Podobnie jak komondor, kuvasz nazywany jest owczarkiem węgierskim. Wiek tej rasy liczy około 800 lat. Połowcy sprowadzili ją z Turcji na Węgry. Kuvasze były stróżami ich bydła, niektórzy twierdzą, że pilnowały nawet koni przed dzikimi zwierzętami. Zabierano je także na łowy dzików ze względu na ich niezawodny węch. Obecnie pies jest kupowany, by towarzyszył człowiekowi jako rodzinny i czuwający nad domem. Niektórzy wykorzystują go jako psa tropiącego. Jego nieustraszoność pomogła mu stać się także psem policyjnym i wojskowym. Jest to duma narodu węgierskiego.
Kuvasz to przeciętnie umięśniony pies, choć silny. Wysokość samców wynosi 71 - 76 cm, a ważą od 48 do 62 kg. Suki tej rasy osiągają wielkość 66 - 70 cm, a wagę 37 - 50 kg. Rasa cechuje się średnią żywotnością, bo 10 - 12 latami.
Kuvasz to bardzo wesoły, żywotny, skoczny i pełen energii pies. Uwielbia zabawy, jest więc wspaniałym towarzyszem, zwłaszcza dla osoby uwielbiającej aktywny sposób spędzania wolnego czasu. Częste spacery, jogging czy pływanie nie będą dla naszego pupila żadnym problemem. Jeśli jednak nie będziemy w stanie zapewnić mu dużo aktywności, zrezygnujmy z tej rasy. Pies ten musi mieć mnóstwo ruchu, co najmniej godzinę spaceru dziennie, nawet jeśli ma dużo przestrzeni do wybiegania się . Wtedy jest szczęśliwy i czuje się spełniony.Jeśli osoba chcąca wychować kuvasza nie cechuje się konsekwentnością, nie jest to rasa dla niej.
Zwierzę jest niezwykle dumne i samodzielne. Powinno się dać mu stanowczo do zrozumienia kto rządzi w domu, inaczej będą z nim same kłopoty. Może stać się nawet agresywne. Jednak po odpowiednim szkoleniu, pupil nigdy nie podważy poleceń swojego pana, będzie mu bezgranicznie wierny. Pies ten świetnie sprawdza się jako stróż domu. Jest odważny i pewny siebie, odstraszy każdego intruza. Nie warto zadzierać z osobnikiem takiej postury. Wykazuje szczególną nieufność wobec obcych, dlatego trzeba go socjalizować i przyzwyczajać do obecności ludzi. Do właściciela przywiązuje się niezwykle mocno. Nadaje się do zabawy z dziećmi, chroni je i otacza opieką. Jest dobrym i przyjacielskim psem rodzinnym. Wadą reprezentantów tej rasy jest to, że mogą dużo i głośno szczekać. Nie poleca się tego psa ludziom, którzy mieszkają w bloku, ze względu na jego duże zapotrzebowanie przestrzeni.
- Sierść
Kuvasz jest psem o dość twardej, szorstkiej sierści, niewymagającej wkładu w pielęgnację. Niezbędne jedynie jest szczotkowanie jej co najmniej raz w tygodniu, a najlepiej nawet w odstępie dwóch/trzech dni. W okresie linienia, który występuje dwa razy w roku, konieczne jest codzienne czesanie. Zwierzę te, ze względu na swoją naturę, bardzo dużo przebywa na podwórku, należy więc pamiętać o systematycznym wycieraniu brzucha i łap, żeby nie naniosło nam do domu brudu. Kąpiele zalecane są tylko, gdy pupil naprawdę mocno się ubrudzi.
- Uszy
Owczarek ten ma wiszące, średniej wielkości uszy, które w trakcie pobudzenia lekko się unoszą. Nadmiar włosia w nich należy usuwać, aby nie wdał się stan zapalny.
- Oczy
Oczy Kuvasza są ciemne, migdałowate, skośnie ustawione. Nie są jakoś szczególnie narażone na infekcje, ale powinno się je obserwować, czy nie ropieją lub nie są zbyt mocno zaczerwienione. W takim wypadku należy skonsultować się z weterynarzem.
Biały to najczęstszy kolor szaty psa, jednak zdarzają się też osobniki barwy kości słoniowej.
Niewyszczególnione zostały przypadłości typowe dla tego owczarka, jednak warto mieć na uwadze, że duże rasy psów, takie jak ta, narażone są na dysplazję stawów oraz skręt żołądka.
Kuvasz wymaga od przyszłego właściciela dobrego żywienia, zwłaszcza w okresie wzrostu i rozwoju. W tym czasie powinien otrzymywać dobrze zbilansowany, bogaty w substancje odżywcze posiłek. Decydując się na karmienie psa suchą karmę, wybierzmy taką, która przeznaczona jest dla szczeniaków ras dużych lub olbrzymich, jednak z mniejszą zawartością białka.
Zbyt duży procentowy udział białka, może przyczynić się, że nasz pies szybko będzie rosnąć przez co jego stawy i chrząstki nie zdążą się dobrze rozwinąć. Optymalna zawartość białka w suchej karmie może wahać się w przedziale od 27 - 32%. Warto też na ten temat porozmawiać z hodowcą, który jak nikt zna bardzo dobrze swoją rasę.
