Tosa inu, zwany także mastifem japońskim. To pradawna japońska rasa bojowa. Jak wszystkie psy z Kraju Kwitnącej Wiśni, wywodzi się od legendarnego nippon–inu, a ten z kolei od szpica torfowego. Nazwa wywodzi się z miasteczka Tosa, w którym odbywały się walki psów. Początkowo tosa przypomniał fizjonomią akitę, ale w czasach dynamicznie rozwijającego się handlu z krajach europejskimi, japońskie psy zaczęto krzyżować m.in. z mastifami, bulterierami i bernardynami oraz innymi rasami obronnymi, by zwiększyć możliwości zajadłych walk na arenie dla psów.
Współczesny tosa inu jest bardziej muskularny i dużo większy od swoich przodków, a także nie posiada już zakręconego ogona. Po 1945 roku centrum hodowlanym tosy stał się ośrodek Amori. Obecnie tosa inu to rasa mało rozpowszechniona ze względu na regulacje prawne. W krajach takich jak Wielka Brytania, Dania czy Norwegia, zabronione jest posiadanie tosy. W Polsce rasa znajduje się w wykazie ras psów uznawanych za agresywne.
- Długość życia 10 - 12 lat
- Minimalna wysokość w kłębie psa wynosi: 60 cm
- Minimalna wysokość w kłębie suki wynosi: 55 cm
- Waga 36 – 61 kg
Tosa to duży pies, krzepkiej budowy oraz o imponujących manierach. Typowe jego cechy to:
- cierpliwość
- opanowanie
- odwaga
- śmiałość
Tosa jest muskularnym, atletycznym psem obronnym, stróżującym, a także psem do towarzystwa. Charakteryzuje się piękną, harmonijną sylwetką i szlachetną głową. Tosa jest spokojnym, pewnym siebie, cierpliwym i odważnym psem. Ma silny instynkt opiekuńczy i jest niezwykle inteligentny. Przez wiele lat psy te były wychowywane jako psy bojowe. Należy pamiętać, że są także nieustraszone, odważne, silne i bardzo wytrzymałe. Jest dobrym psem stróżującym, który szczeka tylko w razie potrzeby i zawsze jest gotowy stanąć w obronie swojej rodziny. Bardzo przywiązuje się do członków rodziny. Przedkłada ją nade wszystko. Tosam ma skłonności do dominacji, dlatego nie jest to rasa dla wszystkich. Psy te wymagają zdecydowanego, cierpliwego i konsekwentnego właściciela. W niewłaściwych rękach może ujawnić brutalność i dominację. Tosa doceni swojego przewodnika, który będzie w stosunku do niego spokojny.
Tosa szybko się uczy oraz chętnie pracuje z człowiekiem, dlatego można go przygotować do różnych zadań. Jego wrodzona cierpliwość i niski próg pobudzenia czynią z niego psa, który doskonale poradzi sobie w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi, jako psi terapeuta.
Tosa będzie dobrym psem dla rodziny, pod warunkiem opanowania jej cech dominujących. Ważne jest również nawiązanie z Tosą bliskiego kontaktu i zaufania. Jak każda rasa wymaga starannej socjalizacji, którą zaczynamy od wczesnego wieku szczenięcego. Szkolenie powinno przebiegac spokojnie, bez rozbudzania agresji i powinno być oparte na pozytywnych metodach i zaufaniu. Jest to pies bardzo wrażliwy na głos. Nie wolno stosować wobec niego twardej ręki, choć podejście władcze i zdecydowane pełni rolę zasadniczą. Jednak pamiętajmy, że nawet najlepsze wychowanie nie wyeliminuje wrodzonych popędów.
Nie jest to rasa raczej dla początkujących. Wypuszczony na dobrze ogrodzony i duży teren Tosa sam zadba o swoje potrzeby ruchowe. Jednak nie należy zapominać o regularnych spacerach, podczas których pies uczy się jak ma się zachować w różnych sytuacjach i poznaje otaczający go świat. Jest to szczególnie ważne w przypadku szczeniaków.
Tosa jest psem dość łatwym w utrzymaniu. Okazjonalne szczotkowanie, usuwające martwe włosy, pozwala na utrzymanie sierści w dobrym stanie. Fałdy na pysku oczyszczamy regularnie za pomocą wilgotnej chusteczki. Jeśli pies leży na twardym podłożu, mogą się pojawić modzele. Przecieraj je maścią z witaminą A.
Tosa - pielęgnacja. Zdjęcie hodowli Potencjał FCI
- czerwone
- płowe
- morelowe
- czarne
- pręgowane
Niewielkie białe znaczenia na piersi i łapach są dopuszczalne. Sierść jest krótka, twarda i gęsta.
Rasa ta obarczona się dysplazją stawową, a młode osobniki w trakcie intensywnego wzrostu moga chorować na młodzieńcze zapalenie kości. Mogą też pojawić się problemy z chrząstkami, niedoczynność tarczycy oraz skręt żołądka.
Żywienie tej rasy jest bardzo istotne, aby zagwarantować psu dobre zdrowie przez całe życie. Szczególnie w okresie szczenięcym należy podawać dobrej jakości karmę, która będzie miała optymalny skład dla szybko rosnącego psa. Zapewni mu to miarowe przybieranie na wadze oraz zapobiegnie otyłości. Tosa bywa narażony na skręt żołądka, dlatego nie podawaj karmy dwie godziny przed i godzinę po spacerze. Posiłki powinny być odżywcze, ale lekkostrawne.
