Biały owczarek szwajcarski to kuzyn owczarka niemieckiego. Jednak w przeciwieństwie do tego psa stróżującego i policyjnego, hodowany był w taki sposób, by nadawał się do mieszkania z rodzinami. Na początku nie uznawano białych owczarków za wadliwe, wręcz przeciwnie, miały wielu wielbicieli. Dopiero podczas II wojny światowej uznano je za gorsze. Wtedy doprowadziło to praktycznie do wyginięcia rasy. Jednak w pewnym momencie ludzie w końcu zdecydowali się hodować białe owczarki oddzielnie od niemieckich. Dzięki temu teraz możemy zaopiekować się takim psiakiem również w Polsce.
Biały owczarek ma bardzo podobną sylwetkę do owczarka niemieckiego, jednak różnią ich kształty grzbietów. U owczarka szwajcarskiego jest on bardziej wyprostowany niż u tego drugiego.
Dorosły pies mierzy 58-66 cm cm, a suka 53-61cm. Ważą odpowiednio: pies 30-40 kg, a suczka 25-35 kg. Długość ich życia wynosi 10-13 lat.
Biały owczarek szwajcarski (BOS) to średniej wielkości, mocny, dobrze umięśniony pies, o średnio mocnym kośćcu i wydłużonej, eleganckiej sylwetce. Biały owczarek ma stojące uszy, długą lub krótką sierść, zawsze z podszerstkiem. To żywy, nigdy nie nerwowy, czujny pies. Potrafi zachować się w każdej sytuacji i mocno przywiązuje się do swojego właściciela. Nie powinien być lękliwy ani agresywny bez powodu. To wesoły i łatwo uczący się pies pracujący i sportowy, nadający się do najrozmaitszych zadań. Wysoka inteligencja pozwala mu łatwo przystosowywać się do różnych sytuacji.
Poza tym zwierzę to cechuje się łagodnością i chęcią współpracy z człowiekiem. Są to wielkie zalety, które czynią tę rasę odpowiednią do towarzystwa dla większości ludzi. Psy te z łatwością wychowa nawet ten, kto mało zna się na psach. Jednak należy pamiętać, że czworonóg ten wymaga wczesnej socjalizacji, dużej ilości ruchu oraz obecności i uwagi człowieka. BOS nie jest odpowiednią rasą dla nerwowych i niecierpliwych osób, ponieważ są to psy wrażliwe. Niepożądane ludzkie zachowanie może spowodować, że pies będzie wycofany i lękliwy, a w skrajnych przypadkach nawet agresywny. Niestety tak jak w przypadku innych ras, błędy, jakie popełnimy w wychowywaniu na samym początku, trudno jest później wyeliminować.
Biały owczarek szwajcarski to rasa wielozadaniowa. Jednak nie będzie on idealnym psem do takich sportów jak agility czy frisbee. Spełni się za to jako towarzysz osób lubiących sport i aktywny tryb życia. Pies ten doskonale poradzi sobie w takich dyscyplinach jak: dogtrekking, skijoring czy canicross. Psy tej rasy idealnie spełnią się w roli przewodnika osoby niewidomej lub niedowidzącej. Mogą brać udział również w zajęciach dogoterapii.
Owczarek ten przywiązuje się nie tylko do swojego właściciela, kocha wszystkich, zwłaszcza dzieci. Doskonale dogaduje się z młodszymi opiekunami, jest w stosunku do nich cierpliwy, łagodny i pełen delikatności nawet podczas zabawy. Dzieci powinny jednak wiedzieć, na co mogą pozwolić sobie podczas zabawy z psiakiem, ponieważ BOS, zwłaszcza szczeniak, ma małą tolerancję na ból. Owczarek szwajcarski jest spokojny, nie atakuje ludzi, częściej okazuje nieufność i zachowuje dystans. Nadaje się na dobrego stróża - jeśli wyczuje zagrożenie, nie zawaha się zareagować.
