Owczarek pikardyjski jest najdłużej istniejącą rasą francuską, jednak nie wiąże się to z jego popularnością, gdyż jest ona znikoma. A szkoda, ponieważ jest psem wartym docenienia. Nazwa rasy wzięła się od regionu Francji - Pikardii. Wykorzystywano go jako psa pasterskiego oraz stróżującego, doskonale odnajdywał się w tych rolach. W dzisiejszych czasach traktuje się go jako psa do towarzystwa. Przedstawiciele tej rasy pojawili się także w paru filmach, m. in. „Jak długo jeszcze?”.
Pies jest duży, o dość umięśnionej, postawnej sylwetce. Wysokość samca w kłębie wynosi 60 - 65 cm, samicy 55 - 60 cm. 13 - 14 lat to najczęstsza długość życia osobników tej rasy, czyli stosunkowo duża.
Owczarek pikardyjski jest idealnym psem dla większości ludzi. Nadaje się zarówno dla rodzin jak i osób samotnych. Podobnie jak większość owczarków, wymaga on regularnego zajęcia, ponieważ jest psem dość aktywnym i musi wyładować swoją energię. Nie oznacza to jednak, że nie lubi poleżeć z nami na kanapie. Bardzo cieszą go czułości i obecność właściciela. Nie ma problemu w kontaktach z dziećmi, bardzo je lubi i się o nie troszczy. Nie poleca się go osobom często gdzieś wyjeżdżającym, piesek potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem. Pikardyjczyk dostosuje się zarówno do mieszkania w bloku jak i w domu. Nie potrzeba mu ogromnego podwórka, jeśli zapewnimy mu wystarczającą ilość ruchu, doskonale odnajdzie się w mieszkaniu.
Dobrze jest dawać mu się wykazać przy pracy, owczarek w pełni się jej oddaje i wykonuje ją bardzo dokładnie. Sprawdza się świetnie jako stróż i obrońca domu. Nie szczeka dużo, ale jak we wszystkim- zdarzają się wyjątki. Jego wrodzona nieufność może przynieść nam sporo kłopotów, jeśli nie przeprowadzi się z nim starannej socjalizacji. Szkolenie psa jest dość proste, jednak nie można mu za bardzo ustępować, by nie zaczął próbować mieć nad nami kontroli. Posiadając koty czy inne psy, nie musimy się przejmować, że owczarek będzie wobec nich zaborczy, ponieważ jest w stosunku do nich łagodny i nie szuka z żadnym zwierzęciem zwady.
- Sierść
Pielęgnacja owczarka jest mało pracochłonna i naprawdę prosta. Co dwa tygodnie należy jego sierść przeczesać a co 3/4 miesiące poddać trymowaniu. Dopuszczalne maści rasy to płowa oraz różne odcienie szarości.
- Oczy
W trosce o dobry stan oczu naszego pupila, powinniśmy mieć je stale pod kontrolą i systematycznie oczyszczać z niepotrzebnych wydzielin.
- Uszy
Tak jak się mówi, higiena to podstawa. Dotyczy to także uszu psa, które należy doglądać regularnie i pilnować, by zapobiec rozwojowi zapaleń w tamtych okolicach. Zazwyczaj właściciele przemywają się wacikami nasączonymi wodą, jednak pod żadnym pozorem nie należy używać do ich czyszczenia patyczków higienicznych.
- płowe z szarym nalotem
- pręgowane
- szare w cuemnych odcieniach
Niedopuszczalne są duże białe znaczenia. Małe białe plamki na piersi i palcach są dopuszczalne.
Nie są wyszczególnione dziedziczne schorzenia przypisane rasie, jednak nic nie zaszkodzi, gdy będziemy psa obserwować i reagować na każde niepokojące zachowania pupila.
Jeśli nasze dzieci są niejadkami, to lepiej nie decydujmy się na pikardyjczyka, bo tylko będziemy się bardziej denerwować. Bywa wybredny, możliwe jest, że długo będziemy próbować podsuwać mu różnego rodzaju pokarm, zanim któryś z nich mu podpasuje. Jednak gdy już dobierzemy odpowiednie pożywienie, nie będzie kłopotów, by przekonać go do jedzenia. Pies doskonale wie, co dla niego jest najlepsze. Dlatego, jeżeli Wasz pupil nie chce jeść suchej karmy warto wprowadzić w życie dietę Barf. Jest ona najbardziej zbliżona do naturalnego pożywienia dzikich przodków. Opiera się na podawaniu nieprzetworzonych surowych produktów, jakie pochodzą od zwierząt gospodarskich i nie tylko. Podstawą posiłku jest surowe mięso, podroby, mięsne kości, a także ryby, jaja i nieznaczne ilości warzyw i owoców.
