Pies ten znany jest także pod nazwą „owczarek węgierski”. Nie należy go mylić z Kuvaszem węgierskim. Założenia, choć sporne, są takie, że rasa przybyła z Węgier. Mieszkańcy tego kraju zapewniają, że to właśnie oni wychowali te psy jako pierwsi. Są także ludzie, którzy twierdzą, że zwierzęta te pochodzą z Mezopotamii. Najbardziej wiarygodną wersją jest to, że pierwotnie były to psy pasterskie Kumanów pochodzących z Turcji, wraz z którymi przybyły na Węgry. Może kiedyś dowiemy się, po której stronie leży prawda. Komondor był niezawodny w pasieniu owiec od samego początku, a w dzisiejszych czasach świetnie radzi sobie także jako pies policyjny. Polska nie szaleje za bardzo na ich punkcie, natomiast w Stanach Zjednoczonych są bardzo cenione ze względu na swoje umiejętności pasterskie i obrończe.
Postura psa tej rasy jest całkiem masywna, podłużna. Budzi szacunek wszystkich. Pies osiąga wagę w granicach 50 - 60 kg. Wysokość w kłębie u samców conajmniej 70 cm, a u suczek conajmniej 65 cm, waga 40 - 50 kg. Rasa przeciętnie żyje 12 lat.
Wrodzona niezależność i chęć dominacji komondora może dać się we znaki właścicielowi, jeśli nie zacznie się umiejętnie i systematycznie go układać. Nie jest łatwy do wychowania, trzeba do tego cierpliwości i konsekwencji. Psu temu nie można popuszczać, w przeciwnym wypadku uzna, że to on jest liderem w rodzinie i wtedy będzie bardzo ciężko go podporządkować. Po odpowiednim szkoleniu i socjalizacji dosyć szybko i łatwo przystosowuje się do nowych warunków, z zaangażowaniem wypełnia polecenia człowieka. Bardzo przywiązuje się do swego właściciela i jest mu niezwykle oddany. Nie wykazuje agresji, chyba że się go sprowokuje. Na obcego człowieka patrzy podejrzliwie, w każdej chwili gotowy stanąć w obronie swojej rodziny. W roli stróża gospodarstwa domowego spełni się doskonale, jest niezwykle ostrożny i opanowany.
Jego potężna sylwetka zwykle wywiera na człowieku mylne wrażenie. Jeśli nie ma się złych zamiarów, nie trzeba się go bać. Nigdy nie zaatakuje bez potrzeby. Zaskakujący może być także fakt, że pies jest bardzo czuły i delikatny wobec dzieci, nie skrzywdzi ich, zawsze będzie je bronił. To ciche zwierzę, nie szczeka bez potrzeby. Towarzystwo innych pupilów w domu nie jest dla niego problemem, ale tylko, jeśli się go do nich przyzwyczai. Dosyć szybko i łatwo przystosowuje się do nowych warunków, z zaangażowaniem wypełnia polecenia człowieka. Nie jest wymagający co do dużej ilości ruchu, dlatego nadaje się na kompana osoby starszej. Pamiętajmy jednak, że jest to pies dużych rozmiarów i nie będzie się czuł swobodnie w mieszkaniu.
Komondor, pomimo samoczyszczącej sierści, często wnosi do domu brud i śmieci. Na dodatek myje się go tylko w koniecznych sytuacjach, kiedy naprawdę paskudnie się ubrudzi lub jego zapach stanie się tak nieprzyjemny, że nie będzie się dało wytrzymać przebywania obok niego. Dla pedantów jest to pies z koszmarów.
- Sierść
Atrybutem komondora jest jego sfilcowana sierść. Nie wymaga ona ani szczotkowania ani mycia, ale jeśli już zajdzie konieczna potrzeba kąpieli, trzeba mieć na uwadze, że szata psa schnie ponad dwa dni. Nie można jej pozostawić samej sobie, należy ją wysuszyć suszarką. Jedyne, co trzeba wykonywać podczas pielęgnacji sierści pupila to przemywanie kończyn i pyska oraz rozdzielanie dredów raz na jakiś czas od momentu ich powstania. Ciekawą rzeczą jest to, że włos tego zwierzęcia chroni go przed trudnymi warunkami atmosferycznymi- gorącem, chłodem, a także deszczem. Tylko podczas kąpieli szata komondora jest w stanie całkowicie zamoknąć. Opady w nią nie wsiąkają.
- Uszy
Uszy komondora mają tendencję do bycia zapchanymi przez zbite czopy włosów tam rosnących. W takim wypadku konieczne jest ostrożne wyrwanie nadmiaru włosia stamtąd. Zwykle jako pierwszy robi to weterynarz, by pokazać właścicielowi jak poprawnie wykonywać ten zabieg. Oczywiście ważna jest także stała kontrola tych narządów, ponieważ pies może nabawić się zapalenia.
- Oczy
Ze względu na obfitą sierść, stan oczu powinien być często sprawdzany. Łatwo jest nieświadomie zlekceważyć jakiś stan zapalny u takiego psa. Zdarza się, że właściciele przycinają włosy pupilowi nad oczami, by ułatwić mu życie, a sobie- jego pielęgnację.
- Pazury
Zabieg przycinania pazurów powinien być odbywany regularnie, gdyż zwykle nie ścierają się same, ponieważ zwierzę chodzi po miękkich powierzchniach.
Jedyne dopuszczalne umaszczenia tej rasy to kość słoniowa.
Komondor jest bardzo odpornym psem, jednak wystąpić może u niego skręt żołądka oraz dysplazja biodrowa.
Przez narażenie na skręt żołądka, pies powinien być karmiony ostrożnie. Dwa posiłki dziennie zamiast jednego obfitego to standardowa dawka. Po jedzeniu piesek powinien zrobić sobie chwilę odpoczynku. Zanim podejmiemy decyzję o sposobie żywienia, zastanówmy się co będzie dla niego najlepsze. Większość właścicieli psów podaje suchą karmę. Jeżeli zostanie ona wybrana z głową, a nie pierwsza lepsza ze sklepowej półki to bardzo dobrze. Sucha karma jest wygodna do podania, zbilansowana, zawiera wiele substancji odżywczych tak ważnych dla prawidłowego psiego rozwoju. Należy jednak pamiętać, aby nie zawierała zbóż, barwników, mączek kostnych czy też produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego. Wybierając karmę, należy kierować się zawartością w niej mięsa, im jest jego więcej tym lepiej.
Coraz więcej osób swoje psy zaczyna karmić surowym mięsem. Na pierwszy rzut oka, może to wydać się bardzo trudne, ale kiedy zrozumiemy zasadę diety Barf wszystkie wątpliwości znikają. Ta dieta jest najbardziej zbliżona do naturalnego żywienia dzikich przodków naszego przyjaciela. Opiera się na podawaniu tylko i wyłącznie nieprzetworzonych produktów pochodzących od zwierząt: surowe mięso, surowe podroby, mięsne kości, a nie gołe gnaty oraz ryby, jaja, warzywa i owoce. Surowe produkty to bomba witaminowa, łatwo przyswajalna przez psa. Żywiąc psa w ten sposób mamy pewność, że dostaje to co najlepsze.
