W roku 1955 przy współpracy specjalistów Straży Granicznej i Czechosłowackiej Akademii Nauk dokonano skojarzenia owczarka niemieckiego z europejskim wilkiem z rejonu Karpat. Pierwszy miot z takiego skojarzenia przyszedł na świat 26 kwietnia 1955r. w stacji hodowlanej Straży Granicznej, w Libejowicach. Eksperyment ten wykazał, że potomstwo z takiego skojarzenia da się uzyskać i odchować, bez względu na to, czy kojarzono psa z wilczycą, czy odwrotnie. Większość szczeniaków wykazywała cechy, warte utrwalenia w dalszej hodowli.
W roku 1965 eksperyment ten zakończono i powstał program utworzenia nowej rasy psów, które będą w sobie łączyły pożądane cechy wilka z pozytywnymi cechami psa. Pierwszy wzorzec został opracowany w 1966 roku przez inż. K. Hartl. W tym czasie istniały już cztery finalne generacje krzyżówek z pierwszej linii zapoczątkowanej przez wilczycę Britę i Owczarka niemieckiego Cézara z Brezového háje, oraz kolejne dwie generacje finalne z drugiej linii założone przez tę samą wilczycę i owczarka niemieckiego – Kurta z Václavky.
W roku 1982 Zarząd czechosłowackiego stowarzyszenia hodowców uznał nową rasę pod nazwą ceskoslovensky vlcak.
Wilczak czechosłowacki należy do grupy Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające ( klasyfikacja FCI ) jednak nie był on nigdy psem pasterskim. Jest on psem służbowym.
- Wysokość w kłębie psa co najmniej 65 cm
- Wysokość w kłębie suki co najmniej 60 cm
- Waga psa co najmniej 26 kg
- Waga suki co najmniej 20 kg
Wilczak czechosłowacki to pies mocnej budowy, o wzroście powyżej średniego i prostokątnej sylwetce. Żywy, aktywny, w dodatku wytrzymały i szybki w reakcjach. Pewny siebie, nieustraszony i podejrzliwy. Bywa jednak ostrożny i bojaźliwy, a także mało odporny na stres. To rasa bezgranicznie oddany swemu właścicelowi, która doskonale potrafi odczytać emocje swojego przewodnika. Wilczak czechosłowacki zachowuje jednak swoją indywidualność i nieprzewidywalność. To psy, które potrafią chodzić przez cały dzień na wysokich obrotach, asystując nam przy wszystkim co robimy, jest ciekawski i musi wszystko sprawdzić. Wymaga to od przyszłego właściciela stałej kontroli jego zachowań i natychmiastowej reakcji. Kreatywność tej rasy jest bardzo wielka i nawet kiedy nam się wydaje, że pies jest zmęczony, to ten stan rzeczy może potrfać tylko przez krótką chwilę.
Wilczaki czechosłowackie są psami niesamowicie sprawnymi oraz wytrzymałymi fizycznie. Potrafią pokonywać długie dystanse i nie widać po nich zmęczenia, jednak psychicznie szybko się męczą. Dlatego dobrym rozwiązaniem, aby go zmęczyć jest np trening z posłuszeństwa, w trakcie którego pies jest skupiony i zainteresowany. Drugim rozwiązaniem jest spacer w miejsca zatłoczone, parki, sklepy, ruchliwe ulice, jest to doskonała socjalizacja, a przy tym jego pobudzenie staje się coraz mniejsze. Jako przyszły jego właścicel musisz jednak pamiętać, że wilczak to pies z doskonałą pamięcią. Dlatego musisz zadbać o to, aby w trakcie takiej socjalizacji nie stała mu się krzywda. Potrzebują one więcej czasu na zapoznanie się z nowymi doświadczeniami. I to od Ciebie zależy, czy ruchliwą ulicę z przejeżdżającymi samochodami zapamięta jako coś pozytywnego czy wręcz przeciwnie, będą mu się kojarzyły jako zagrożenie. Socjalizacja tej rasy nie należy do łatwych i praktycznie trwa przez całe ich życie, a jej stopień zmienia się w raz z dojrzewaniem wilczaka.
Wilczak czechosłowacki rodzi się łogodnym, ufnym oraz ciekawskim psem. Jaki będzie jak wyrosnie, zależy tylko i wyłącznie od jego przewodnika. Dlatego wymaga on starannej pracy, którą należy zacząć od samego początku, kiedy maluch skończy pierwszy miesiąc życia. Z natury to psy, które nie przejawiają agresji w stosunku do ludzi, dzieci czy zwierząt. Jednak jeśli sam się nauczy podejmować i reagować na zagrożenie może być problem. Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę we wczesnym etapie jego życia z jakimi psami się bawi, czy dzieci sąsiada nie robią mu krzywdy itd. Jako szczeniak powinien być zawsze pod kontrolą właściciela, aby to on mógł w miarę potrzeby zareagować.
Pielęgnacja wilczaka czechosłowackiego nie jest trudna i pracochłonna, a ich sierść nie jest kłopotliwa w utrzymaniu. Ich sierść posiada naturalną barierę ochronną. Wystarczy regularnie go wyczesywać zwłaszcza okresie intensywnego linienia.
Umaszczenie według wzorca FCI - żółtoszare do srebrzystoszarego z charakterystyczną jasną maską. Jaśniejsza sierść na spodniej stronie szyi i piersi. Dopuszczalna maść ciemnoszara z jasną maską.
Skóra tego psa jest mocna, elastyczna, nie pofałdowana i bez pigmentu. Sierść prosta i zwarta. Szata zimowa i letnia wyraźnie się różną. Zimą jest bardzo gęsty podszerstek, razem z włosem okrywowym tworzą szatę bardzo gęstą, także na brzuchu oraz udach
u psa także na mosznie. Badania jekie zostały przeprowadone, wykazały, że sierść tych psów ma doskonałą izolację. A w ich sierści mozna znaleźć 5 różnych odmian włosa.
Wilczak czechosłowacki tak jak i inne rasy, narażony jest na występowanie chorób o podłożu genetycznym jak i neurologicznym.
- mielopatię zwyrodnieniową,
- karłowatość przysadkową,
- dysplazję stawów biodrowych,
- epilepsja
- alergia pokarmowa
- choroby serca
- alergia kontaktowa
Wilczak czechosłowacki tak jak każdy inny pies, powinien otrzymywać posiłki, które będą zawierały niezbędne składniki do prawidłowego rozwoju. Każdy pies jest mięsożercą i nie należy o tym zapominać. Zarówno zęby, jak i przewód pokarmowy są dostosowane to trawienie surowego mięsa. Super dietą praktycznie dla każdego psa, jak i dla wilczaka będzie Barf. Dieta Barf oparta jest na podawaniu surowego mięsa różnych gatunków zwierząt ich podrobów i miękkich kości mięsnych. Dochodzą do tego także warzywa i owoce jednak w mniejszym procencie. W diecie tej nie stosuje się wypełniaczy takich jak kasza, makaron czy ryż. W barfie bardzo ważna jest różnorodność. W przypadku tej diety należy też podawać odpowiednie suplementy, jeżeli oczywiście jest ku temu potrzeba.
Innym rozwiązaniem żywienia naszego psa, jest podawanie dobrej suchej karmy i nie chodzi tu karm z supermarketów, gdyż one w swym składzie nie mają praktycznie mięsa. Wybierając suchą karmę czytajmy jej skład. Nie powinna ona zawierać zbóż, a na pierwszych miejscach w składzie powinno widnieć suszone lub świeże mięso.
