Mudi nie jest rasą szczególnie starą, jej początki sięgają przełomu XVIII i XIX wieku. Przeznaczony był do pilnowania owiec, dzisiaj tylko część reprezentantów tej rasy (głównie na Węgrzech) pomaga ludziom paść zwierzęta, większość jest brana pod opiekę ze względu na świetne predyspozycje bycia psem rodzinnym i sportowym. Dzięki doskonałemu węchowi wykorzystuje się go w policji do wykrywania środków odurzających.
Mudi jest średniej wielkości, ma smukłą, szczupłą, ale mocną sylwetkę, dzięki której jest szybki i zwinny. Porusza się swobodnie. Idealny wzrost to 43 - 45 cm, dla suki idealny wzrost to 40 - 42 cm. Samiec waży 11-13 kg, a samica 8-11 kg. Rasa ta żyje całkiem długo, bo 13-14 lat. Zdarzają się przypadki dożywania nawet do 16 roku.
Mudi to średniej wielkości piesek pasterski. Linia górna wyraźnie opada w kierunku zadu. Piesek ten uczy się bardzo szybko, jest pełen temperamentu, odważny, czujny i chętny do pracy. Łatwo przystosowuje się do różnych warunków.
Mudi to bardzo inteligentny zwierzak. Zazwyczaj uczy się szybko i bezproblemowo. Wrodzona podejrzliwość w stosunku do ludzi jednak sprawia, że potrzebuje on wczesnej socjalizacji. Jest przyjazny, nie sprawia mu problemu dogadanie się z innymi zwierzętami. Sprawdza się jako pies pracujący, pasterski i obrońca domu. Cechuje się czujnością i odwagą.
Wysoka aktywność mudiego może zmęczyć człowieka uprawiającego siedzący tryb życia. Najlepszym więc opiekunem jest ten, który ma dużo wolnego czasu na zabawę ze swoim pupilem, spędza go na podwórku, lubi sport, a przede wszystkim będzie w stanie zapewnić psu ciągle jakieś zajęcie. Dobrze przystosowany będzie się czuł nawet w niewielkim mieszkaniu. Należy jednak mieć na uwadze, że pies tej rasy potrafi głośno i dużo szczekać.
Zwierzę te oddaje się pracy, jednak nie powinno się go przemęczać. Zbyt duże wymagania w tym obszarze mogą spowodować problemy w jego wychowaniu. Będzie idealny dla człowieka, który nie lubi spędzać czasu na pielęgnacji psa ani wydawać pieniędzy na wysokiej jakości karmy.
Spójrz również: Jagoda Piec i jej pies Stefan (Owczarek węgierski Mudi) w Mam Talent - ekskluzywny wywiad specjalnie dla Look4dog.com
- Sierść
Falista, często układająca się w loki sierść nie wymaga czasochłonnej lub intensywnej pielęgnacji. Szczotkowanie raz na dwa tygodnie w zupełności wystarczy. Można oczywiście to robić częściej jeśli się chce, ale zwykle nie zachodzi taka potrzeba. Myć pupila też nie trzeba często, zależy od intensywności zabrudzenia.
- Uszy
Stojące, osadzone wysoko narządy słuchu pieska są gęsto porośnięte sierścią, mogą tworzyć się kłaki. Powinno się więc przycinać je oraz regularnie myć.
- Oczy
Zwykle bardzo ciemne, wąziutkie oczy należy regularnie przecierać wacikiem nasączonym specjalnym płynem i usuwać niepotrzebne wydzieliny. Tylko u Mudiego koloru marmuru mogą wystąpić oczu jasne.
- Pazury
Mocne pazurki Mudiego nie wymagają częstego skracania, jednak nie można zapominać o wykonywaniu tego zabiegu raz na jakiś czas.
Pomimo tego, że Mudi nie jest dużym psem, zdarza się u tej rasy dysplazja biodrowa. Jest na szczęście jedyną przypadłością, do której posiadania ma ten pies tendencję. Zwykle jednak osobniki tej rasy są zdrowe.
Część przyszłych właścicieli tej rasy będzie podawała psu suchą karmę. Jest ona prosta w podaniu i zbilansowana. Wybierając suchą karmę, czytajmy skład. Im więcej w niej suszonego lub świeżego mięsa tym lepiej dla naszego pupila. Inni zaś wybiorą sposób żywienia najbardziej zbliżony do jedzenia psich przodków, czyli surowe mięso, podroby i mięsne kości. Przy diecie Barf to właściciel decyduje co znajdzie się danego dnia w psiej misce. To on kupuje mięso, komponuje i bilansuje posiłek, tak, aby psu zapewnić wszystkie niezbędne do prawidłowego rozwoju substancje odżywcze.
- płowe
- czarne
- niebiesko marmurkowe: czarne łatki, pręgi i centki na błękitnoszarym tle
- barwa popiołu
- czekoladowe
Dopuszczalne, ale niepożądane są białe znaczenia ( plamka na piersi o średnicy nie większej jak 5 cm).
Głowa i przednie krawędzie nóg porośnięte włosem krótkim, prostym ścisle przylegającym. Na pozostałych częściach ciała sierść równomiernie, bardzo mocno pofalowana, lub lekko kędzierzawa. Jest gęsta i lśniąca, długości 3 do 7 cm. Najdłuższa sierść jest w okolicy łopatek i ramion, oraz na udach, gdzie tworzy wyraźne portki.
