. Należy pamiętać, że nie przetworzone mięso pozbawione barwników i sztucznych konserwantów, pod warunkiem, że jest kupione z legalnego i ze sprawdzonego źródła zapewnia odpowiednią ilość bakterii i enzymów co pozytywnie wpływa na funkcjonowanie psiego organizmu. Dieta Barf doskonale wpływa na wygląd i kondycję psa, dlatego warto się z nią szczegółowo zapoznać.