Jego charakterystyczną cechą jest wrażliwość. Bardzo przywiązuje się do swojego właściciela, i źle znosi rozstania z nim. Lubi czuć się potrzebny, dlatego z wielką chęcią pomaga człowiekowi. Jednak ze względu na wrażliwość pupila należy uważać na to, w jaki sposób się do niego zwracamy, nie powinniśmy na niego krzyczeć. Należy go także szkolić delikatniejszymi metodami niż np. owczarka niemieckiego.
- Sierść
Pomimo koloru zawartego w nazewnictwie rasy, często sierść jest także barwy kremowej. Biały szwajcar może być odmiany długowłosej lub krótkowłosej. Pielęgnacja obu jest tak samo łatwa i zajmuje mało czasu. Powinno się szczotkować psa co trzeci, czwarty dzień, po to, by nie powstawały filce, które blokują dopływ powietrza do skóry, oraz by pupil lepiej wyglądał. Niestety, chcąc wychować takiego owczarka, należy mieć na uwadze, że bardzo mocno linieje dwa razy w roku. W tym czasie należy psa czesać o wiele częściej, nawet do 2 razy dziennie.
Potrzeba mycia zwierzęcia zależy od tego, jak bardzo się brudzi. Zwykle powinno się go kąpać co 2/3 miesiące. Jeśli jednak ma skłonności do intensywnego brudzenia się, należy to robić częściej.
- Uszy
Uszy są stojące, średniej wielkości. U owczarków bardzo łatwo może wystąpić zapalenie ucha, dlatego konieczna jest częsta kontrola uszu oraz utrzymanie ich higieny, poprzez mycie specjalnymi płynami.
- Oczy
Oczy tej rasy są ciemne, w kształcie migdałów. Tak jak u każdego psa, trzeba z nich usuwać wydzielinę ropną. Owczarki szwajcarskie nie są narażone na choroby oczu, jednak warto od czasu do czasu sprawdzić, czy nic złego się z nimi nie dzieje.
Umaszczenie tego psa, jak sama nazwa wskazuje jest białe.
- Sierść średnio długa jest gęsta, przylegająca, z obfitym podszerstkiem. Włos okrywowy powinien być twardy i prosty. Dopuszczalny włos lekko falisty, o ile jest twardy.
- Sierść długa jest gęsta, przylegająca, z obfitym podszerstkiem. Włos okrywowy musi byc twardy i prosty. Na szyi długi włos tworzy wyraźna grzywę, a na udach portki oraz obfita kita. Włos nie powinien być nigdy przesadnie długi. Dopuszczalny jest włos lekko falisty, o ile jest twardy.
![Biały owczarek szwajcarski - umaszczenie]()
Najczęstszą chorobą, jaka występuje u owczarków, jest dysplazja stawów biodrowych lub łokciowych.
Inne choroby mogące wystąpić u tej rasy:
- atopia
- młodzieńcze zapalenie kości
- spondyloza
- urazowo- ropne zapalenie skóry
- mielopatia zwyrodnieniowa
- rozszerzenie i skręt żołądka
W okresie intensywnego wzrostu szczeniaki białego owczarka szwajcarskiego powinny otrzymywać dobrze zbilansowany pokarm, bogaty w witaminy i odpowiednie składniki odżywcze. Ze względu na dużą aktywność tej rasy musi to być karma wysokoenergetyczna. Dobrym rozwiązaniem będzie podawanie mu gotowej suchej karmy lub też przejście na dietę Barf. W diecie tej mamy pewność co do tego, jaki posiłek otrzymuje nasz pies. To właściciel bilansuje i komponuje posiłki. Dieta ta opiera się na podawaniu produktów surowych pochodzących od zwierząt gospodarskich i nie tylko. Przed wdrożeniem w życie tej diety, warto się z nią szczegółowo zapoznać.
